นักรบ...
ผมนั่งรอไอ้เซียนที่สนามบินด้วยท่าทีที่ไม่สงบนัก วันก่อนผมจำได้ว่ามีคนมาจี้ผมกับฟาง หลังจากที่พวกมันบังคับผมให้เข้าไปในรถกับพวกมันผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย รู้ตัวอีกทีก็หลับยาวและตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ผับของตัวเอง พอรู้ว่าฟางบินมาไทยผมก็รีบตามมาทันที ในหัวผมตอนนั้นสิ่งเดียวที่ผมคิดได้ก็คือผมจะฆ่าคนที่ทำแบบนี้กับผมให้มันตายอย่างทรมาน เพราะมันบังอาจแย่งเมียกับลูกผมไปแต่...คนๆนั้นเสือกเป็นพบรักพี่สาวฝาแฝดของผมซะนี่ แล้วผมจะทำอะไรเธอได้ ผมเคารพและทำเหมือนเธอเป็นแม่ของผมคนนึง อย่าว่าแต่ขัดเธอเลยแค่ขึ้นเสียงใส่ผมยังไม่กล้า
" แล้วจะเอาฟางคืนมาได้ไงวะแมร่ง "
ผมบ่นกับตัวเอง นี่หวังว่าพบรักคงไม่บอกเรื่องนี้กับแม่นะ ไม่งั้นผมตายแน่
" เฮียรอนานมั้ย "
เสียงไอ้เซียนที่เดินมาหยุดตรงหน้าผมถามขึ้น
" เออ กูจะใจขาดตายอยู่แล้วไอ้ห่า แล้วไอ้เซ็นล่ะไม่มาด้วยหรือไง "
ผมถาม
" เฮียเซ็นบอกว่ามีงานด่วน
