Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'n บทนำ "เดือนนี้แกลาออกมากี่งานแล้วเนี่ย จะกินแกลบกันอยู่แล้วนะ! " คนพูดทิ้งตัวนั่งขัดสมาธลงบนพื้นหน้าโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กที่อีกฝั่งหนึ่งมีร่างขาวๆ กำลังนั่งกินมาม่าด้วยท่าทางห่อเหี่ยว สิ้นเสียงบ่นของเพื่อนร่างนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเบะปากน้อยๆ เหมือนเด็กขี้แย "..แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ แต่ละที่แม่ง.." เสียงเบาโอดครวญก่อนถอนหายใจออกมาหนักๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  เธอชื่อ 'อิงเอย' ส่วนคนที่กำลังนั่งจ้องหน้าและเพิ่งบ่นเธอไปเมื่อกี้ชื่อ 'แพรว' เธอกับแพรวเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง เจอกันตอนรับน้องและด้วยเป็นเด็กต่างจังหวัดทั้งคู่เลยสนิทกันเร็ว จนกระทั่งเรียนจบก็ตัดสินใจหางานทำที่กรุงเทพฯ และเช่าห้องอยู่ด้วยกันเพื่อส่งเงินไปให้พ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนอิงเอยก็ได้งานที่เดียวกันกับแพรว เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ ทั่วไป แต่เพราะตัวเล็ก ผิวขาว ผมยาว ตาโต สเป็คป๋า ทำให้เจอเจ้านายหัวงูคอยกระลิ้มกระเหลี่ยอยู่ทุกวัน เลยทำให้ทนอยู่ต่อไปไม่ได้ต้องลาออกมาหางานใหม่ แต่ก็โชคร้ายไม่สิ้นสุดเมื่อที่ไหนๆ ที่เจอแต่แบบนี้ทั้งหมด ไม่เจ้านายก็เพื่อนร่วมงาน แค่เดือนนี้เดือนเดียวเธอก็ออกมาแล้วตั้งสามงาน! สถานการณ์ในตอนนี้เลยเข้าขั้นวิกฤตสุดๆ เพราะเงินเก็บก็เริ่มจะหมด ไหนจะใกล้สิ้นเดือนแล้วอีก ไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนส่งให้พ่อแม่ใช้ ถ้าภายในวันสองวันนี้เธอยังหางานไม่ได้ ตายแน่ๆ!  "เห้อ~ ฉันก็เข้าใจแกนะ สวยๆ ขาวๆ อย่างเงี้ย สเป็คอิพวกเ*******ูมันล่ะ แต่ถ้าไม่รีบล่ะก็ได้อดตายกันแน่" แพรวถอนหายใจ หนักๆ ตามเพื่อน ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีได้หรือเปล่าที่เธอเกิดมาหน้าบ้านๆ ไม่ได้สวยเช้งแผ่ออร่าไปไกลสามกิโลอย่างอิงเอย เพราะเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว บ่อยจนกลายเป็นปัญหาชีวิตไปเลยก็ว่าได้ "ฮื่อ.. ฉันจะทำไงดีวะ งานดีๆ สมัยนี้ก็หายากชิบหาย! บางที่ทำงานเยี่ยงทาส เงินเดือนใช้สองวันก็หมด ไม่มีงานสบายๆ ได้เงินดีๆ บ้างเลยโว้ย! " คนตัวเล็กโอดครวญออกมาอีกครั้งอย่างหมดจนปัญญา สิ้นคำก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะแล้วทึ้งผมตัวเองจนกระเซอะกระเซิง "อยากสบายก็หาผัวรวยให้เขาเลี้ยงดิ อย่างแกนี่น่าจะหาได้ไม่ยาก ฉันจะได้สบายไปด้วย มีเพื่อนเป็นเมียเศรษฐี^^" คนฝั่งตรงข้ามชี้ทางรวยให้เมื่อสิ้นเสียงคร่ำครวญ ก็ถ้าอยากทำงานสบายแต่ได้เงินดี ไม่ขายตัวก็คงมีแค่วิธีนี้เท่านั้นแหละ ถ้างานทั่วๆ ไปไม่มีหรอกที่จะไม่เหนื่อย "เหอะ.. ก้มหน้าก้มตาหางานทำอย่างเดิมยังจะง่ายกว่า คนรวยๆ เขาจะมาสนใจคนธรรมดาเดินดิน กินข้าวแกงอย่างเราเรอะ! เขาคบแต่คนชนชั้นเดียวกันเท่านั้นแหละ เลิกฝัน! " อิงเอยเค้นเสียงเยาะความคิดเพื่อนที่ไม่ได้พูดออกมาให้เธอได้ยินครั้งนี้ครั้งแรก แต่ได้ยินเกือบทุกวันที่รู้ว่าเธอยังหางานทำไม่ได้เลยต่างหาก!  "ก็จริง สู้รอฉันถูกรางวัลที่หนึ่งยังจะง่ายกว่า" แพรวทำหน้ามุ่ยเมื่อพบว่าทุกสิ่งที่เพื่อนพูดมามันจริงเสีย ยิ่งกว่าจริงอีก ทุกวันนี้คนรวยใช่จะหลอกได้ง่ายๆ มีแต่ในละครเท่านั้นแหละที่จะมีเศรษฐีหนุ่มรูปงามมาตกหลุมรักสาวติดดินหน้าตาบ้านๆ อยู่ในชีวิตจริงถ้าเป็นแบบนั้นใครๆ ก็ต้องครหาว่าฝ่ายหญิงเข้ามาจับเขาเพื่อหวังรวยทางลัดแน่นอน มันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้หรอก "โว๊ะ! มันก็ยากพอกันนั่นแหละ แกบอกจะถูกมากี่รอบแล้วห้ะ สุดท้ายก็โดนแดกทุกงวด ขี้เกียจจะฟังแล้ว! ไปอาบน้ำดีกว่า" คนฟังบ่นเสียงขุ่น เรื่องรวยทางลัดเพราะหวังถูกลอตเตอรี่แพรวพูดบ่อยกว่าเรื่องหาสามีรวยอีก เป็นเรื่องเพ้อฝันที่อิงเอยเบื่อที่จะฟังจึงลุกเอาชามไปเก็บแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อหลบหนีไปอาบน้ำก่อน "เฮ้ย แต่งวดนี้ฉันจะถูกจริงๆ นะเว้ย" คนข้างหลังย้ำคำพูดเดิมออกมาอย่างจริงจัง หวังจะให้เพื่อนเชื่ออีกสักครั้ง เพราะงวดนี้เธอได้เลขเด็ดมาจากเพื่อนร่วมงานที่เห็นซื้อถูกอยู่บ่อยครั้ง และงวดนี้แหละ.. เธอจะต้องถูกแน่นอน!  "เออ แล้วแต่แกเถอะ! " คนตัวเล็กยังคงไม่มีท่าทีสนใจ หยิบผ้าเช็ดตัวพาดไหล่ได้ก็เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ทำใครบางคนต้องมองค้อนตามหลังโทษฐานที่ไม่ยอมสนใจกัน.. และเพียงไม่นานแพรวก็เลิกสนใจเพื่อน หันไปหยิบกระเป๋าสะพายที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมาเปิดเอาล็อตเตอรี่ที่เพิ่งซื้อมาหมาดๆ ขึ้นมาชื่นชม จังหวะนั้นสายตาก็มองไปเห็นอะไรบางอย่างในกระเป๋าด้วย.. "ไอ้อิง!!! " เสียงดังตะโกนลั่นห้องขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำคนที่กำลังอาบน้ำเพลินๆ อยู่สะดุ้งตกใจจนทำสบู่หลุดมือหล่นลงพื้น "เชี่ย! ? ตะโกนทำไมวะ ตกใจหมด" ร่างบางตะโกนกลับออกไปด้วยความหัวเสียเล็กๆ เพราะใจเต้นแทบจะหลุดออกมาจากอกด้วยความตกใจ ไม่รู้แพรวจะตะโกนทำไมทั้งที่ก็อยู่กันแค่นี้ พูดธรรมดาก็ได้ยิน =_=" "เรามีทางรอดแล้วเว้ย! รีบๆ อาบแล้วออกมาเดี๋ยวนี้เลย เร็วๆ " น้ำเสียงตอบกลับของเพื่อนยังคงไม่คลายความตื่นเต้น คล้ายพบเจออะไรที่น่าดีใจเข้า  "อะไรของแกวะ เออๆ รอแป๊บ" คนฟังบ่นอุบเมื่อโดนเร่ง แต่อีกใจก็อยากรู้นิดๆ ว่าเพื่อนเป็นอะไรกันแน่ เลยรีบอาบน้ำให้เสร็จ  แกรก!  "ไหน มีอะไร? " ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งกระโจมอกผมเปียกน้ำหยดติ๋งๆ ก่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนหลังจากได้ถามออกไป "แกดูนี่.. ฉันไปเจอมันแปะอยู่ที่เสาไฟหน้าตึกอ่ะ เลยหยิบมา ว่าจะเอามาให้แกแต่ลืม เพิ่งเห็นในกระเป๋าเมื่อกี้" แพรวลุกขึ้นยืนและถลาเข้ามาหาอิงเอยอย่างรีบๆ ก่อนยื่นกระดาษอะไรบางอย่างให้ คนมองก็รับมาอ่านอย่างงงๆ  "รับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก คุณสมบัติหน้าตาดี หุ่นดี ขาว สวย หมวย อึ๋ม สวยหน้าสดยันเล็บขบ ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา เงินเดือนสามหมื่น มีที่พักฟรี ทำดีมีโบนัสพิเศษ สนใจส่งประวัติพร้อมภาพถ่ายทุกสัดส่วนมาที่xx... นี่มันอะไรกันเนี่ย? ขาวสวยหมวยอึ๋ม สวยหน้าสดยันเล็บขบ! ปี้เลี้ยงเด็กป้อมันต้องเอาจะอี้เลยก๋า! ? " ตากลมไล่อ่านทุกตัวหนังสือบนกระดาษแผ่นนั้นและประมวลออกมาเป็นเสียงให้เพื่อนฟังด้วย มองผ่านๆ ก็แค่ใบปลิวรับสมัครงานทั่วไป แต่ใจความมันผิดปกติจนทำคนอ่านอารมณ์ขึ้น หลุดคำด่าออกมาเป็นภาษาบ้านเกิดอย่างอดไม่ได้ "..เพิ่นอาจจะมักคนงามๆ เบิ่งแล้วสบายตากะได้..หรือไม่ลูกเขาก็คงชอบคนสวยๆ อ่ะ เลยระบุมาแบบนี้ ฉันก็เห็นว่าแกมีคุณสมบัติใกล้เคียงถึงจะเตี้ยไปนิด ก็เลยหยิบมาเสนอ เงินดีเลยนะแก! ตั้งสามหมื่น ทำดีมีโบนัสอีก แค่เลี้ยงเด็ก งานสบายๆ เงินดีๆ แบบนี้มันไม่ได้หาได้ง่ายๆ นะเว้ย" คนฟังตอบกลับเป็นภาษาถิ่นบ้านเกิดของตัวเองในตอนต้นบ้าง ก่อนพลิกลิ้นหันมายุเพื่อนให้ลองสมัครดู เพราะคุณสมบัติที่พูดมาอิงเอยก็ไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักอย่าง งานสบายแต่เงินดีแบบนี้หาได้ง่ายๆ เสียที่ไหน ถ้าไม่รีบคว้าไว้ตั้งแต่ตอนนี้ก็คงไม่มีทางได้เจออีกแน่ๆ  "แกจะให้ฉันไปทำจริงๆ หรอ คุณสมบัติมันน่าสงสัยเกินไปมั้ย เหมือนคัดเด็กไปให้เสี่ยหัวงูอ่ะ มันไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กแล้ว ฉันไม่ทำอ่ะ! " ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธโดยไม่ต้องเสียเวลาฉุกคิดให้เมื่อยสมอง พี่เลี้ยงเด็กที่ไหนจำเป็นต้องจำกัดคุณสมบัติมากมายขนาดนี้ แล้วแต่ละอย่างก็ส่อไปในทางนั้นหมดเลย มันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้หรอก คำว่าพี่เลี้ยงเด็กก็แค่มีไว้บังหน้าเท่านั้นแหละ!  "แกกำลังมองโลกในแง่ร้ายเกินไปนะ ลองดูก่อนดิ เรากำลังถังแตกนะเว้ย อย่างกับมีทางเลือกเยอะนักแหละ ถ้ามันได้จริงๆ แกก็จะสบาย พ่อแม่ก็สบาย ลูกส่งเงินให้ใช้เยอะๆ อ่ะ" แพรวยังคงโน้มน้าวให้อิงเอยเปลี่ยนใจ อดไม่ได้ต้องเอาพ่อแม่ของเธอมาร่วมมือด้วยเพราะถ้าเป็นเรื่องของพวกท่าน น้อยหรือใหญ่ร่างบางก็อ่อนไหวหมด และก็เป็นไปตามคาดเมื่อคนฟังไม่ตอบอะไรกลับแต่หน้าเครียดด้วยความหนักใจ เพราะเงินเดือนมันเยอะกว่าทุกงานที่เธอเคยทำมาทั้งหมดเลย และถ้าเป็นงานพี่เลี้ยงเด็กจริงๆ เงินขนาดนี้มันยิ่งกว่าคุ้มอีก! อีกอย่างก็ไม่มีทางเลือกเยอะอย่างที่เพื่อนบอกนั่นแหละ.. "ลองดูก็ได้วะ! " .. .. .. ..