รัก(ไม่)แท้

“ไปเอาเด็กออกซะ” น้ำเสียงไร้เยื่อใยเอ่ยออกมาพร้อมสีหน้านิ่งเรียบอย่างไม่รู้สึกผิด “มะ...หมายความว่ายังไง” หญิงสาวตรงหน้าถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเทาเพราะความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน “ฉันพึ่งเรียนจบ ยังไม่พร้อมจะมีลูก อีกอย่าง เธอก็ยังเรียนไม่จบ” ชายหนุ่มบอกในสิ่งที่ตนคิดว่าดีที่สุดออกไปให้หญิงสาวเข้าใจ แต่เขาคงลืมคิดไปว่าเรื่องแบบนี้...ใครเลยจะเข้าใจ “นี่คือทางออกที่ดีที่สุดของนายแล้วอย่างนั้นเหรอ” หญิงสาวถามกลับด้วยความตัดพ้อและผิดหวัง เธอเคยคิดว่าสิ่งที่จะได้ยินจากชายหนุ่มตรงหน้า มันจะเป็นคำพูดที่ดีกว่านี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่พร้อมที่จะมีลูกตอนนี้และเคยคิดจะเอาเขาออกมาก่อนก็ตาม แต่เธอก็หวังเพียงความรับผิดชอบของเขาที่มันทำให้เธอรู้สึกดีบ้าง “แล้วเธอคิดว่ามันมีทางไหนที่ดีกว่านี้ เธอยังเรียนไม่จบ ครอบครัวเธอก็มีปัญหา เธอมีความสามารถพอเลี้ยงดูเขาหรือไง” ชายหนุ่มถามกลับ ถึงแม้ว่าเขาจะมีฐานะที่ดีมาก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะสามารถเลี้ยงเด็กคนหนึ่งได้ เพราะมันมีอีกหลายอย่างที่เขาเองก็พูดไม่ได้ และไม่รู้จะพูดยังไง “เลว! ตอนทำทำไมไม่คิด พอเกิดเรื่องกลับพูดแบบนี้ นายมันเห็นแก่ตัวที่สุด!” หญิงสาวห้ามใจไม่ได้ที่จะด่าว่าชายหนุ่มออกไป แต่จะให้เธอพูดดีกับเขาได้อีกเหรอ เพราะตอนนั้นเขาก็เป็นคนบอกเธอด้วยความมั่นใจ ว่าไม่เป็นอะไร หรือถ้าเกิดอะไรขึ้นเขาพร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่าง แล้วดูตอนนี้สิ ตอนที่มันเกิดขึ้นจริงๆ เขากลับพูดกับเธอแบบนี้ แล้วจะให้เธอคิดว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นคนยังไง อีกอย่าง ตอนแรกที่เขารู้ว่าเธอท้อง ทำไมเขาถึงดูดีใจ ทำไมเขาถึงดูตื่นเต้น แต่อยู่ๆ ผ่านมาไม่ถึงเดือน เขากลับมาบอกเธอแบบนี้ มันหมายความว่ายังไง “นายมีคนอื่นใช่ไหม” เธอถามเขาออกไปตรงๆ อย่างที่คิด เพราะช่วงสองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ เขาทิ้งระยะห่างกับเธอมาก แถมเธอยังได้ยินคนอื่นพูดกันมาว่าเขาไปไหนมาไหนกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอไม่เคยเห็นหรือรู้อะไร “.....” ชายหนุ่มเลือกจะเงียบเพราะเขาไม่มีอะไรต้องตอบ “ที่ตอนแรกให้ฉันเก็บเด็กไว้เพราะยังไม่มีใคร แต่พอได้ใหม่ ก็ตั้งใจจะเขี่ยฉันทิ้งอย่างนั้นสิ” หญิงสาวพูดออกไปอย่างที่เข้าใจ มันไม่มีเหตุผลอะไรนอกจากนี้แล้วแหละ “ฉันกำลังจะแต่งงาน” สุดท้ายชายหนุ่มก็พูดความจริงออกมา นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวช็อกมากกว่าเดิม เขาไม่ใช่แค่เลิกกับเธอเพื่อไปคบกับผู้หญิงอีกคน แต่เขายอมให้เธอเอาลูกออกเพื่อจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น “ฮึก!” หญิงสาวพูดไม่ออก มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่องเหมือนเขื่อนแตก มันเจ็บ จุกไปหมดทั้งหัวใจ เขาบอกกับเธอว่าไม่พร้อมจะมีลูก ให้เอาลูกของเธอกับเขาออก แต่เขากลับพร้อมที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ของเขา แล้วคิดเหรอว่าแต่งงานกันจะไม่มีลูก แล้วทำไมกับคนนั้นเขาพร้อม แต่กับเธอ... เจ็บ ทำไมเธอต้องเดินกลับมาเจ็บในที่เดิมกับคนเดิม ทำไมเธอต้องเสียใจเพราะผู้ชายคนนี้อีกครั้ง มันควรจะจบไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้วไม่ใช่เหรอ แต่ทำไม ทำไมเธอถึงยอมโง่จนเรื่องมันหนักกว่าครั้งที่แล้ว นี่ใช่ไหมที่เขาบอกว่า อ่านหนังสือเล่มเดิม ตอนจบก็เป็นแบบเดิม ในเมื่อเธอเคยรู้ตอนจบแล้ว ทำไมเธอถึงได้อยากอ่านมันซ้ำ ทำไมเธอถึงคิดว่าตอนจบมันจะสวยงามได้ในเรื่องเดิมทั้งที่ครั้งแรกมันเจ็บปวดไปแล้ว “เอาเด็กออกซะ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายฉันรับผิดชอบทุกอย่าง” หลังจากเขาพูดจบ เขาก็เดินออกไปทันทีโดยไม่แม้จะปรายตามองเธออีกเลย เธออยากเรียกเขาไว้ อยากพูดกันให้รู้เรื่องกว่านี้ทั้งที่ทุกอย่างมันก็ชัดเจนแล้ว แต่ก็ทำได้เพียงยืนนิ่งๆ เหมือนคนโง่คนหนึ่งที่ทำได้เพียงปล่อยน้ำตาออกไป ก็ได้ในเมื่อมันต้องจบเธอก็จะจบ ต่อให้เธอต้องเจ็บแต่เธอคงไม่ลดตัวเองไปอ้อนวอนเขาอีกแล้ว เพราะแค่นี้ เธอก็ไร้ค่ามากสำหรับเขาแล้ว อาจเพราะเราเป็นรักแรกของกันและกัน อาจเป็นเพราะเขารู้ว่าเธอรักเขามาก เขาถึงจะทำอะไรกับเธอกี่ครั้งก็ได้ แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอเจ็บกับเขามาพอแล้ว มันก็ควรจะพอกับผู้ชายคนนี้ได้แล้ว ชาตินี้ขอให้เราพบเจอกันเพียงเท่านี้ ถ้าต้องเจอกันอีก เขาก็จะเป็นเพียงผู้ชายไร้ค่าคนหนึ่งสำหรับเธอ ไม่ว่าอนาคตเขาจะตายต่อหน้าเธอ เธอก็จะปล่อยผ่านเขาไปเหมือนที่เขาทำกับเธอครั้งนี้