ตั้งแต่วันที่พี่อชิเข้าไปคุยกับที่บ้านของฉันอย่างเปิดอก มาถึงตอนนี้ก็เป็นเวลากว่าสามเดือนแล้วที่เราคบกันอย่างเปิดเผยมากขึ้น อยู่ในสายตาพ่อกับแม่ของฉัน และบางครั้งพี่อชิก็จะให้ฉันคุยกับพ่อแม่ของเขาที่อยู่ที่ญี่ปุ่น ตอนแรกฉันไม่กล้าคุย แต่พอรู้ว่าท่านทั้งสองสามารถสื่อสารเป็นภาษาไทยได้ก็เลยมีความกล้ามากขึ้น
ขนาดแค่ภาษาอังกฤษฉันยังไปไม่รอดเลย ถ้าจะให้ไปพูดยุ่นมันก็คงกระไรอยู่ พี่อชิยังคงทำตัวเป็นแฟนที่ดีเสมอต้นเสมอปลายไม่มีหมดโปรฯ เขาทำให้ฉันมีความสุขในทุกๆ วันที่เป็นอยู่ วันไหนที่ฉันท้อ เครียด ก็จะมีเขาอยู่ข้างกาย และในวันนี้ก็เช่นกัน
“จะติดเปล่ายังไม่รู้เลย” ฉันแอบกังวลไม่น้อย เพราะวันนี้เป็นวันรู้ผลการสอบเอ็นทรานเข้ามหาวิทยาลัย ฉันเลือกเรียนคณะที่อยากเรียนมากที่สุด นั่นก็คือคณะ ‘ศิลปกรรมศาสตร์ เอกวิชาภาคดนตรีสากล’ มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง
งงใช่ไหมล่ะว่าทำไมฉันถึงได้เรียนคณะนี้
