The Hardest Thing

Chapter 3

Rachel's

Nang makaalis ang mga Reyes ay agad naman din tumayo si Lala. I saw how she tried to fight her tears. Never naman din kasi talaga nagpakita sa akin si Lala ng weakness but I guess not this time. Habang nasa sasakyan kami ay hinawakan ko ang kamay niya and rubbed her back to comfort her. Pagdating namin sa hospital ay nandun na sila sa room and the doctor said na mahina na talaga ang lola ni Mika. Tanggap naman na talaga ng pamilya nila ayon sa kwento ni mr. Reyes kanina, matanda na din kasi at mahina na ang pangangatawan. Ayaw naman na nilang mahirapan ang matanda.

Nagpaalam ako na I'll walk around the vicinity dahil I can't stand the atmosphere sa loob ng room na iyon. I happened to pass by sa isang lugar na may fountain, gabi na kaya't wala masyadong tao. I'm guessing na pampagaan to ng loob ng mga pasyente because it sure did comfort me. The lights are dim, very relaxing kaya naupo ako sa may gilid ng fountain. May mga nakita akong coins kaya dumukot ako ng isa mula sa bulsa ko at pumikit.

"I wish Sophie would always be in good health and that she would always, always be happy." I smiled, kissed the coin at tinapon ito sa fountain.

When I opened my eyes, I saw a girl standing across me. It was Mika's girlfriend. She sat far from me. Hindi siya umimik, para bang nagpapakiramdaman kami sa isa't isa. She's beaming a frustrated aura, kung ako naman din siguro ang nasa pwesto niya ay mafu-frustrate din ako nang sobra sobra.

"I'm sorry." wika ko sa kanya while looking at my feet.

"Hindi mo naman kasalanan kaya don't ask for forgiveness." she coldly replied. In all fairness, ang sungit din niya ha? Bagay nga talaga sila.

"Yeah, hindi ko rin naman gusto ito."

"Sooner or later papayag si Mika sa kasunduan na yan. Kahit pa ba mailap yan sa magulang niya, hindi niya naman kayang tiisin ang lola niya." mahinahon niyang wika at tiningnan ako. That's the only thing ata that Mika and I have in common maliban sa ayaw namin sa marriage na ito, we both have soft heart for our lolas.

"Sorry wala akong magawa, I owe my life to Lala and defying her would greatly hurt her, something that I don't want to happen too." malungkot kong tugon at tumingala para pag masdan ang buwan.

"Handa akong itigil ang kasal niyo, kahit ilan pa yan wag lang matuloy. Magsasayang lang kayo ng pera. Give them what they want, then show them na this would never work out. Bahala na kayo mag-usap ni Mika sa dapat niyong gawin once na pumayag siya."

Hindi ko naman masyadong naintindihan ang sinabi niya dahil na-i-intimidate ako kaya tumango tango na lang ako. Tumayo naman na siya at nagsimulang maglakad.

"Oh before I forget." napalingon naman ako sa gawi niya. "She's mine. Mika is mine so don't you even dare fall for her."

"Wow." yun na lang ang nasabi ko at napataas ang kilay ko.

Di ko kailangan ng ibang tao. Lalong hindi ko kailangan yung Mika na yun, I have Sophie. Napailing na lang ako at tumayo na din para puntahan si Lala. Pinalapit naman ako ng bestfriend nito kaya lumapit ako dito.

"Alagaan mo si Mika ha." halos bulong niyang wika and smiled weakly at me.

"Ayaw niyo po bang maging masaya ang apo niyo?" tanong ko habang hawak ang kamay niya.

"Alam kong mabuti kang bata, gusto ko lang matupad ang pangarap namin ng Lala mo. Pasensya na kung napipilitan kayo, pero sana subukan ninyo."

Ngumiti na lang ako nang impit bilang sagot sa gusto niyang mangyari. It was her dying wish, I don't want to be haunted forever.

Susubukan?

I can't.

Pretend.

We'll only pretend until sila na ang magsawa sa pagpupush sa amin.

"Thank you." she smiled.

Umuwi na din kami ni Lala at nang makahiga ako sa kama ko ay may nagtext sa akin na unknown number.

Lala's best friend died na.

May her soul rest in peace.

*****

It was after a month when we had another dinner with the Reyes. Their daughter looked gloomy, kung ako man ang nasa pwesto niya, sobra din akong mahihirapan.

"Condolence po ulit." wika ko at tinanguan lang nila ako.

"From now on, you two would be living together." sabi ni mr. Reyes.

"Tss." rinig kong react ni Mika. Maybe she got tired arguing and just like what her girlfriend said, papayag nga din siya.

"Is it really necessary?" tanong ko nang may alinlangan. I really don't want to dahil una sa lahat, ayokong mapag-initan. Saka hindi ko rin alam kung maiintindihan ni Sophie ito, ayokong masaktan siya.

"Paano niyo kikilalanin ang isa't isa kung hindi kayo magsasama?" tanong ni mr. Reyes.

"If not only for lola hindi na ako magpapakita sa inyo." magkasalubong ang kilay na sinabi ni Mika.

"We don't need your opinion." sagot ng ama niya.

"Ofcourse." Mika scoffed. "When did my opinion matter sa inyo?" she smirked at namumuo nanaman ang tensyon sa kanilang mag-ama.

"Mika, sa kwarto ka ni Rachel matutulog." wika ni Lala.

"What?!" sabay naming sigaw. Wow, we're always jinxing huh.

"You heard me children, no buts." Lala smiled at ramdam ko na ang inis ng katabi ko.

"This is a f*****g joke." singhal ni Mika.

"Language please." wika ng mom niya while slicing her steak that made Mika groaned. 

After namin kumain ay iniwan na din nila mr. Reyes ang bagahe ni Mika. Nang makaalis sila ay narinig ko na lang na nagsisisigaw si Mika sa may garden.

Tell me who would want to be in the same room with that girl diba? Buti natagalan siya ng girlfriend niya.

I freshened up muna dahil nakakahiya sa katabi ko and I called Dennise after.

"Den." bungad ko.

"Oh? Malungkot ka ba? Bakit?"

"They're really pushing the marriage." sagot ko.

"You already saw it coming naman."

"But the girl is scary."

"Mas nakakatakot ka pa dyan." sagot nito at narinig ko ang paghalakhak niya.

"Leche. Tigilan mo nga ako, kailangan ko na makita si Sophie, sobrang nalulungkot na ako." wika ko.

"She'll be there in a week, you just gotta hang in there, friend." sagot niya to cheer me up.

We talked about random things hanggang sa dapuan ako ng antok kaya nagpaalam na din ako sa kanya. Inayos ko na yung kama ko, buti na lang at king size ito kaya hindi kami magsisiksikan. Naglagay na lang ako ng unan sa gitna.

"What are you doing?"

"Ay palaka!" sambit ko dahil may biglang nagsalita at napahawak ako sa dibdib ko sa gulat. Akala mo kabute na biglang lumitaw mula sa kung saan. "Pwede kang kumatok, hindi yung nanggugulat ka." wika ko at patuloy nang inayos yung kama.

"Hindi ako tatabi sayo." sagot niya.

"Edi wag." inis kong sagot sa kanya. "Pinipilit ka ba? Matulog ka sa sahig kung gusto mo." wika ko at akmang hihiga na ako nang hawakan niya yung braso ko.

"Aray!" kunot noo kong sabi habang nakatingin sa mga mata niya. "Ano ba?!"

"Welcome to hell, my dear." bulong niya sa tenga ko at kinilabutan naman ako.

"A-ano ba?!" reklamo ko.

"Ako ang sa kama, ikaw ang sa sahig." sabay hatak sa akin palayo sa kama at nahiga naman siya dun.

Naghagis naman siya ng unan at kumot sa lapag saka sinakop ang buong kama.

Argh!

Yung mukha niya hindi talaga bagay sa ugali niya! Mukha siyang anghel pero napakagaspang ng ugali! Mas magaspang pa sa liha.

Tingin niya papatalo ako?

Ha!

No way!

I walked near my bed at dinaganan siya.

"Ahh! Ano ba?!"

"Kama ko kasi yan!" sagot ko.

"Sa lapag ka!"

"Kung ayaw mo ng may katabi edi ikaw matulog sa lapag! Kwarto ko 'to, nakikitulog ka lang." inis kong sagot sa taong napakaarogante.

"Fine, wag na wag mo akong pagsasamantalahan ha." I saw her smirked.

"Asa ka pa." I mocked her. "You're not even that good looking." tumayo naman muna ako para pulutin ang mga unan.  

I think I switched the wrong button kasi agad kumunot ang noo niya saka siya tumayo at unti unting naglakad kaya napapaatras ako. I really am wishing right now to turn back time and take back what I have just said moments ago. 

"Anong sabi mo?" tanong niya with her lifeless eyes.

"Di ka maganda kaya wag kang mag-inarte." sagot ko while trying to be brave. I gulped hard  at muli naman siyang umismid.

"You don't know what you're saying, darling." 

Naramdaman ko na lang na nacorner niya na ako sa may kabinet kaya iniharang niya ang kamay niya sa may gilid ko. She brushed her hair up and slowly bit her lower lip before smirking sexily. Yes, I am admitting that she really is f*****g sexy right now.

"You're messing with the wrong girl about looks. I could get you in a minute." wika niya. Well, tama naman siya, nagkamali ako pero napakayabang niya talaga!

"Well not me." I smirked trying not to lose my knees on this one. 

She slowly move closer towards me while looking at my lips. I was stuck in her gaze and ended up closing  my eyes nang malapit na siya but I heard her laugh instead.

"Mukhang hindi masarap." sabi niya dahilan para mamula ang mukha ko sa inis.

"Bwisit ka!" wika ko at tinulak siya saka nahiga sa kama. Wala akong pake kung ayaw niya ng may katabi.

"I'll make you pay for this." wika niya at ngumiti kaya tumalikod na ako sa kanya. Naramdaman ko naman ang paghiga niya sa kama ko. Wala rin naman siyang magagawa.

Napabuntong hininga na lamang ako. Wala naman akong kinalaman dito pero ako yung magsusuffer.

Wow, magic.

*****