İMPERİUM
7 •YARDIM•
Kalbi yoktu.
Sıcaklığı yoktu.
Ama duyguları vardı. Acı çekebiliyordu acımı anlıyordu. Bedeni soğuktu ama gülümsemesi insanın içini ısıtıyordu. Kış güneşi gibiydi. Soğuk havada açan bir güneş... Soğuk aynı zamanda sıcak.Dışı buz içi ateş. Gözleri ilk kez bana baktığında o soğuk ürpertiyi ilk kez hissettirmemişti.
Kırağı tutmuş tenimde gözyaşları yollarını bulup geride desenlerini bırakıyorlardı. Soğuktan nefret ediyordum ama bu soğukluğu sevmiştim. Başımı soğuk göğsüne dayadım. Tişörtüyle gözlerimi sildim. Aldırmadı. Eli çökmüş omzumu okşuyordu. Bir kaç derin nefes alıp kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
"Babam..." diye ağladım tekrar hıçkırmaya başlamıştım. Çok aptalca bir tepkiydi. Gözyaşlarım o kadar yoğundu ki bir şey göremiyordum. Genelde ağlayan biri değil
