İMPERİUM
6 •BEKLENMEDİK•
Yaşadığım his sonbaharda dökülen yaprakların umutsuzca rüzgara karşı verdikleri güçsüz mücadele kadardı. Daldan kopup boşluğa savrulmamak için verdikleri o mücadele yaşamak için ümitsizce hayata tutunmaya çalışmalarıydı. O yapraklar gibiydim. Çaresiz ve umutsuz. Toprağa düştüklerinde çürümeye ve yok olmaya mahkumlardı.
Boşluğa savrulmuş nereye gideceğimi ne yapacağımı bilmeden sindiğim duvar köşesinden ayağa kalktım. Bir ilacın etkisi ile halüsinasyon mu gördüm? Diye kendime sormadan edemedim. Hem korku hem panik hem de endişe her üçü de babamın durumu için hissettiğim duygulardı. Aklımı başıma almamın gerektiğini biliyordum. Her nasılsa benimle iletişim kurmayı başarmıştı. Babamı da sanki telefondan görüntülü konuşurmuş gibi aynada yansımasını göstermeye başarm
