He is a beast in bed

Chapter 3

Chapter 3.

"Bakit ako?bakit ako yung pinili mong pakasalan?okay lang naman kasi sa akin na yung bata lang.Kahit yung bata lang ang sustentuhan mo.Ako?okay lang ako.Bakit pa kailangan magpakasal?kasi kong dahil lang naman sa bata kong bakit moko pakakasalanan,di ako makakapayag.Sobrang sagrado ng kasal Christian"

Nakatingin lang naman ito sa akin at parang natatawa lang ito pero pinipigilan lamang.

"Tapos kana?"

Tapos hinalikan nya ako. Smack lang naman yun pero nagpamula lang naman ng mukha.

"I told you Christine,I love you.Diba naipaliwanag ko na naman sayo kong bakit?Dont doubt my love for you love"

Para namang matutunaw ang puso ko sakanyang mga sinabi.Ako na ang nanghalik sakanya.Medyo matagal iyon.Sa maikling panahon naming pagkikita natutunan ko na rin syang mahalin.

Dumatin naman si Manang dala ang Mangga ko.Unti unti naglalaway ang aking bibig dahil sa amoy nun at itsura.Isama mo pa yung bagoong.

Bigla kong nilantakan ni ang mangga ni Manang na Mangga,medto nagulat pa sila pero pinag sawalang bahala nalang nila ito,kase halata naman.

"Im sorry".

Napatigil ako sa pagkain ng magsalita si Christian.Ano daw?

"Bakit ka nagsosorry?"

Nagtataka kong tanung rito.Nakakapagtaka talaga eh.Bat ba sya sorry ng sorry?

"Sa lahat"

Tinigil ko ang pagkain ng mangga at hinarap sya.

"Alam mo Christian,napag isip isip ko rin ang mga nangyayari.Ang bilis eh"

Napatingin naman ito sa akin ng nagtataka.

"Anong ibig mong sabihin?iiwan mo ba ako?Diba napag usapan na natin to kanina?bat ganito?"

Napatawa ako sa ka oa nya.

"Ganito kase yun.Mahal kita eh.Kaso pwede ba nating dahan dahanin ang mga pangyayari?Sobrang bilis talaga.I mean---

Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng halikan nya ako.Pero saglit lang naman iyon at nabigla ako sakanyang sinabi.

"Court you?then i court you everyday."

Nakatulala lamang ako dito sa aming bintana ng bahay.Hindi naman pala totoo ang mga sinabi ng babaeng yun. Obsessed sya kay Christian.Ni hindi nya daw ito niligawan dahil sa kasamaan ng ugali nito.Minsan na raw syang inaakit nito,pero hinindian nya ito.Lalo daw itong nagakit sakanya.Kaya lahat ng mamahali 'daw' ni Christian ay kaya nitong patayin.

Sya talaga ang mapapatay ko.Makita nya,matapos nyang akong paikutin sakanyang mga malulupitang gawa gawa ng kwentu nya!

Paanim na buwan na itong tyan ko bukas.Kinakabahan ako sa maaring mangyari.Malalaman na namin ang gender ng bata.Excited na si Christian,syempre pati ako excited na din.Madami akong pangarap sa anak ko.Ayukong matulad sya sa mga pinagdaan ko.

Lumabas ako ng kwarto para mananghalian.Di pa rin ako kumakain ng umagahan.Lagi kase akong gumigising ng tanghali,kaya ayun tanghalian na lamang ang nakakain ko.

Sabi nila kapag buntis daw marami ka daw kinakain,pinaglilihian.Ako?,Mangga lang ata napaglihihan ko eh.Di ko alam,lahat ng ayaw ko noon,sya naman ang gustong gusto ko ngayon.

"Ohh,hija.Gising kana pala?Kumain kana"

Tumango na lamang ako.Antakaw ko!normal lang naman ito sa mga buntis.Kase dalawa nga kaming kumakain.

Pagkatapos kong kumain ay naligo ako.At pumunta sa Kaibigan kong si Jealen.

Bawal akong magbyahe.Pero kay Christian lang naman bawal yun,saken pwede.Para akong isang preso sa bahay na nakakulong lamang.Ayaw naman akong pagtulungin ni Manang ng mga gawaing bahay,yun daw kase ang utos ni Christian.

Pumasok ako sa bahay ni Jealen at naabutan ko naman itong nanunuod lamang ng T.V

Masyadong tahimik ang isang tao.Yung ilap ba?ako lang nakakatiis sakanya

Kinuha ko ang katabing unan nito at hinampas sakanya.Tingnan nyu?ni pagdampot ko ng unan na nasa tabi nya ay di nya nahalata.

"aray!ano ba buntz.Ano bang problema mo?nanunuod yung tao dito ehh"

"Ikaw  pa ang may ganang magalit dyan?bat di ka pumupunta sa bahay ha?di ka rin nagtetext.Kaibigan ba talaga kita?"

"Tinatamad kase akong lumabas ng bahay.Pati wag mo nga ako dramahan dyan!Kong di ka lang talaga buntis.Natadyakan kita jan!"

Hindi ko alam pero naiiyak ako sa sinabi nya.Nasaktan ako eh.

"Okay"tumabi na lamang ako sakanya.Marami din kaming napag kwentuhan.Napag kwentuha din namin ang kanyang love life.Maharot din pala itong kaibigan ko kahit sobrang suplada.

Pagkatapos ng mahigit dalawang oras ay napag desisyonan ko ng umuwi.

NASAAN   na ba si Christine?Kanina ko pa sya hinahanap.Ni tawag ko di nya sinagot.Mababaliw ako dito kaka ikot.

"Sir anjan na po si Mam Christine"Napa takbo na lang ako papuntang baba ng marinig ko ang sinabi ng katulong.Salamat naman at ligtas ang magina ko.Hindi ko talaga kakayanin kapag may nangyaring masama sa magina ko.

Pagkadating ko sa harapan ni Christine ay niyakap ko sya ng napaka higpit.

Yung yakap na di nya basta basta makakalimutan.

"Hon,where have you been?"Sermon ko agad sakanya ng makabawi ako sa pagkaka akap sakanya.

"Kay Jealen lang ako nagpunta.Why?"

"Seriously hon?did you know that im worrying here?Na akala ko may masamang nangyari sainyo?Paano kong may nangyari sayo?at sa anak natin?"

Tiningnan lamang ako nito ng nakakatawang expression.Yung di makapaniwala?

"OA muna naman"

Christine

Di ko alam kong matatawa ba ako sa ginagawang kabalbalan ni Christian eh.Masyadong OA.Mas OA pa saken eh.

Hinila ko na lamang sya aming kwarto para matulog.Inaantok na naman kasi ako eh.Antagal kong manganak,nahihirapan na ako.

Someone Pov

"Hindi magtatagal Christian,mapapasakin ka rin!hindi ko hahayaan na mapunta ka sa iba.Sa akin ka lang Christian.Sa akin ka lang!"

Tumawa ang babae ng pagkalakas lakas na wari ay wala ng katapusan.Hindi nya matanggap na kay Christine mapupunta si Christine.

Nagpunta ang babae sa isang kwarto na puno ng Picture ni Christian.Obsessed sya sa lalaki.Mula ng nalaman nyang nagsasama na ang dalawa tila ba ay nagsimula ang kasamaan na namumuntahi dito.

It was a great great mornin'.Cause this day is a check up day!and not ordinary check up,malalaman na namin kong anung gender ng baby namin.Sobrang naeexcite ako.First nga naman.

Walang oras akong inaksaya,pagka gising ko ay nagpunta agad ako ng banyo para maligo.Well si Christian?ayun tulog na tulog pa.Mamaya ko na lamang sya gigisingin kapag tapos na akong maligo.

Pagkatapos kong maligo ay ginising ko agad si Christian para makalakad na kami agad.

"Hon"malambing ko pang saad sakanya.Wa effect!hmmmmm?

"Chrissssttiannnnn!gising naaaaaa kay check up pa tayooooo"

Then boom!gising.Ayaw mong gumising ah.Sinigawan ko lang naman sya sa tenga.At ayun ansama ng tingin nya saken.Ngitian ko lang sya at hinalikan sa pisnge.Pampalubag loob.

Pagkatapos ng mahabang oras ay palakad na rin kami.

"Hon,can we eat first?"naawa ako kay Christian kaya kumain muna kami ng umagahan bago kami umalis.

Natapos din naman ang BreakFast namin kaya nakalakad din agad kami.

Mabigat bigat na rin itong tyan ko.6 months na eh.

Kaya pagkababa ko pa lang ng sasakyan ay todo alalay si Christian saken.Im thankful to him.Kaso ang nakakalungkot lang eh di pa kami kasal.Soon palang.

"Sup,Christian!"bati ng ob-gyne ko.Close sila ni Christian,Classmates daw sila nung collages days pa.But im smell something fishy here.

"Sup"Nginitian pa ni Christian si Jella,name nitong pisting ob-gyne nato.

Nawala bigla ako sa mood.Gustong patayin itong tang'nang babae na to.Lagkit tumingi eh.

Pagkatapos ng mahabang oras ay natapos na rin ang Check up,and guess what?Babae anak namin.Pero bad mood pa rin ako.

Umuwi kami ni Christia ng di nagpapansinan.As in ni tingin hindi!

Pagdating namin ng bahay ay dumiretso ako sa kwarto namin,at naramdaman ko namang sumunod si Christian saken.

"Hon,whats your problem?"

Pagkatapok namin sa kwarto ay yan agad ang bungad nya saken at yun naman ang nakaka badtrip sakanya.

Hello?diba halata na nagseselos ako kanina.

"Nothing,im just tired.I wanna sleep"Napabuga naman sya sa hangin.

"Okay,punta muna ako sa company.Saglit lang naman ako dun"

Hindi ko na inimikan ito,at narinig ko nalamang ang pagbukas sara ng pinto.

Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Jealen.

"Hello?"Mukhang kagigising lang ng gaga ah?

"Hello Jealen?Punta tayo ng Mall?Mamimili ako ng Gamit eh"

"Okay sunduin mo na lang ako.tas diretso na tayo"

"Sige"

Dali dali kong kinuha ang susi ng kotse ko.Ayaw pa akong payagan ng guard kasi daw sila daw ang malalagot kay Christian.

"Manong.Ako na ang bahala sakanya."

Di pa rin ito kombinsedo.

"Mam buntis ho kayo,baka mapano po kayo nya.Ay kami po ang malalagot nyan"Nagaalangan akong sabihin to.Pero bahala na si Batman.

"Manung gusto nyo pong mawalan ng trabaho?"

Nagaalinlangan pang buksan ni Manong Guard ang Gate pero sa huli ay binuksan din nya ito.Andaming sinabi bubuksan din naman pala.

Dahan-Dahan ang aking pagpapatakbo ng may biglang lumabas na malaking track sa dinadaanan ko.

"Ahhhhhhh--"

Bumunggo ang sasakyan ko sa track na iyon.Tumama ang ulo ko sa manobela.Nawawalan na ang aking paningin.

"IloveyouChristian"

Then everything went black.

"I already told you Christian.You need to signature this paper."

Napatingin ako kay Demon.Pinsan ko,permahan ko daw ang papeles ng lupa.Kailangan daw sa pagbabayad ng buwis.

Hindi ako maloloko nito.Alam kong matagal na akong kinukupitan nito.Hindi ko na palalampasin ito.

"You know demon?just stop with your bullshit plans!I know everything.Kung ayaw mong makulong,umalis ka dito."

Unti unti ng nagiinit ang ulo ko sakanya.Inintindi ko lahat ng pangungupit nya sa kompanya,not this time.

Napaatras naman sya dahil sa sinabi ko na yun.Ang mukha nyang malademonyo ay napalitan ng takot.

Lumabas na lamang ito sa takot na baka tumawag pa ako ng pulis.

Biglang pumasok sa isip ko si Christine.At sa kinabahan din ako at the same time.Kaya kinuha ko ang cellphone ko para tawagan sya.Tatawagin ko palang sya ay may unregister number na lumabas.

Bigla naman sumiklob ang dibdib ko sa kaba.Bakit ako kinakabahan?

May pagalinlangan ko naman itong sinagot.

Huminga muna ako ng malalim bago magsalita.

"Hello?"

"Hello.Is this Christian Fernandez?"

Sino kaya ito?

"Ahh yes.Whos this?"

Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang kaba.

"Pumunta po kayo sa QMC Hospital.Si Ms.Christine po ay naaksidente"

Ang masaya kong mundo ay biglang napalitan ng kakaibang dilim.

Pano nangyari to?Wala akong sinayang na oras at pumunta agad ako sa hospital yun.

May likidong tumulo mula sa mga mata ko.Umiiyak na pala ako.

"Please.Let her safe god."

Habang nagdridrive ako ay nagdadasal ako.Ngayon lang ako nakaramdam na takot na ganito.

Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na ako sa hospital.

Nakarating ako sa emergency room na hingal na hingal.Maya maya pa ay may lumabas na doctor.

"Doc,Si Christine Dela Cruz?"

Nagsisimula na naman tumulo ang luha ko.

"Ah yes.Family?"

"Her husband Doc.How she?"

Kinakabahan ako sa magiging sagot ng doctor pero pina kinggan ko pa rin ito.

"Im sorry.But she's not survive.Masyadong marami ng nawala sakanyang dugo.Kaya di sya naka survive.Im sorry sir"

Aalis na sana ang Doctor ng may pahabol  pa ito.

"Buhay po ang anak nyo.Nasa incubator pa ito After 4 or 5 months pwede na syang mailabas dun.Sorry and condolence sir"

Parang gusto kong suntukin ang doctor na yun.Tumigil lahat mula ng marinig ko ang balita na yun.Tumigil ang magandang pangarap ko.Para sa pamilya ko.

Napaluhod na lamang ako sa sobrang sakit.

Bakit?bakit ako pa yung nakakaranas ng ganito?Bakit ako?madami naman jan na sobrang sasama pero di nakakaranas ng ganitong sitwasyon.

Parang namatay lahat ng kalamnam ko.Sobrang sakit ng mga nangyayari.

Kong kelan na kami sasaya,may pararating na pagsubok?

Bakit ganun ang buhay?

And now!

Im a messed!

Dalawang taon na ang nakakaraan at unti unti ko ng natatanggap ang pagkawala ni Christine,masakit pero kakayanin.

Nandito ako sa puntod nya.At kasama ko si Eleonor,Fiancee ko.Ipinakilala ko sya kay Christine.Masaya naman siguro sya para saken.

Si Eleonor yung kasama ko nung mga panahon na kailangan ko ng makakasama.Sya lang yung taong nakakaintindi sa akin.Sobrang sakit ng pagkawala ni Christine,at sya yung nandyan para ibsan ang lahat ng sakit ng nararamdaman ko.At sa maikling panahon ay natutunan ko na rin syang mahalin.

"Babe,tara na?"Anyaya sakin ni Eleonor.

"Sige,sunod ako"

"Panu ba yan hon.Alis na ako ha?Kahit ikakasal na ako.Nandito ka parin sa puso ko"

May tumulong luha mula sa aking mata at kasabay nun ang pagbuhos ng ulan.

Napatingin ako sa langit.

"Hon,bat ka umiiyak?"

Kahit sobrang sakit ng mga nangyayari sa buhay ng tao,kailangan nitong magpatuloy sa buhau.Di mo kailangan magpaka lugmok sa iisang lugar na puno ng kalungkutan,minsan kailangan mong mag move forward para makalimut sa ala alang masasakit.

Hinawakan ko muna ang kanyang lapida,bago tumakbo sa kotse.Nakita ko naman si Eleonor na may kausap sa telepono.

"Babe,sino yang kausap mo?"

Bigla naman nyang itinago ang cellphone nya sakanyang bag na dala.Nagtataka akong napatingin sakanya.

"Bat parang namumutla ka?"tanung ko sakanya.

"Ahm ano,kanina ka pa?"

"Kararating lang"

Di ko na pinansin ang kakaibang kinikilos ni Eleonor.Pero ang pinagtataka ko bakit parang nakakita ito ng multo?Malalaman ko rin ito.Not now but soon...

Nakarating kami sa Mall.Bibili daw kasi ng damit si Eleonor.

"Babe,hintayin mo na lang ako ah?"

Tumango na lamang ako sakanyang sinabi.

Hinintay ko sya sa kotse ng dalawang oras ng magtatatlong oras ay sinundan ko na sya.

Medyu malaki ang mall na ito kaya matagal bago ko sya nakita.

Nakita ko syang may kausap na lalaki na parang natatakot na ewan.

"Sorry boss,di talaga namin alam na mabubuhay sya nun.Hahanapin po namin sya"

"Hanapin nyu at pare pareho tayong lagot pag nagkataon"

Anung pinaguusapan nilang dalawa?

"Eleonor,anong pinaguusapan nyu"

Hindi naman makatingin si Eleonor at ang lalako ng diretso.

"Ahm ano babe,namatay na kasi yung Lola namin.Tsaka pala si Lloyd Pinsan ko"

May napapansin ako sa lalako na ito.Hindi makatingin sa akin ng diretso.

Wala sabi sabing umalis ito,ng hindi ako tinitingnan.

"Ahm babe tara na"

Umuwi na kami at nagpahinga.Nagpapaisip ako nitong mga nakaraang araw ay nagiiba ang kinikilos ni Eleonor.

Kinuha ko ang telepono at tinawagan ang private investigator ko.

Kailan kaya ako makakaalala?dalawang taon na ang nakakalipas pero wala manlang akong naalala.

Nagising ako sa isang bahay na kubo.At sa pagka gising ko na iyon ay di ko alam kong sino ako at ano pa man.Nakilala ko dun si Mang Tacio at si Manang Celia.Sila yung nakakita sa may ilog sa akin.

Nakapagtataka lang na wala akong maalala eh nakalutang lang naman ako sa ilog.Hindi ako madala nina Mang Tacio sa Hospital sa kadahilanang wala silang pera,pero kong merun ay ayaw nila.Baka kasi daw galing ako sa isang sindikato at pinatay at tinapon na lamang sa ilog.

Sa Dalawang taon na pamamalagi ko sa bayan ni Mang Tacio,ay oras na para hanapin ang sarili ko.Hanapin ang pamilya ko.Baka hinahanap na nila ako.

Ang kasalukuyan ko namang pangalan ay Anastacia Delorenzo.Yun ang ipinangalan sa akin nila Mang Tacio,habang di pa nila alam ang tunay na pangalan ko.

Kaya ngayon ay luluwas ako papuntang maynila.Di ko man alam kong nasan ang pamilya ko,pero try kong maghahanap hanap.

May napapanaginipan akong mga mukha pero blurred pa.

"Nay,lalakad na ho ako"Pagpapaalam ko kayla nanay Celia.Kaya nanay na ang tawa ko sakanila eh yung ang pinapatawag nila.Wala kase silang anak.Hindi sila nabibiyaan.Tyaka napamahal na rin sila sa akin.

"Anak magiingat ka ha?kapag wala kang nahanao.Bumalik ka dito mamimiss kita"Tumulo na ang luhang kanina ko pa pinipigilan..

Umiiyak narin si Mang Tacio at si Manang Celia.

"Nay tay!naman eh.Parang ayaw ko ng umalis dito kapag ganyan kayo"

"O sya.Lumakad kana.Baka maiwanan kapa ng bus"

Sa huling beses ay yumakap ulit ako sakanilang dalawa at lumakad na.

Kinakabahan ako sa magiging mangyari.Sana ay may maka alala sakin sa Maynila,ng sa ganun ay mas madali kong mahahanap ang pamilya ko,kung meron man.

Sumakay ako ng bus papuntang manila.Inaamin ko na di ko alam kong san ako baba.Pero bahala na si batman.

Maya maya pa ay umandar na sinasakyan ko.

Pagkatapos ng mahabang byahe ay bumababa ako sa may bandang Makati.Hindi ko alam kong bakit dito ko naisipan na bumababa.

Naglalakad lakad ako hanggang maabot ko ang simbahan.Dumaan muna ako don,dumiretso ako sa wishing candle.Bumili lang ako ng kandila magbabayad na sana ako ng may lalaking lumapit at bibili din ng kandila napatingin ito sa akin at napalaki ang mata

"Chri-Chrstine?"

Hindi ko alam kong ako ang kinakausap nya,kaya lumingon lingon ako sa paligid kong may tao bang nasa likod o ano man.

"Ikaw nga Christine"may mga tumulong luha sakanyang mga mata.Bago pa man ako makapag salita ay bigla syang napa akap sa akin.

Nagtataka ako.Ito na ba yung sagot sa mga kasagutan ko?

"Sino ka po?"magalang kong tanong dito.Nakakahiyan naman kong di ako gumalang.

Bumitaw naman ito sa kanyang akap at nagsalita

"Hindi mo ko ako kilala?"di makapaniwalang tanong nya at ako di rin ako makapaniwala sa mga inaakto nya.Ni wala nga akong maintindihan eh

"Magtatanung ba ako kong kilala kita Mister?"

"Ah yeah right.Anong nangyari?bat di mo ko kilala?Akala ko patay kana?"

Nagulat ako sa sinabi nyang iyon.Ako?patay na?

"Ha?"di pa rin ma process ng utak ko ang kanyang mga sinabi.

Iniyaya nya ako sa isang restaurant.Para daw makapag usap kami ng maayos.

"Bakit?ano ang nangyari?wala ka bang maalala?may amnesia bakit?"

Sa dami nyang tanung ay halos wala akong maintindihan.

Kinuwento ko sakanya ang lahat ng nangyari sakin.

"sino ang may gawa nun?"

"Hindi ko alam.Basta ang sabi ni nila Mang Tacio ay nakita nila ako sa ilog."

"Nakita kana ba ni Christian?"

Napakunot ang noo ko sa sinabi nya.Nahalata nya ata ang ibig kong sabihin kaya nagsalita ulit sya.

"Okay?so Im Drake Fernandez by the way"

Tiningnan ko lang ang kamay nya,di ko magawang mahawakan ang kanyang kamay.Simula ng banggitin nya pangalang Christian ay sumakit ang ulo ko.

Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari ng humandusay ako sa sahig.Then everything black.

Naalipungatan ako sa ingay,ingay ng dalawang taong naguusap.

"Nakita ko sya sa isang simbahan.Then I  talk to her and that nahimatay sya"

Iminulat ako ang mata ko at nakita ko roon si Drake at isa pang lalaki na tulala at nakatayo.

"Gising kana pala?Mabuti naman at gising kana"sabi ni Drake na nakita akong gising na.