นักรบ...
สองวันแล้วที่ผมนั่งเขี่ยโทรศัพท์ดูรูปถ่ายในแอปพลิเคชั่นเฟสบุ๊คของไอ้เซ็น ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนหรอกว่าไอ้เซ็นมันจะเป็นคนที่มีโมเม้นเล่นเฟสบุ๊คกับชาวบ้านชาวช่องเขา ตั้งแต่รู้จักกันมามันมีแค่ไลน์ที่เอาไว้ใช้งานเวลาทำงานแค่นั้น
' รูปถ่ายฟางกำลังรดน้ำแปลงผัก '
ผมกดเลื่อนๆดูรูปภาพในเฟสบุ๊คไอ้เซ็นที่มีแค่ผมกับไอ้เซียนเท่านั้นเป็นเพื่อนมัน ภาพที่มันลงเป็นภาพของฟางที่ทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิมซ้ำๆไม่มีแคปชั่นอะไร แต่ทุกครั้งที่ผมกดเข้ามาดูและเซฟไว้ผมก็ไม่เคยเบื่อเลย คงเป็นเหมือนไอ้เซ็นนั่นแหละที่อัพรูปคนๆเดิมลงเฟสบุ๊คทุกวันโดยที่มันเองก็ไม่เคยเบื่อ
' รูปถ่ายฟางกำลังทำกับข้าว '
ผมนั่งมองรูปที่ไอ้เซ็นมันอัพลงพลางคิดว่าถ้าเป็นผมที่ได้อยู่ตรงนั้นคงจะดีไม่น้อย
' รูปถ่ายฟางกำลังซักผ้า '
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพนี้ ทำไมมันไม่ซื้อเครื่องซักผ้าให้ฟางวะ
' รูปถ่ายฟางกำลังตัด
