OHM 3 สอบปากคำ
1689 Words
"กล้วยไม้" เขากดเสียงต่ำเรียกเธอ
"ไม่เห็นจะต้องจริงจังขนาดนั้นเลยนิคะฉันมีหลักฐานที่อยู่นะคะ และฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำอะไรแบบนั้นกับผู้ชายคนนั้นด้วย" กล้วยไม้ตอบกลับไปด้วยท่าทางใจเย็นมาก จนแซมมองไม่ออกเลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
"หลักฐานที่อยู่ที่ว่านั้นคืออะไรละ?"
"บ้านของฉันมีกล้องวงจรปิดนะคะสามารถไปตรวจสอบได้เลย ว่าฉันอยู่ที่บ้านของตัวเองตลอดทั้งคืนไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแต่ว่าผู้กองระวังมีอารมณ์นะคะเพราะว่าดึก ๆ กล้วยไม้ไม่ค่อยใส่เสื้อผ้าาา"
"กล้วยไม้! คุณคิดว่าผมเป็นเพื่อนของคุณเหรอฮะ?!" แซมขึ้นเสียงใส่ไปเพราะหงุดหงิดกับท่าทางที่ไม่กลัวอะไรของเธอ
"ก็แค่เตือนเท่านั้นเองค่ะจะโมโหทำไมเนี่ย..." Rrrr!! เสียงโทรศัพท์ของกล้วยไม้ดังขึ้นมาและก็คงไม่ใช่ใครที่นี่แต่เป็นแว่นนั่นเอง
"..รับสายได้ไหมคะเพื่อนที่นัดไว้น่าจะโทรมา" กล้วยไม้ถามเขาก่อน
"เชิญ" แซมพูดและกอดอกมองหน้าของกล้วยไม้ ไม่รู้ทำไมแต่ตั้งแต่เขาเจอเธอก็รู้สึกหงุดหงิดตลอดเวลาเลยยิ่งเห็นหน้าสวยกวนประสาทนั่นอีกถ้าเผลอนิดเดียวเขาอาจจะตกหลุมของเธอก็ได้
"ฮัลโหลแว่นนนนน~~" กล้วยไม้รับสาย
(กะกล้วยไม้อยู่ไหนกลับบ้านไปแล้วเหรอ?)
"สำนักงานตำรวจอะ"
(วะว่าไงนะ?!)
(เกิดอะไรขึ้นอะเดี๋ยวเราไปหานะ!!) แว่นได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจมาก ๆ
"ไม่ต้องมาหรอกใกล้เสร็จแล้วและคุณตำรวจบอกว่าจะไปส่งด้วยอะดิ" กล้วยไม้มองหน้าของแซม
(ไปที่นี่ทำไมเหรอ?)
"กลับบ้านแล้วเดี๋ยวเล่าให้ฟังแค่นี้แหละเจอกันที่บ้าน" ติ๊ด! กล้วยไม้วางสายจากแว่น
"ผมยังไม่ได้อนุญาตให้กลับนะ"
"งั้นมีอะไรอีกก็รีบถาม ๆ สิค่ะ เพราะว่าฉันมีงานต้องไปทำต่อ"
"งานที่ว่าคือทำเสน่ห์น่ะเหรอ?"
"ค่ะ^^"
"เหอะ! การหลอกลวงเป็นงานด้วยน่ะสิ" แซมแค่นเสียงในลำคอก่อนจะพูดออกมา
"หลอกหรือไม่หลอกให้คนที่มาตัดสินเองเถอะค่ะ จนตอนนี้ก็ยังไม่มีใครมาแจ้งความนิคะว่าฉันหลอกลวง ผู้กองน่าจะหาประวัติของฉันมาแล้วก็คงจะรู้ว่าฉันไม่มีประวัติการหลอกลวงและไม่มีใครเคยแจ้งความจับฉันข้อหาหลอกลวงด้วย เพราะงั้น...อย่าทึกทักไปเองว่างานของฉันมันหลอกลวง" พรึ่บ! กล้วยไม้ยืนขึ้นเตรียมตัวกลับบ้านเพราะเธอรู้ว่าการสอบสวนจบแล้ว
"สมัยนี้มันไม่มีอะไรแบบนั้นแล้ว"
"ใครบอกเหรอคะว่ามันไม่มี?"
"...?"
"ฉันบอกแล้วไงคะว่าให้ผู้กองไปลองทำดู...ที่จริงฉันไม่รับผู้ชายนะคะแต่กับผู้กองจะให้เป็นกรณีพิเศษ ^_<"
แกร็ด!! ประตูห้องสอบสวนเปิดออกหน้าห้องมีทีมของแซมกำลังรออยู่
"เรียบร้อยแล้วเหรอคะผู้กองเราไม่ได้อะไรจากเธอเลยนะคะ" หมวดเจนถาม
"ก็มันไม่มีอะไรสงสัยนิคะหมวดอยากได้คำตอบแบบไหนเหรอ?" กล้วยไม้ถามหมวดเจนกลับไป
"เราจะไปดูวงจรปิดตามที่คุณอนุญาตวันพรุ่งนี้" ดาบจิ๊บพูดขึ้นเพราะว่าพวกเขาได้ยินผ่านไมค์จากห้องข้าง ๆ แล้ว
"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้วในเมื่อฉันบริสุทธิ์ซะอย่าง"
"จ่าไปส่งกล้วยไม้หน่อยนะ"
"ครับผม!!"
"ไหนผู้กองบอกจะเป็นคนไปส่งไงเพราะงั้นฉันเลยยอมมาด้วยอะ แบบนี้เข้าข่ายหลอกลวงประชาชนป่ะคะ?" กล้วยไม้มองของแซมและทำแก้มป่องไม่พอใจ
"ผมมีประชุมต่อ"
"งั้นรอ" พรึ่บ!! กล้วยไม้นั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องและยกขาขึ้นมาไขว่ห้างทำเอากระโปรงของเลิกขึ้นมาอีกจนเกือบเห็นกางเกงใน
"นักศึกษากล้วยไม้!!เป็นนักศึกษาก็ควรสุภาพ เรียบร้อยหน่อยนะคะ!!" หมวดเจนพูดเสียงดังเพราะทุกคนมองแต่กล้วยไม้เป็นตาเดียว
"หมวดก็อยากใส่แบบนี้เหมือนกันยอมรับเถอะค่ะ และอีกอย่างนี้มันร่างกายฉันนะคะจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน"
"กล้วยไม้"
"ผู้กองแซมเรียกฉันเหมือนเราสนิทกันเลยนะคะ หลายรอบละนะ"
"ไปส่งเถอะ" เสียงของใครบางคนดังขึ้น
"สารวัตรสวัสดีค่ะ/สวัสดีครับสารวัตร!!" คนที่เข้ามาก็คือสารวัตรสันตินั่นเองเขาผ่านมาได้ยินพอดีและเขาก็คิดว่านี้เป็นโอกาสดีที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติม
"แต่เรามีประชุมคดีนะครับเดี๋ยวผมให้คนไปส่งกล้วยไม้เอง" แซมพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอกไปส่งเถอะ" สารวัตรสันติมองหน้าของแซมส่งสัญญาณบางอย่าง
"ครับ สารวัตร...ไปลุก" หมับ! แซมจับแขนของกล้วยไม้ให้ลุกขึ้น
"อ๊ะ!! เบาาา ๆ หน่อยค่ะกล้วยไม้อ่อนแอน้าาา~~"
"เลิกเล่นได้แล้วต่อหน้าผู้ใหญ่นะ" เขาอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะดุเธอ เขาไม่เคยเจอใครดื้อเท่าเธอมาก่อนเลย
"ผู้ใหญ่ที่ว่าคือสารวัตรสันติสินะคะ แต่ว่าเขาไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ในชีวิตฉันสักหน่อย...เขาให้ผู้กองเพราะอยากได้ข้อมูลต่างหาก"
"...!!" คำพูดของกล้วยไม้ทำเอาทุกคนตกใจไม่คิดว่าเธอจะรู้ทัน
"หึ! อยากรู้อะไรก็รีบ ๆ ถามนะคะ ก่อนถึงบ้านของฉัน" กล้วยไม้หมุนตัวก่อนจะเดินนำหน้าของแซมออกมา
"ไม่เคยเจอใครแบบนี้มาก่อนเลย"
"ไม่รู้ว่าไม่ได้ทำหรือว่าทำแต่มั่นใจว่าตัวเองไม่โดนจับแน่นอน"
"ระวังคำพูดหน่อยหมวดเรายังไม่ได้มีหลักฐานอะไร งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" แซมพูดเสียงเข้มกับหมวดเจนก่อนจะเดินตามกล้วยไม้ออกมา ก็พบว่าเธอกำลังยืนสูบบุรี่หน้าสำนักงานแต่พอเห็นว่าแซมเดินมาเธอก็ทิ้งลงพื้นและใช้เท้าเหยียบดับไฟของบุหรี่
ฟู่วววว~~ ปึก!!
"มาแล้วเหรอรถคันไหนของผู้กอง?" กล้วยไม้ถามแซมที่เดินเข้ามาหาเธอ
"เอาไปทิ้งขยะให้ดี" แต่เขากลับไม่ตอบคำถามของเธอและให้เธอเอาก้นบุหรี่ที่ทิ้งไว้กับพื้นไปทิ้งแทน
"เฮ้ออ! รักสะอาดจังเลยนะคะ" แม้ว่าเธอจะบ่นแต่ก็ยอมทำตามที่เขาบอกแต่ว่าเป็นท่าเก็บก้นบุหรี่ที่เสียววววสุด ๆ ไปเลยละเพราะว่าก้มพอก็แอ่นสะโพนใส่จนแซมต้องหันหน้าไปทางอื่น
"เป็นผู้หญิงทำอะไรก็ระวังหน่อยเถอะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะแบ่ง ๆ กันดูเพราะยังไงก็เอาไปไม่ได้อยู่แล้ว^^"
"เฮ้ออออ!! เป็นเด็กแบบไหนของเธอ?" แซมเท้าเอวและมองหน้าของกล้วยไม้
"เดี๋ยวก็รู้เองแหละค่ะว่าเป็นแบบไหนเพราะว่าผู้กองต้องอยู่กับกล้วยไม้อีกยาวววววว"
"หมายความว่ายังไง?" แซมทำหน้างง
"เอ้า! ก็ผู้กองสงสัยฉันนิคะคงตามติดอีกสักระยะ"
"ถ้าพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้ผิดอะไรและมีหลักฐานชัดเจน ผมก็ไม่จำเป็นต้องตามแล้วเอาเวลาไปสืบหาคนร้าย"
"จากที่ผู้กองเห็นสภาพที่เกิดเหตุมา ผู้กองคิดว่าฉันมีแนวโน้มเป็นคนร้ายเหรอคะ?" กล้วยไม้ถามเขาด้วยท่าทางจริงจัง
"ไม่...แต่ถ้าตามหลักฐานตอนนี้มันชี้ไปที่เธอมากที่สุด"
"เอาเป็นว่าฉันจะให้ความร่วมมือให้มากที่สุดแล้วกันนะคะ เพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิดอยู่แล้ว"
"ขอบใจ"
"พาฉันไปส่งบ้านเถอะค่ะวันนี้มีนัดกับลูกค้า VVVIP"
บนรถ
"เธอเจอแฟนของเลโก้กี่ครั้ง?" ระหว่างเดินทางไปส่งกล้วยไม้ที่บ้านแซมก็ถามข้อมูลเพิ่มเติมจากเธอ
"ครั้งเดียว"
"เมื่อไหร่?"
"ประมาณ...อาทิตย์ก่อนมั้งเธอมาให้ฉันทำเสน่ห์ให้น่ะ" กล้วยไม้ตอบตามความจริงทุกประการเพราะว่าเธอไม่มีเหตุผลที่ต้องโกหก
"แล้วสองคนนั้นได้เป็นแฟนกันจริงเหรอ?" แซมไม่อยากเชื่อเท่าไหร่แต่ว่าความสัมพันธ์ของแป้งและเลโก้เป็นแฟนกันจริงหลังจากที่ไปเจอกล้วยไม้มา
"จริงสิ ยัยนั่นบอกว่าอะไรละ?"
"แล้วหลังจากนั้นไม่ได้เจออีกเลยเหรอ แล้วผู้หญิงที่ชื่อแป้งมีอะไรแปลก ๆ ไหม?"
"ไม่มีนะปกติดี...เป็นผู้หญิงที่ต้องการให้คนที่ตัวเองรักมารัก..." แต่เธอกลับรู้สึกว่าคนที่แปลกคือแว่นมากกว่าแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
"สองคนนั้นที่เป็นแฟนกันอาจจะชอบกันอยู่แล้วไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอก็ได้คิดว่าอย่างนั้นไหม?"
"ไม่นะ...เพราะฉันต่างหากสองคนนั้นเลยคบกัน...หมู่บ้านข้างหน้าเลยค่ะเลขที่ 999" กล้วยไม้บอกเมื่อรถกำลังถึงหมู่บ้านของเธอ
"ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณใช้วิธีการหลอกลวงอะไรแต่ถ้ายังไม่หยุด...โดนจับแน่"
เอี๊ยดด!! แซมพูดขึ้นเมื่อจอดรถที่หน้าบ้านของกล้วยไม้แล้ว
"จับตรงไหนดีละคะ?" กล้วยไม้ถามและแอ่นอกให้เขา
"อย่าเล่นกับผู้ชายแบบ"
"ทำไมเหรอคะกลัวอดใจไม่ไหวเหรอ?" กล้วยไม้ส่งสายตาอ้อน ๆ ที่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็หลงรัก
"ใช่กลัว...กลัวจะอดใจไม่ให้บีบแก้มของเธอออออ!!!" หมับ!!!
"โอ๊ยยย ๆ ๆๆ ทำบ้าอะไรเนี่ยผู้กอง?!" แต่เขากลับไม่หลงกลเธอแถมยังบีบแก้มของเธออีก
"ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอาจจะหลงกลแต่มันใช้ไม่ได้กับผมหรอกนะ..ลงไปได้แล้วและพรุ่งนี้จะมาดูกล้องวงจรปิดที่บ้าน"
"ถ้าไม่ติดว่าคืนนี้มีนัดจะให้ดูคืนนี้เลยคะ..."
"กล้วยไม้!!"
"ฮ่า ๆ ๆ ไปแล้วนะผู้กองกู๊ดไนท์นะคะ^0^" ปึก! กล้วยไม้ลงจากรถและเดินเข้าบ้านไป
- Writer
