ของเล่นชิ้นสุดท้าย ของนายวายร้าย

ของเล่นที่หายไป 2/2

" คุณช่วยรับลูกสาวฉันไว้หน่อยนะคะ มันขยันทำงานเก่ง เอาใจเก่งด้วยค่ะ "

ผู้หญิงคนที่พามาพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ พลางหยิกเอวของลูกสาวให้เดินเข้ามาใกล้ๆ

" ป้าเอาลูกสาวป้ากลับไปแล้วใช้หนี้ให้ฉันเหมือนเดิมเถอะฉันจะไม่คิดดอกเบี้ย "

ไอ้เซียนพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงโซฟาตามเดิม

" นะคะคุณ รับมันไว้เถอะค่ะ ลูกสาวฉันมันไม่เรื่องมากเลยนะคะ "

แม่ผู้หญิงคนนั้นพูดอ้อนวอนพลางหันไปมองหน้าลูกสาว คือจะขายลูกสาวให้ได้เลยว่างั้น

" ไม่อะป้าลูกป้าไม่ใช่สเป็คผม "

ไอ้เซียนพูดพลางกระดกเหล้าไปด้วย เมื่อกี้มันยังบอกว่าแจ่มอยู่เลย

" ถ้าพวกคุณไม่รับมันไว้ฉันก็ไม่รู้จะหาเงินมากมายแบบนั้นจากไหนมาใช้หนี้ให้พวกคุณแล้วค่ะ นอกจากรอวันให้พวกคุณมาฆ่าเพราะไม่มีเงินใช้หนี้ ตอนนี้ฉันก็ทำงานไม่ได้เพราะมาแบบผิดกฎหมาย ส่วนลูกฉันถ้าให้ทำงานอย่างอื่นมาใช้หนี้พวกคุณชาตินี้ก็คงไม่หมดง่ายๆ ถ้าคุณไม่รับมันไว้ก็ฆ่าฉันตรงนี้เถอะค่ะ "

เท่าที่ผมรู้มาตอนนี้ที่ฮ่องกงคนที่มาขายแรงงานแบบผิดกฎหมายรัฐบาลไม่อนุญาตให้เข้าทำงาน จึงทำให้คนส่วนมากตกงานและเร่ร่อนเพราะกลับประเทศตัวเองไม่ได้ แถมคนพวกนี้ยังติดหนี้พนันกันเพียบอีก นี่แหละน้าแทนที่จะทำงานเก็บเงินกลับบ้านตัวเองกลับหลงผิดติดพนันเป็นหนี้ท่วมหัว

" ไม่นะแม่ฟางไม่ยอมให้แม่ตายหรอก พวกคุณรับฉันไว้ในตำแหน่งอะไรก็ได้ฉันทำได้ทุกอย่างเลยนะคะ แค่ส่งแม่ฉันกลับประเทศแล้วเอาตัวฉันไว้แทน ฉันจะทำงานใช้หนี้ที่แม่สร้างไว้เอง "

เธอคุกเข่าลงตรงหน้าผมก่อนจะยกมือไหว้ แววตาเศร้าสร้อยเหมือนที่ผมเคยเห็นตอนเป็นเด็กตอนนี้ผมเห็นมันอีกครั้ง

" ป้าพาลูกป้ากลับประเทศไปเถอะ หนีหนี้ไปเลยป้า ผมไม่ส่งคนไปตามฆ่าหรอก "

ไอ้เซียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ แต่นั่นเขาติดหนี้มันนะมันลืมหรือเปล่า

" ไม่งั้นป้าก็เอาลูกป้าไปขายให้ตระกูลหวังเถอะ ตระกูลเหลียงไม่ทำธุรกิจแบบนี้ใครก็รู้ อาจจะได้ค่าตัวสูงก็ได้นะป้า ดีไม่ดีป้าอาจเป็นเศรษฐีก็ได้เพราะลูกสาวป้าอาจถูกใจพวกมัน "

ไอ้เซียนว่า

" เดี๋ยวฉันซื้อไว้เอง "

" เฮียว่าไงนะ!! "

ฟังไม่ผิดหรอกครับผมตัดสินใจซื้อผู้หญิงคนนี้ไว้เอง ถ้าขายเธอให้ตระกูลหวังมีหวังเธอไม่เหลือชิ้นดีแน่

" ขะ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ "

" แม่ดูแลตัวเองด้วยนะคะ "

ผู้หญิงตรงหน้าหันไปส่งยิ้มเศร้าๆให้แม่ทำไมเธอไม่ไปหางานอย่างอื่นทำกันนะ

" เออ!! กูดูแลตัวเองดีอยู่แล้ว ว่าแต่คุณจะให้ราคามันเท่าไหร่คะ "

คนเป็นแม่ตวาดเธอก่อนจะหันมาถามผมด้วยสีหน้าตื่นเต้น

" ผู้หญิงคนนี้ติดหนี้มึงเท่าไหร่เซียน "

ผมไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่หันไปถามไอ้เซียนที่นั่งกระดกเหล้าแทน

" อาฟง เท่าไหร่วะ "

ไอ้เซียนถามคนของมันที่ยืนอยู่ด้านหลังไอ้เซ็น

" 10 ล้านบาทไทยครับนาย ไม่รวมดอก "

" แม่เอาเงินไปทำอะไรตั้ง 10 ล้าน ไหนแม่บอกแค่ไม่กี่แสนไง "

เป็นเธอที่หันไปถามแม่ของเธอด้วยแววตาเจ็บปวด และผมก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเธอ

" แค่ไม่กี่แสนนั่นงวดล่าสุด 10 ล้านก็รวมทุกงวดไงมึงจะถามอะไรกูเยอะแยะ ห๊ะ!! "

หมับ!!

" อย่าแตะต้องสินค้าของฉัน "

ผมคว้าข้อมือของแม่เธอเอาไว้ก่อนที่มันจะประทะกับใบหน้าของเธอ ลืมบอกสินะว่าผมเป็นพวกหวงของ

" จ้ะ จ้ะ ไม่แตะแล้วจ้ะ "

" เซ็น จัดการเรื่องหนี้ให้เรียบร้อย แล้วก็จ่ายเงินให้เธอเพื่อเดินทางกลับประเทศซะ "

ผมสั่งงานต่อพลางมองหน้าเธอที่ตอนนี้มีรอยยิ้มเศร้าๆปนน้ำตาอยู่

" ครับ "

" แล้วก็...เอาไปเก็บด้วย "

ผมปรายตามองคนตรงหน้าก่อนจะหันไปสั่งงานต่อ

.

.

.

" นี่เฮียหัดทำอะไรพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ "

หลังจากที่เหลือผมกับมันแค่สองคนประโยคแรกก็พุ่งมาเลย

" ทำอะไร "

ผมถาม

" ปกติเฮียไม่สนับสนุนอะไรแบบนี้นี่ แล้วอยู่ดีๆเฮียก็ซื้อผู้หญิงคนนั้นมาเฉ๊ยย "

กวนตีนได้พ่อมันจริงๆสีหน้ามันตอนนี้

" เห็นถูกดีกูเลยซื้อ "

" 10 ล้านเฮียบอกว่าถูกดี เหอะผมว่าต้องมีอะไรแน่ๆ "

ไอ้นี่

" กูไม่คุยกับมึงแล้ว กลับล่ะคืนนี้ต้องไปตรวจงานที่ผับต่อ "

ผมทำท่าจะลุกขึ้นก็ต้องนั่งลงเมื่อได้ยินประโยคถัดมา

" ผมรู้น่าเฮีย แค่ลองใจเฮียดูเลยไม่ซื้อไว้ "

" กูไม่เข้าใจ "

" ก็แค่ซื้อของเล่นที่เคยอยากได้ในวัยเด็ก ไม่เห็นต้องปิดเลยเฮีย "

ผมว่าแล้วเชียว ไอ้นี่มันเซียนสมชื่อจริงๆ

" เอาอะไรมาพูดของมึง ก็บอกอยู่ว่าถูกดีเลยซื้อมา "

ผมว่าก่อนจะยกแก้วเหล้ามากระดก

" เก๊กไปเหอะ รักเขาก็บอกเขาดีๆนะเฮียได้ข่าวว่าจ้องมาตั้งแต่เด็กๆแล้วอะ "

เหี้ยเอ้ย!! ใครมันเอาไปเล่าต่อวะไม่นาทีก็พบรักแน่ๆ

" เงียบไปเลยเซียน "

ผมว่าอย่างไม่ใส่ใจ

" ไม่รักจริงดิ "

ผมถีบมันในฐานะหมั่นไส้ได้มั้ย

" อืม "

" ไม่รักก็ดี๊...เคยได้ยินป่าวเฮีย คิดจะเป็นเสืออย่าหลงรักเหยื่อของตัวเอง "

กวนตีนจริงๆ

" มึงจะแดกมั้ยเหล้าอะ ไม่งั้นกูกลับนะ "

ผมขู่

" ทำมาเปลี่ยนเรื่องนะเฮีย "

" ว่าแต่เฮียจะเอาเขามาเป็นของเล่นเหมือนที่เคยพูดไว้ตอนเป็นเด็กจริงดิ "

ทำไมมีแต่คนชอบพูดเรื่องนี้กับผมจังวะ จำกันดีจังไอ้เรื่องแบบนี้นี่นะ

" อืม "

" เฮียเคยร้องไห้เพราะของเล่นหายป่ะ "

ไอ้เซียนมองหน้าผมกวนๆก่อนจะเลิกคิ้วให้ผมข้างนึง

" มึงจะบอกอะไรกู "

" ป๊าว "

" มึงไปยุ่งกับไอ้นาทีนู่นแล้วก็เลิกยุ่งกับกูสักที "

ผมว่า

" เฮียนาทีไม่มีอะไรให้เซียนแกล้งสนุกๆอะ "

ไอ้เซียนมันมีชีวิตอยู่ด้วยการกวนตีนคนไปวันๆครับ ถ้าวันไหนมันไม่ได้กวนตีนใครมันจะลงแดงตาย ลุงองศาพ่อของไอ้นาทีเคยบอกผมว่ามันได้เลือดกวนตีนจากลุงเหลียงพ่อมันมาเยอะ

" มันกลับไทยแล้ว กลับมาทำหน้าที่พี่ชายให้กอหญ้า "

ผมมองหน้ามันยิ้มๆก่อนจะเลิกคิ้วให้มันคืนอย่างท้าทาย

" อั้ยย่ะ อันนี้น่าสนุกกว่ากวนตีนเฮียอีกว่ะ "

เออจะได้เปลี่ยนเป้าหมายในการกวนตีนสักทีไอ้น้องเวร