Chapter 1
1868 Words
Chapter One : Absurb
________________________________________
NAGPAKAWALA ako nang malalim na buntong hininga at pinalis ang mga luhang pumapatak sa pisngi ko. Tinitigan kong mabuti ang mukha ni Ate Charlotte at hindi ko na napigilan ang luhang bumuhos uli sa mga mata ko. Kinuha ko ang kamay niya at marahang pinisil ang kanyang mga daliri.
"Ate, wala ka pa bang balak gumising? Mag-iisang taon ka na ring tulog. Hindi ka pa ba nagsasawa? Miss na miss na kita," I said painfully.
Mariing ipinikit ko ang aking mga mata.
It's been one year since that car accident happened. Ang inaakala naming pinakamasayang araw sa buhay ng kapatid ko na kung saan mag-pro-propose ng kasal ang lalaking lihim kong minamahal sa kanya ay siya rin palang araw kung saan siya ma-a-aksidente. We didn't expect this to happened. Mag-iisang taon na rin siyang naka-confine sa hospital at comatose.
At kahit ganoon ay hindi parin kami nawawalan nang pag-asa na magigising siya balang araw.
"Alam kong-------"
Hindi ko naman nagawang ituloy ang anumang sasabihin ko nang biglang bumukas ang pinto. Bumaling ang tingin ko roon at ganoon na lang kalakas ang pintig ng puso ko nang makita ang taong bumukas ng pinto.
It was no other than Reigan Montenegro himself, the man whom I ever wanted to have but I couldn't have.
Kahit alam kong mali na mahalin siya ay hindi ko parin mapigilan ang sarili ko.
Ilang taon ko na bang itinatago ito sa lahat maliban sa kanya?
Sobrang tagal na pala.
My heart swell in pain when our eyes met. He look so shocked when he saw me. I guess, he didn't expect to see me here.
He close the door and walk towards my direction. Kaagad na pinalis ko ang luhang pumatak sa pisngi ko at dali-daling tumayo.
It's about time to leave.
To runaway from the pain......
"Ahmm, sige. Maiwan ko na kayo ni Ate."
I tried my best to smile. He nod as an answer.
I really felt guilty for my sister sa lahat ng mga pinaggagawa ko noong paraan upang maagaw sa kanya ang lalaking pagmamay-ari niya bago siya ma-aksidente.
Reigan became cold and distant towards me and I can't blaim him for that. I became desperate and tried to steal him away from my sister ngunit hindi rin naman ako nagtagumpay. He will always see me as a selfish and desperate woman who insisted her love for him.
He sit beside my sister.
Pain crept inside my chest when he look my sister lovingly and caressed her cheeks softly. Mariing ipinikit ko ang aking mga mata at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Nanginginig ang kamay kong binuksan ang pinto at agad na lumabas.
I can see it.....
I can see how much he love my sister as if she's the only one whom his eyes could see.
"That's absurd."
Napaangat naman ako ng tingin nang marinig ang boses na 'yon.
It was Niro Montenegro, Reigan's brother, standing in front of me na mukhang papasok din yata sa loob ng kwarto kaya lang ay hindi natuloy.
"If you love him why don't you make a move to have him."
Hindi na rin ako nagtataka kung bakit kahit ito ay alam niya. You wouldn't expect less from the devil.
Mapait na ngumiti naman ako dahil sa sinabi niya.
If he only knew. Ginawa ko naman ang lahat ngunit hindi parin sapat.
"I already did but it didn't work," I said bitterly.
Ilang ulit na ba akong nagmakaawa kay Reigan?
Halos hindi ko na nga mabilang sa sobrang dami.
Ilang beses na ba akong nagtangkang akitin siya at agawin sa Ate ko kahit alam kong mali?
Madaming beses na.
Ngunit lahat nang 'yon ay walang nangyari. Mahal na mahal talaga nito si Ate Charlotte.
"So, you're already giving up?" tanong nito.
Ngumiti lang ako.
This is the best thing I've learn. If you are in deep pain, just smile to make them see that you're okay and happy even if deep inside you are not.
"One year ago.." I paused for a while and take a deep breathe. "Fourteenth day of February before midnight, I already did."
It was when Reigan Montenegro, the man I love, planned to proposed to my sister. Kaya lang habang nagmamaneho si Ate Charlotte papunta sa venue ng lugar ay hindi inaasahang mababangga ito ng isang truck kung saan lasing ang driver na nagmamaneho.
"Well, if that's already your decision, I have nothing to do with it," seryosong sabi nito at may inilahad sa aking isang card.
Nakakunot ang noong tinitigan ko lang 'yon.
"I heard that you're going to States," he stated. Tumango naman ako bilang sagot.
"So before you leave, I want to invite you at Jinks Bar mamayang gabi. I held a simple celebration for the success of the opening of my firm. I'm expecting you to come, Fallon," dugtong niya.
Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga at tinanggap ang invitation.
I knew Niro too well, he wouldn't take no for an answer.
"Good choice," nakangising sambit nito. "See you tonight, Fallon."
Tumango naman ako bilang sagot.
I guess there is no harm enjoying life just for once....
**********************
NAKARAMDAM ako ng sakit ng ulo nang makarinig ako ng isang malakas na kalabog mula sa pinto. I groaned hard and tried to open my eyes but I can't.
Damn hangover!
"Fallon!"
Napabalikwas naman ako mula sa pagkakahiga at muntik na akong mapamura nang malaman kong hubo't hubad pala ako sa ilalim ng kumot.
What the hell happened?
Nanlaki ang mga mata ko nang makita sina Mommy at Daddy na nanlalaki ang mata habang nakatingin sa akin.
"Mom!Dad!" gulat na bulalas ko.
Napatili ako nang biglang may mga kamay na dumapo sa bewang ko. Dumako ang tingin ko sa kabilang side at ganoon nalang ang panlalaki ng mga mata ko lalo na't biglang nag-angat ng tingin ang lalaking katabi ko.
Reigan?
Napatingin ito sa akin at bakas ang gulat sa mukha nito nang makita ako.
"s**t!" Impit na mura niya at muntikan na siyang malaglag sa kama sa sobrang gulat.
Shit! Double s**t!
Ano ba ang nangyayari rito? Bakit ako nandito?
Ang huling naaalala ko ay nag-iinuman kami ni Niro at ng mga kapatid niya sa bar. Lasing na lasing ako noon. And then, ganito na agad? I don't even know what happened.
"Kailangang magpaliwanag kayong dalawa sa amin! Ano'ng ibig sabihin nito?!" galit na tanong ni Mommy.
Pakiramdam ko kinain ang buong pagkatao ko sa sobrang kahihiyan at gusto ko nalang itago ang sarili ko sa harap ng mga magulang ko.
Bakit nandito ang parents ko? At bakit ganitong eksena pa ang naabutan nila?
"Tita...Tito...I...I don't even know what happened. But rest assurred walang nangyari sa amin ng anak niyo. Maniwala po kayo sa akin," nagkukumahog na paliwanag ni Reigan sa mga magulang ko.
"Walang nangyari?! Paano niyo maipapaliwanag na walang nangyari sa inyo kung ito ang maaabutan namin?! Tinatakbuhan mo ba ang anak ko, Montenegro? Worst, girlfriend ka pa nang nakakatandang kapatid ni Fallon at nagawa mo ito!" Halos mapugto na ang ugat sa leeg ni Daddy dahil sa sobrang galit.
"Tito, maniwala po kayo. Mahal ko po si Char------"
"Shut up!" putol ni Daddy sa anumang sasabihin ni Reigan. "Malaki ang respeto ko sa iyo, Reigan. At hindi ko aakalaing magagawa mo ito sa mga anak ko. Kailangan mong panagutan ang anak ko sa nangyari sa inyo dahil kung hindi tinitiyak ko sa 'yo, Montenegro. I'll bury you twelve feet under the ground," galit na banta ni Daddy.
Napalunok naman ako at hindi ko na nagawang umimik nang dahil sa sobrang takot. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.
"I want to talk to your parents, young man. And we'll plan the wedding as soon as possible because of this mess."
Nalaglag ang panga ko nang dahil sa narinig. Ngunit bago pa ako tuluyang makabitaw nang salita ay tuluyan nang umalis sina Mommy at Daddy palabas ng silid.
"You b***h!" galit na bulyaw sa akin ni Reigan.
Nanginig ang kalamnan ko at nanlambot ang mga tuhod ko sa sobrang takot habang nakatingin ako ngayon sa mukha niya na para bang gustong-gusto na niya akong sakalin ngunit pinipigilan lang niya ang kanyang sariling gawin 'yon.
"Hindi ko aakalain na ganito ka na ka-desperada para mapikot ako! Hindi ka na nahiya! Alam mong girlfriend ko ang Ate mo at hanggang ngayon hindi ka parin tumitigil sa kakahabol sa akin."
Napaigik ako sa sakit nang bigla niyang hinablot ang braso ko. Napakahigpit nang pagkakahawak niya sa akin na animo gusto na niyang mapugto ang mga ugat sa braso ko.
"Reigan, nasasaktan ako," daing ko ngunit hindi manlang niya ito magawang pakinggan.
"Ilang ulit ko pa bang ipapamukha sa iyo na hindi kita mahal! At kahit kailan hindi kita magugustuhan dahil ang Ate mo lang ang mahal ko! Si Charlotte lang ang mahal ko at wala ng iba! But you ruined everything!"
"Wa-wala ako a-------" Hindi ko naman nagawang ituloy ang anumang sasabihin ko dahil kusang bumagsak ang mga luha galing sa mga mata ko nang mas lalong dumiin at humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko. Mariing ipinikit ko ang aking mga mata.
"Walang alam! Magmamaang-maangan ka pa! Alam kong isa na naman 'to sa mga plano mo!" bulyaw niya at pabalang na binitawan ang braso ko. "But mind you, Fallon. I'll make sure your life will be a living hell!" Iyon lang ang sinabi niya bago siya tuluyang pumasok sa loob ng banyo. Napahikbi naman ako at naisubsob ko ang mga palad ko sa mukha ko.
Bakit ganito? Bakit kailangang maranasan ko ang lahat ng 'to? Do I really deserve this kind of treatment? Karma ko na ba 'to sa lahat ng mga ginawa ko noon?
All I ever wanted is to be happy...
Mahirap ba talagang makuha ang bagay na 'yon?
Kung saan isinuko ko na ang lahat, ganito pa ang mangyayari ngayon...
Bakit kailangang ako pa 'yong pagkaitan nang kaligayahan?
Napaangat lang ako ng tingin nang marinig ang tunog ng cellphone ko. Kinuha ko agad 'yon na nakapatong sa ibabaw ng drawer na nasa gilid ng kama at nakitang may mensahe ako galing kay Niro. Kaagad na binuksan ko ang mensahe.
I'm sorry. I'm the one who set you up in that situation. Don't worry, wala namang may nangyari sa inyong dalawa. I want you to fight back, Fallon. At noon paman nakikita kong mahal mo na ang kapatid ko. Hindi naman sa ayaw ko kay Charlotte para kay Reigan, pero sa totoo lang mas gusto kong ikaw ang makatuluyan niya. After you read this message ay nasa iyo na ang desisyon kung ipagpapatuloy mo ito o hindi. Pero isa lang ang masasabi ko. This is your chance to make my brother fall inlove with you.
Napaiyak na ako nang husto nang mabasa ang mensahe ni Niro para sa akin.
Babalik na naman ba ako sa dati?
Maraming agam-agam na tumatakbo sa aking isipan. Mayroong nag-uudyok na kailangan kong sabihin ang totoo sa kanila. Ngunit iba naman ang gustong gawin ng puso ko. Sinasabi nito na this is my only chance to be with him...for him to love me kahit na alam kong mali.
And in the end, I still choose the latter...
-
♡lhorxie
- Writer
