ขอเธออีกครั้ง

ความผิดพลาด

" เทียนไหวแน่นะครับ "

" ไหวครับ "

" พี่ขอโทษนะครับที่ทำรุนแรงไป "

" พี่ติณอย่าพูด เทียนอาย "

" อายทำไมครับพี่เห็นหมดแล้ว "

" พี่ติณ เทียนไปแล้วไม่อยากพูดแล้ว "

" เดี๋ยวพี่โทรหานะ "

" ครับ ขับรถดีๆนะครับ "

เทียนยืนมองรถของติณภัทแล่นออกไปอย่างอายๆก่อนจะเดินเข้าบ้านและเห็นมารดานั่งอยู่บนโซฟา เขาคุยกับมารดานิดหน่อยก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องไปอย่างช้าๆเพราะร่างกายเขายังมีความเจ็บหลงเหลืออยู่ เขารีบเข้าห้องไปอาบน้ำทันทีถึงแม้ก่อนจะกลับบ้านเขาได้อาบน้ำไปแล้วแต่เขาก็ยังจะอาบอีก

" นี่เราทำไปได้ยังไง ฮืออ "

เทียนแช่น้ำในอ่างอยู่นานพร้อมทั้งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่เขาได้ร่วมรักกับคนพี่ไป เขาจำได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างถ้าเป็นปกติเขาคงไม่กล้าขนาดนี้แต่เพราะยังฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เขาถึงกล้าทำ เทียนได้แต่คิดแล้วก็บ่นกับตัวเองว่าไม่น่าปล่อยตัวไวขนาดนี้ถึงแม้จะคิดเอาไว้แล้วว่าคนเป็นแฟนกันยังไงสักวันเรื่องแบบนี้ก็ต้องเกิดขึ้นแต่เขาไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้แถมเขายังไม่มีสติครบถ้วนด้วย

หลังจากแช่น้ำสักพักเทียนก็ออกมานอนพักผ่อนก่อนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเบอร์ของคนพี่นั่นเอง

" ฮ ฮัลโหลครับ "

 " เทียนทำอะไรอยู่ครับ "

" เทียนพึ่งอาบน้ำเสร็จครับพี่ติณทำอะไรอยู่ "

" พี่กำลังคิดถึงเทียนอยู่ไงครับ "

" บ บ้า "

และหลังจากวันนั้นเทียนและติณภัทก็ใช้ชีวิตเช่นเดิมอาจจะเพิ่มเติมมาคือการที่ติณขอมีอะไรกับเทียนมากขึ้นส่วนเทียนเองที่มองว่าคนเป็นแฟนกันการนอนด้วยกันก็เป็นเรื่องปกติเขาไม่ได้คิดอะไรมากและตามใจติณภัททุกอย่างไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามบางครั้งเทียนก็ถึงกับต้องโกหกมารดาตัวเองเพื่อที่จะได้อยู่กับติณภัทในบางครั้ง

-----------------------------------------------------

สามเดือนผ่านไป

เทียนกำลังนั่งรอติณภัทมารับหลังจากเลิกเรียนตามลำพังเพราะวันนี้เตชินต้องไปซ้อมบาสทำให้เขาต้องรอติณภัทคนเดียวแต่ผ่านไปกว่าสองชั่วโมงแล้วที่เขานั่งรอก็ไม่มีวี่แววของติณภัทเลยจนเขาต้องโทรตามคนพี่อีกครั้ง

ตื๊ดดด

เทียนโทรไปหาติณภัทเป็นรอบที่สามก็ไม่มีคนรับโทรศัพท์สักทีจนครั้งที่สี่ที่เขาพยายามโทรก็มีคนรับสาย

" ฮัลโหลพี่ติณถึงไหนแล้วครับ "

" ขอโทษด้วยนะคะวันนี้พี่ติณไม่ไปเพราะเขาหลับไปแล้วค่ะ "

" อ เอ่อ คุณเป็นใครครับ "

" เป็นใครก็ได้ที่นอนเตียงเดียวกันแค่นี้นะคะ "

ตื๊ดด

ปลายสายวางไปแล้วแต่เทียนยังคงถือโทรศัพท์อยู่แบบนั้น เขาไม่รู้ว่าแบบนี้มันหมายความว่ายังไงแต่คงคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้ว พี่ติณนอกใจเขาอีกแล้วครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่เขาจับได้ มือสั่นๆของเทียนค่อยๆเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าอย่างหมดแรงก่อนน้ำตาเม็ดโตจะไหลอาบแก้มของเขา เทียนได้แต่เฝ้าถามว่าทำไมพี่ติณของเขาถึงได้ทำแบบนี้กับเขาได้ทั้งที่เขากับติณภัทพึ่งคบกับได้แค่ไม่กี่เดือนแต่ติณภัทกับมีสัมพันธ์กับคนอื่นหลายครั้งทั้งที่ยังคบกับเขา

เทียนเดินตามถนนไปช้าๆเขาไม่โทรตามติณภัทแล้วเพราะเขาไม่อยากฟังอะไรที่ทำร้ายจิตใจอีกที่เขายังอยู่กับติณภัทก็เพราะว่าเขารักคนพี่มากเขารักติณภัทจนมองข้ามเรื่องผิดๆที่ติณภัททำแม้ตัวเองจะเจ็บก็ตาม เทียนเดินร้องไห้ตามทางมาเรื่อยๆก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าถนนที่เขาเดินมันเริ่มเอียงและหลังจากนั้นทั้งโลกของเขาก็มืดดับไป

โรงพยาบาล

เทียนค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆตัวและพบว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่แขนของเขามีสายน้ำเกลืออยู่ เท่านี้เขาก็พอจะเดาได้แล้วว่าตัวเองคงเป็นลมไปตอนเดินกลับบ้าน

" เทียนเป็นยังไงบ้างลูก "

" แม่ครับเทียนเหนื่อยนิดหน่อย "

" ต่อไปลูกต้องระวังกว่านี้นะคะนี่ถ้าไม่มีใครรับลูกตอนจะล้มทันจะเป็นยังไงอันตรายมากนะคะ "

" เทียนไม่เป็นอะไรแล้วครับแม่ "

" ติณภัทไปไหนลูกทำไมแม่ไม่เห็นเขาสักที "

" ข เขาคงยุ่งอยู่ครับแม่เทียนไม่เป็นอะไรแล้ว "

เทียนจำใจต้องโกหกมารดาไปเพราะไม่อยากให้มารดารู้ว่าติณภัทอยู่กับคนอื่นเขาไม่อยากให้ใครมองติณภัทไม่ดีถึงแม้ว่าเรื่องที่พูดจะเป็นความจริงก็ตาม

หลังจากคุยกับมารดาไม่นานคุณหมอก็เข้ามาตรวจอาการของเทียนพร้อมกับบอกสาเหตุที่ทำให้เทียนเป็นลมกลางทางด้วย

" หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะครับคุณตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้วครับ "

"......"

"......"

" งั้นหมอจะจัดยาบำรุงและยาแก้แพ้ให้นะครับ "

เทียนกำลังอึ้งอย่างบอกไม่ถูกเขากำลังท้องหรอกำลังท้องตอนที่เขายังเรียนไม่จบและพ่อของลูกยังเมินแบบนี้หรอ เขาหันไปมองมารดาที่นั่งอยู่ข้างๆก่อนจะเห็นว่ามารดากำลังทำหน้าเครียดๆอยู่เขารู้ว่ามารดาไม่มีทางยอมแน่เขายังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ

เทียนนั่งเงียบตลอดทางตอนกลับบ้านและมารดาก็เช่นกันหลังจากฟังหมอจบและรับยาตลอดถึงการเดินทางกลับบ้านยังไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรเทียนไม่รู้ว่ามารดากำลังคิดอะไรอยู่ส่วนตัวเขาเองก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไร พอมาถึงบ้านเทียนก็เดินขึ้นห้องของตัวเองไปก่อนที่เขาจะค่อยๆนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่หน้าประตูห้อง

" ฮึกฮือๆ ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมต้องตอนนี้ด้วย ฮืออ "

เทียนกอดเข่านั่งร้องไห้อยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู มารดาของเขาบอกให้เขาไปคุยด้วยถึงเรื่องทั้งหมดว่าจะเอายังไงต่อไป เทียนรีบเช็ดน้ำตาแล้วไปล้างหน้าก่อนจะเดินไปหามารดา

" เทียนรู้ใช่ไหมว่าตัวเองยังเรียนไม่จบ "

" เทียนรู้ครับ เทียนขอโทษนะครับแม่ ฮืออ เทียนขอโทษ ฮือๆฮึก เทียนไม่คิดว่า "

" ลูกไม่ต้องพูดแล้วเรื่องแบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก "

" แม่ครับเทียนไม่รู้จะทำยังไงดี ฮือๆ แต่เทียนไม่ฆ่าลูกเทียนนะเทียนไม่ทำนะ ฮืออๆ "

" มันจะผ่านไปด้วยดีเชื่อแม่นะ "

เทียนร้องไห้กอดมารดาแน่นเขาไม่รู้ว่าเขาต้องทำยังไงต่อไปจริงๆแต่เขาก็ไม่มีทางทำร้ายลูกเขาแน่นอน หลังจากผ่านไปไม่นานมารดาของเขาก็บอกให้เขาโทรบอกเรื่องนี้กับติณภัทและให้พ่อแม่ทางฝ่ายนั้นมาคุยกันว่าจะดำเนินเรื่องนี้ต่อไปยังไง

" เทียนไปอาบน้ำก่อนนะลูกเดี๋ยวแม่จะทำอาหารให้หนูกินนะ "

" แม่ครับเทียนขอโทษนะ ฮือๆ "

" ไม่เป็นไรลูกเลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวหลานแม่ขี้แยนะ "

" ค ครับ ฮึกฮือๆ เทียนเลิกร้องแล้ว "

เทียนเดินกลับห้องตัวเองทั้งน้ำตาก่อนที่เขาจะไปทำธุระส่วนตัวตามที่มารดาบอกส่วนมารดานั้นจะทำอาหารที่เขาชอบรอ

แขไข มองลูกชายที่เดินร้องไห้ไปห้องตัวเองส่วนเธอก็เดินเข้าไปในห้องครัวก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมา เธอรู้ว่าลูกเจ็บปวดแค่ไหนทั้งเรื่องที่ตัวเองท้องและเรื่องของติณภัทเธอรู้ว่าติณภัทมีคนอื่นเมื่อสามวันก่อนในระหว่างที่เธอกำลังกลับบ้านเธอเห็นติณภัทไปกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในตอนแรกเธอไม่คิดว่าติณภัทจะทำแบบนั้นกับลูกชายของเธอแต่พอเธอกลับมาถามลูกชายว่าติณภัทไปไหนลูกชายกลับบอกว่าติณภัทอยู่ที่บ้านและพึ่งกินข้าวด้วยกันมา เธอรู้ทันทีว่าลูกชายโกหกเธอและเธอก็รู้แล้วว่าระหว่างติณภัทกับลูกชายของเธอกำลังไปคนละทางกัน

" ฮึกฮือๆ คุณฉันจะทำยังไงดีฉันสงสารลูก ฮือๆๆ "

แขไขพร่ำเพ้อถึงสามีที่จากไปแล้วของเธออย่างหมดแรงตอนนี้ทางเดียวที่เธอคิดได้คือให้ครอบครัวทางติณภัทมาหาลือกันว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ ร้องไห้อยู่สักพักเธอก็รีบทำอาหารให้ลูกชายทันทีไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นยังไงเธอจะไม่มีทางทิ้งลูกชายให้เผชิญตามลำพังแน่

-----------------------------------------------------

" เตพี่ติณไปไหนหรอเทียนติดต่อไม่ได้เลย "

" มันก็อยู่นั่นแหละไม่เจอมันหรอ "

" ไม่เลยติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวาน "

" จะเจอวันนี้แหละเพราะมันต้องมารับกูกลับบ้านใหญ่ "

" จริงหรองั้นเราจะรอเจอพี่ติณพร้อมเตนะ เรามีเรื่องสำคัญจะคุยกับพี่ติณ "

" อือ "

เทียนพูดด้วยสีหน้าเครียดๆเขาติดต่อติณภัทไม่ได้ตั้งแต่เขาเข้าโรงพยาบาลจนตอนนี้เรื่องที่ต้องพูดก็ไม่ได้พูดสักทีเขารอติณภัทติดต่อมาก็ไม่มีวี่แววว่าติณภัทจะติดต่อกลับมาเลยจนเขาต้องถามเตชิน

หลังจากเรียนจบเทียนและเตชินก็มานั่งรอติณภัทอยู่หน้าโรงเรียน ใช้เวลาไม่นานเทียนก็เห็นรถของติณภัทเข้ามา เตชินจับมือของเทียนให้เข้าไปในรถเพื่อคุยกับติณภัทส่วนเทียนเองก็เข้ามาในรถก่อนจะเอ่ยปากพูดกับคนพี่

" พี่ติณทำไมเทียนโทรไปไม่รับสายเทียนเลย เทียนมีเรื่องจะคุยด้วยนะ "

" เรื่องอะไรพี่ไม่ว่างช่วงนี้เรียนหนักน่ะ "

" พี่ติณ เทียนท้อง "

" อะไรนะ!! ท้องบ้าอะไรไม่กินยาคุมหรือไง! "

" พ พี่ติณเทียนไม่ได้ตั้งใจเทียนขอโทษนะแต่แม่รู้เรื่องแล้วแม่บอกให้พี่ติณพาผู้ใหญ่มาคุยกันเรื่องนี้ "

" ไม่คุย แล้วเด็กนี่ก็ไปเอาออกซะจะทำให้มันยุ่งยากทำไม "

" อะไรนะ! นี่ลูกนะพี่ติณ! "

" มันไม่ใช่ลูกกู!! "

" พี่ ติณ "