ของเล่นชิ้นสุดท้าย ของนายวายร้าย

พื้นที่ของของเล่น

ฟาง...

ฉันรู้สึกตัวอีกทีก็เป็นเวลาดึกของอีกวัน อาการครั่นเนื้อครั่นตัว ปวดเนื้อปวดตัวโดยเฉพาะจุดนั้นทำเอาฉันน้ำตาแตก ถ้าคืนนี้เป็นแบบเมื่อคืนฉันคงตายแน่ๆ ว่าแต่ดึกขนาดนี้แล้วทำไมเขายังไม่เข้ามาหาฉันอีกนะหรือว่าจะไม่ทำแล้ว

" นี่เราหลับข้ามวันข้ามคืนเลยหรอเนี่ย "

ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะพยุงตัวให้ลุกขึ้นนั่ง เสียงท้องร้องประท้วงให้ฉันมองไปรอบๆห้องเผื่อว่าจะมีอาหารวางอยู่บนโต๊ะ แต่ก็ไม่มี เฮ้อ...

' ตื่นแล้วลงไปชั้นล่าง เสื้อผ้าอยู่ในตู้ใส่เสื้อเชิ้ตฉันไปก่อน '

ข้อความในกระดาษโพสอิทที่แปะอยู่กับแก้วน้ำเปล่าตรงหัวเตียง พร้อมกับมียาแก้ปวดลดไข้และยาแก้อักเสบวางอยู่ข้างๆ ฉันจึงรีบกินยาที่วางตรงนั้นก่อนจะพยุงตัวเองเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบลงไปชั้นล่างตามคำสั่งของใครบางคน

" คุณนักรบนั่งอยู่ทางนั้นครับ "

เมื่อฉันพยุงร่างที่ไร้เรี่ยวแรงเดินไปตามทางเดินที่มีผู้คนแออัดมากมายกำลังโยกย้ายส่ายเอวไปตามจังหวะดนตรี ก็มีเสียงของใครสักคนที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะผายมือให้ฉันเดินตามเขาไป

" คุณฟางมาแล้วครับ "

ผู้ชายคนนั้นเอ่ยบอกใครสักคนที่นั่งอยู่ท่ามกลางหนุ่มสาวรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน ทำเอาทุกคนต้องหันมามองเป็นตาเดียว

" มานั่งนี่ "

เสียงทุ้มเอ่ยบอกด้วยสีหน้าเรียบตึงฉันจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆเขาเพราะมีที่ว่างเหลืออยู่แค่นั้น

" เฮ้!! รบ ผู้หญิงคนนี้ใครวะ อย่างแจ่ม "

เสียงผู้ชายหน้าตี๋แต่แววตาเจ้าเล่ห์ที่นั่งฝั่งตรงข้ามนักรบเอ่ยถามก่อนจะหันหน้ามามองฉันและย้ิมเจ้าเล่ห์ให้

" อ่อ ของเล่นกูเอง "

นักรบชายตามองมาที่ฉันแบบไม่ได้ใส่ใจก่อนจะหันไปเสวนากับคนในกลุ่มต่อ

" ของเล่น? "

เสียงของผู้ชายอีกคนที่ฉันจำได้ว่าเขาน่าจะชื่อเซียนเพราะแม่ฉันพาฉันไปขายให้แต่ถูกเขาปฏิเสธนั่งอยู่ในนั้นขมวดคิ้วสงสัยพลางมองหน้าฉันยิ้มๆ

" อืม กูซื้อมาเห็นว่าถูกดี "

กี่ประโยคของเขาที่ตอบกลับไปทำให้ในใจฉันรู้สึกสั่นไหวและหายใจไม่ทั่วท้อง บางที่ฉันอาจจะร้องไห้ก็ได้ถ้าไม่ติดว่าพวกเขานั่งอยู่ตรงนี้

" งั้น...กูขอเล่นได้ปะ คงจะฟิตน่าดู "

ผู้ชายคนเมื่อกี้ถามขึ้นอีกก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน

" ได้ "

อึก คำตอบของเขาทำให้ฉันกำมือตัวเองไว้แน่นไม่กล้ามองหน้าใครมันรู้สึกเสียใจยังไงไม่รู้ ฉันต้องนอนกับคนพวกนี้ด้วยหรอ

" แต่ต้องให้กูเบื่อก่อนกูไม่ชอบแบ่งของเล่นให้ใคร มึงก็รู้ "

ไม่รู้ว่าเขาพูดเพื่อปลอบใจฉันหรือคิดแบบนั้นจริงๆ แต่อย่างน้อยเขาก็ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมา จนกว่าวันที่เขาเบื่อฉันจะมาถึง

" เออๆ เบื่อเมื่อไหร่ ส่งต่อให้กูล่ะกัน "

" อืม "

ในระหว่างที่ฉันนั่งอยู่ก็ฟังพวกเขาคุยเรื่องสัพเพเหระพร้อมกับดื่มเหล้าไปด้วย ฉันทั้งง่วงทั้งหิวแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรไม่รู้ว่านานแค่ไหนพวกเขาถึงจะเลิกตั้งวงสักที

" ฟางไปเข้าห้องน้ำได้มั้ยคะ "

นั่งไปได้สักพักฉันก็หันไปถามนักรบที่มัวแต่นั่งฟังเพื่อนๆเขาพูดเรื่องต่างๆนานาสู่กันฟัง

" อืม อยู่ทางนั้น "

นักรบหันมาบอกฉันด้วยใบหน้านิ่งๆก่อนจะบุ้ยหน้าให้ฉันเพื่อบอกทางไปห้องน้ำ ฉันพยักหน้าน้อยๆก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเพราะยังเจ็บตรงนั้นอยู่ ไหนจะอาการปวดเมื่อยตามตัวก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

" รีบกลับมา "

เสียงทุ้มบอกฉันอีกครั้งก่อนจะหันไปกระดกเหล้าต่อ

.

.

.

" แกก็แค่ของเล่นราคาถูก จะคิดอะไรมากมายยัยฟาง "

ฉันบ่นกับเงาตัวเองในกระจกก่อนจะเดินออกมา แต่พอเดินมาถึงที่ที่ฉันเคยนั่งก็เป็นผู้หญิงหน้าสวยหุ่นเอ็ก สวมชุดเดรสสีแดงสดกำลังนั่งคลอเคลียนักรบอยู่ แล้วฉันจะไปนั่งที่ไหน

" เด็กเฮียรบกลับมาแล้ว "

เสียงผู้ชายที่ชื่อเซียนร้องบอกเมื่อหันมาหาฉันพอดี

" อุ้ยตายจริง พริสคิดว่าตรงนี้ว่างซะอีก "

ผู้หญิงที่นั่งซบไหล่นักรบเอ่ยขึ้นยิ้มๆก่อนจะหันมามองทางฉันที่ยืนเอ๋ออยู่ ที่เต็มก็ดีฉันอยากขึ้นไปนอนจะแย่

" อ้าวกลายเป็นพื้นที่ทับซ้อนซะงั้น "

ผู้ชายในกลุ่มที่เพิ่งผละออกจากจูบผู้หญิงหน้าสวยพูดขึ้นยิ้มๆ

" แต่ที่ตรงนี้เคยเป็นของพริสมาก่อนถ้าพริสจะกลับมานั่งอีกครั้งมันก็ไม่ผิดนี่คะ ปกติพริสก็นั่งตรงนี้ทุกวัน "

เธอเอ่ยยิ้มก่อนจะหันมากระตุกยิ้มให้ฉันและกลับไปซบไหล่นักรบต่อ

" อืม นั่งเถอะ "

นักรบหันไปบอกผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้านิ่งๆก่อนจะมองมาที่ฉัน คือฉันต้องออกไปใช่มั้ยก็ดีเหมือนกันฉันจะได้นอนพัก

" งั้นฟางขอตัวก่อนนะคะ "

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เดินออกไป น้ำเสียงดุๆของเขาก็ทำให้ฉันต้องชะงักกับที่

" มานี่ "

" คะ? "

ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อนักรบบอก

" ตรงนี้คือที่ของเธอ "

พรึ่บ!!

พูดจบข้อมือของฉันก็ถูกกระตุกเบาๆจนต้องนั่งลงบนตักของเขาท่ามกลางความงุนงงของผู้หญิงที่แทนตัวเองว่าพริสซึ่งนั่งอยู่ข้างๆนักรบ เสียงของหัวใจฉันที่เต้นระรัวอยู่ในอกทำให้ฉันกุมมือตัวเองไว้แน่น

' ตรงนี้คือที่ของเธอ '



ตักเขาน่ะหรอคือที่ของฉัน