Her POV
Pitong araw na ang nakakalipas, bilang niya sa kanyang mga daliri buhat ng huling buwanang dalaw niya. Mahimbing na ang kanyang pagtulog at wala ng halimaw sa dilim na umaatake sa kanya.
Naawa siguro sa kanya o nagsawa na nga ba? Hindi na rin siya nagtanong kay Nana kung nasaan na ang amo nito. Tikom naman din ang bibig nito magkuwento patungkol sa pagkatao ng master nito.
Sinikap niyang libangin ang sarili sa paliligo at pagtatampisaw sa dalampasigan tuwing sasapit ang bukang liwayway at sa agahan naman ay hiniling niya kay Nana na turuan siya sa pagluluto ng simpleng breakfast niya.
Sa labing-siyam niyang taon niya dito sa mundong ibabaw ay ni minsan ay hindi siya nakapaghanda o nakapagluto ng sarili niyang makakain. Dahil nga anak siya ng mayaman ay sanay siyang may taga gaw
