OHM 1 คดีฆาตกรรม

1533 Words

หลายวันต่อมา หอพัก L ก๊อก ๆ ๆ "พี่เลโก้! พี่เลโก้คะได้ยินแป้งไหม?!" แป้งมาหาแฟนที่ห้องแต่เช้าเพราะว่าเมื่อคืนนี้เขาไม่รับสายของเธอเลย หลังจากที่ทำเสน่ห์ไปแป้งก็ได้เป็นแฟนของเลโก้สมใจแต่เธอยังไม่ได้ย้ายมาอยู่กับเขา วันนี้ก็มีนัดกันแต่ว่าเขากลับติดต่อไม่ได้เธอเลยต้องมาหาที่นี่ ก๊อก ๆ ๆ ๆ "ถ้าไม่ตอบรับแป้งจะบุกเข้าไปแล้วนะ!!" แป้งเริ่มหงุดหงิดที่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาเลยแถมยังไม่รับโทรศัพท์ของเธออีก "มีอะไรกันหนู?" ป้าเจ้าของหอเดินผ่านมาและถาม "หนูมาหาแฟนน่ะค่ะติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวานหนูว่าจะลงไปขอกุญแจอยู่ค่ะ เริ่มโมโหแล้ว" "ป้าเป็นเจ้าของที่นี่เองห้องนี้ใช่ไหมห้องแฟนหนูน่ะ?" ป้าเจ้าของถาม "ใช่ค่ะ ชื่อเลโก้โทรหาก็ไม่รับไลน์ก็ไม่ตอบเลยอะวันนี้เรามีนัดกันเขาก็ผิดนัดอีก ไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า?" แป้งสงสัยปนเป็นห่วงด้วยเพราะตั้งแต่เป็นแฟนกันมาเขาไม่เคยหายไปแบบนี้มาก่อนเลย แถมเขายังติดเธอมาก ๆ ด้วย หลายครั้งที่เขาขอให้เธอย้ายมาอยู่ด้วยแต่ว่าเธอยังไม่พร้อมเท่าไหร่ก็เลยยังไม่ได้มา แต่ว่าวันนี้เธอตั้งใจจะย้ายมาแต่กลับเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้เธอทั้งเป็นห่วงและกังวล กลัวว่ามนต์ของกล้วยไม้จะเสื่อม... "ได้ ๆ งั้นเดี๋ยวป้าเปิดห้องให้เป็นแฟนแน่นะ?" ป้าเจ้าของถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งก่อนเปิดประตู "นี่ค่ะ หลักฐาน" แป้งเปิดจอโทรศัพท์ที่มีการตั้งรูปคู่ให้เจ้าของหอดู "โอเคจ๊ะ" แกร็ด! และป้าเจ้าของหอก็เปิดประตูให้แป้งทันทีเพราะเธอมีพวงกุญแจติดตัวไว้อยู่แล้วเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินอย่างตอนนี้ "ขอบคุณนะคะ...พี่เลโก้!!" แป้งเข้ามาในห้องก็รีบส่งเสียงเรียกทันที "เป็นอะไรหนู....?!" ป้าเจ้าของห้องตามเข้ามา "กะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!พี่เลโก้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" "ตะตายแล้ว!!!!" เสียงร้องของเจ้าของหอและแป้งกรี๊ดออกมาพร้อมกันกับภาพตรงหน้าที่เห็น... เลโก้นอนจมกองเลือดและภายในห้องก็เละไปหมดเหมือนผ่านการต่อสู้มาอย่างหนักหน่วง... เวลาต่อมา... "ผู้ตายอายุ 25 ปี ชื่อว่าคิมเลโก้ เป็นลูกครึ่งไทยเกาหลี คนพบศพคือแฟนสาวและเจ้าของหอครับเพราะว่าเขาติดต่อไม่ได้เลยต้องมาดู แต่ก็พบว่าผู้ตายได้โดนแทงและเสียชีวิตแล้ว" ตำรวจรายงานผลสถานการณ์ขึ้น "อันนี้มันอะไรอะจ่า?" แซมเดินดูที่เกิดเหตุก่อนจะหยิบบางอย่างขึ้นมามันเหมือนกับตุ๊กตาปั้นสองคนกอดกัน "นั่นมัน...ตุ๊กตาทำเสน่ห์..." "ทำเสน่ห์?" แซมหรือว่าร้อยตำรวจเอกเลิศล้า เรียกสั้น ๆ ผู้กองแซมตอนนี้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าทีมสวบสวน 1 ทั้งรูปหล่อ พ่อรวย การศึกษาดี ดีกรีนักเรียนนอกแต่กลับมาสอบตำรวจใคร ๆ ก็คิดว่าเขามาเล่นสนุกเท่านั้นแต่ใครจะรู้ละเขานี่แหละคือคนแก้ไขปริศนาเกี่ยวกับคดีมากมาย คดียาก ๆ มาแล้วทั้งนั้น "ใช่ครับ ไม่คิดว่าจะยังมีอะไรแบบนี้อยู่อีก" จ่าด้ามบอกกับแซมเพราะว่าเขาอายุมากกว่าใครในทีมและเป็นคนต่างจังหวัดเลยพอจะเคยเห็นอยู่บ้าง "เอาไปตรวจสอบหน่อยหมวดเจน" เขาส่งให้เจนหรือหมวดเจนไปตรวจสอบ "ได้ค่ะ ผู้กอง" เธอรับไปเป็นหลักฐานทันที "ดูสิครับเจอของพวกนี้เต็มเลยอะ..." ดาบจิ๊บหยิบพวกปลักขิตและผ้ายันต์ขึ้นมามันมีเอกลักษณ์มาก ๆ "นะนั่นของฉันเองค่ะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่เลโก้" เสียงของแป้งดังขึ้น "แล้วทำไมคุณเอาของพวกนี้มาไว้ในห้องผู้ตายละครับ?" แซมถาม "มันก็แค่เครื่องรางน่ะค่ะมันไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ตอนนี้คุณตำรวจต้องรีบจับคนร้ายสิคะ!!มันฆ่าแฟนของฉันนะคะ ฮือ ๆ ๆ ๆ" แป้งร้องไห้โฮด้วยความเสียใจ "ผมตามหาแน่ครับตอนนี้เรากำลังทำการเก็บหลักฐานอยู่ และคุณก็ต้องไปให้ปากคำที่สน.ด้วย" แซมพูดกับแป้ง "ฮึก ๆ" "ให้หน่วยเก็บหลักฐานเข้ามาเก็บหลักฐานอย่างละเอียดอย่าให้ขาดแม้แต่อย่างเดียว" "ครับ ผู้กองแซม!!" "และก็หาอาวุธให้เจอบางทีมันอาจจะทิ้งไว้รอบ ๆ นี้แหละในเมื่อเกิดเหตุไม่มีมันก็ต้องเอาไปหรือไม่ก็โยนทิ้งระหว่างทาง กระจายกำลังหาให้ทั่วทุกซอกทุกมุม" "ค่ะ!!/ครับ!!!" บ้านและสำนักแม่หมอกล้วยไม้ "ไปเรียนได้แล้วแว่นมัวแต่ช้า! มันทำให้ฉันไปเรียนสายด้วยนะเนี่ย!!!งานยิ่งเยอะ ๆ อยู่ด้วย!" กล้วยไม้เรียกแว่นที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จสักทีเพื่อไปเรียนด้วยกัน พวกเขาอยู่บ้านหลังเดียวหรือว่าสำนักนั่นแหละเพราะว่าพ่อแม่เธออยากให้เธอมีเพื่อนอยู่ด้วยเลยให้แว่นมาอยู่ด้วยแน่นอนว่าเป็นทั้งเพื่อนและเป็นทั้งลูกศิษย์คอยปรนิบัติรับใช้เธอเป็นแบบนี้มารุ่นสู่รุ่น แต่ว่าบ้านเธอไม่ได้บังคับนะจะไม่ทำก็ได้สมัยนี้ใครเขามีคนรับใช้กันละ แต่ว่าบ้านของแว่นนั้นนับถือบ้านของกล้วยไม้มาก ๆ เลยไม่ไปไหนและอยู่รับใช้ตลอดมา "ขะขะขอโทษนะกล้วยไม้ พะพะพอดีว่าเรานอนดึกอะ!" พอเป็นแค่กล้วยไม้กับแว่นคนธรรมดาเขาก็ติดอ่างขึ้นมาทันทีและกล้วยไม้ก็ให้เขาพูดกันเองกับเธอด้วย "รู้ว่ามีเรียนยังจะนอนดึกอีกติดซีรี่ย์อีกแล้วเหรอ?" กล้วยไม้เท้าเอวถาม "มะไม่ชะใช่นะเราต้องคอยสืบหาประวัติผู้ชายที่ลูกค้าต้องการทำเสน่ห์แต่มันเยอะมากเลยใช้เวลานานด้วย" เขาบอกกับเธอด้วยเหตุผล "บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรีบทำซะทีเดียวค่อย ๆ ทำไปก็ได้เรามีลูกค้าทุกวันอยู่แล้ว ไปเอารถมาจะสายแล้ว" "อืม! รอแปบนะกล้วยไม้" "เฮ้ออออ!!" กล้วยไม้ถอนหายใจและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเพื่อรอแว่นเอารถมารับเธอ เธออยากให้เขามีความมั่นใจมากกว่านี้นะไม่รู้ว่าจะกลัวอะไรนักหนาเธอไม่ได้จะกินไส้ของเขาสักหน่อย เธอก็แอบเบื่อและรำคาญเขาอยู่เหมือนกันแต่ว่าไม่มีใครทำงานได้ดีและรู้ใจของเธอเท่ากับแว่นอีกแล้ว เอี๊ยดดด!! ปึก!! เมื่อรถมาจอดตรงหน้ากล้วยไม้ก็ขึ้นนั่งระหว่างทางเธอก็กดโทรศัพท์ไปด้วยเหมือนกับทุกวัน "ยะยอดขายช่วงนี้ดีมากเลยนะต้องปลุกเสกเพิ่มแล้ว" ระหว่างขับรถแว่นก็พูดขึ้นเพราะของในสต็อกใกล้หมดแล้วและกล้วยไม้ต้องเตรียมทำพิธีปลุกเสก "อืม งั้นก็สั่งของมาสิแล้วก็เตรียมพิธีด้วยอีกสองวันมาทำกัน" กล้วยไม้ตอบโดยไม่ได้เงยหน้ามองแว่นซะด้วยซ้ำ "ได้เดี๋ยวเราบอกร้านให้ส่งของมาให้" ของปลุกเสกจากกล้วยไม้เธอจะให้ซัพพายเออร์ด้านนอกทำเป็นงานแฮมเมดเพราะงั้นราคาเลยแพงมากพอทำแล้วก็ส่งมาให้เธอปลุกเสก "อืม" "เอ่อ กล้วยไม้วันนี้เรามีสอบอะอาจจะไปรับช้าหน่อยนะ" แว่นบอกเพราะว่าเขาเรียนคนละคณะกับเธอ "ได้สิ รอได้ถ้ารอไม่ได้เดี๋ยวกลับก่อน" กล้วยไม้ไม่ใช่พวกเรื่องมากอะไรแถมยังเข้าใจแว่นซะด้วยซ้ำ แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องกลัวเธอขนาดนั้น แต่อาจจะเพราะพ่อของเธอน่ากลัวมันเลยส่งผลมาถึงเธอ "ขะขอบคุณนะ" "เมื่อไหร่จะเลิกติดอ่างสักทีฮะแว่น?" กล้วยไม้มองหน้า "ขะขอโทษมันไม่หายอะ" "เฮ้อออ~~ หืม?" อยู่ ๆ มือของกล้วยไม้ก็เลื่อนมาเจอข่าวในโทรศัพท์มันเป็นข่าวเกี่ยวการฆาตกรรมหนุ่มวัย 25 ปี ด้วยการแทงทั้งหมด 8 แผลซ้ำ ๆ แต่เธอจะไม่อะไรเลยถ้าคนนั้นไม่ใช่ผู้ชายที่ลูกค้าเธอให้ทำเสน่ห์เมื่อหลายวันก่อน 'หนุ่มวัย 25 ปีพบเป็นศพคาห้องพักโดนแทง 8 แผล ตำรวจชี้อาจจะมาจากปมหึงหวงหรือพนันแต่จะนำตัวคนร้ายมาให้ได้...' "มีอะไรเหรอ?" แว่นถามเมื่อได้ยินเสียงแปลก ๆ จากเธอ "ไม่มีอะไรหรอกตั้งใจขับรถไปเถอะ" เธอไม่อยากบอกแว่นเพราะกลัวเขาคิดมากน่ะสิ ขนาดเมื่อประมาณปีก่อนมีลูกค้าคนหนึ่งหัวใจวายตายแต่ออกข่าวเพราะว่าไปวายบนต้นไม้มันเป็นน่าสนใจจนออกข่าวน่ะสิ พอแว่นรู้ก็กังวลมากและคิดมากกลัวว่าเรื่องจะมาถึงกล้วยไม้ทั้งที่คนนั้นแค่หัวใจวายเฉียบพลั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยซะด้วยซ้ำ "อะอ่ออืม"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more