Umay Gizcioğlu
Etrafımda sesler duyuyordum, tuhaf bir şekilde ötüyorlardı. Neredeydim ben? Gözlerimi biraz açmaya çabaladım, nefes almak istediğimde canım yanıyordu “Umay hanım uyandınız” diye umutlu bir ses duydum. Sol tarafıma döndüğümde beyaz hemşire üniforması giyen biri olduğunu gördüm “B-ben...” devam edemedim çünkü boğazım konuşmaya çalışınca acımıştı “Hastanedesiniz Umay hanım, ben hemen doktora haber veriyorum” diyip çıktı. Hastanede ne yapıyordum? Doğru en son... dayanamamıştım. Bu kadar sevgisizliğe, güvensizliğe ve yalnızlığa. Gül Çiçek ve Onur ile birlikte bu yalnızlığı unutmuştum ama artık onlarda da olmayınca devam edemeyeceğimi anlamış ve sonsuza kadar yok olmak istemiştim. Fakat anlaşılan bunu bile becerememişim.
Doktor acele ile odama girip hemen beni kontrol etmek için
