Olduğum yerde parmaklarımı sayarken nihayetinde Bruce'u görebilmiştim. Yemekhanenin çıkışındaydım. Herkes içerideydi ve etrafta kimsecikler yoktu. Elena yemekten çok erken ayrılmıştı, bense katılmamıştım... Daha doğrusu katılmaya yüzüm yoktu. Ortalığı dağıttıktan sonra birde yüzsüz gibi, hiçbir şey yokmuş gibi gidip yemek yemek istemedim. Aklımda bir şeyler vardı sadece... Neden patates? Buradaki melezlerin hiçbirinin böyle bir isteği olduğunu düşünmüyordum. Bu... Bu sadece benim, benim gibi bir insanın isteği olabilirdi. İşte bu yüzden Bruce'la konuşacaktım...
Merdivenlerden yukarıya çıkmaya başladığında bende derin bir nefes aldım ve onu takip ettim. Tedirgindim ama güçlü görünmek zorundaydım. Ona boyun eğemezdim ama baş kaldırabilirdim...
" Bruce! " diye seslendim ardından. İlk önce
