นักรบ...
ก่อนหน้านี้ผมยืนมองคนสองคนส่งยิ้มให้กันไปมาและคุยกันสนุกสนานขณะที่ช่วยกันทำกับข้าว ทั้งคู่เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน รอยยิ้มของฟางแบบที่ผมไม่เคยได้เห็น แววตาที่มีความสุขของฟางแบบที่ผมเองไม่เคยได้มอง กับข้าวฝีมือเธอที่ผมไม่เคยได้ชิมเป็นคนแรก และคำพูดเชิงหยอกล้อการเอาใจใส่จากเธอแบบที่ผมเองไม่เคยได้รับ วันนี้ไอ้เซ็นเป็นคนที่ได้ทุกอย่างไป
" โห ฟางทำกับข้าวหน้ากินจังเลยอะ เซียนอิจฉาเฮียเซ็นโคตรๆอะ ใช่ป่ะเฮียรบ "
ไอ้เซียนที่นั่งข้างๆผมพูดขึ้นตอนนี้ฟางกับไอ้เซ็นกำลังถือกับข้าวออกมาวางไว้ตรงหน้าโดยมีผมกับไอ้เซียนนั่งรออยู่
" มีแกงเผ็ดด้วยนะเซียน ฟางจำได้ว่าเซียนบ่นอยากกิน "
ฟางพูดพลางส่งยิ้มมาให้ไอ้เซียน ซึ่งมันถึงกับตาลุกวาวและทำท่าระริกระรี้ ก็แหงสิแกงเขียวหวานของไอ้เซ็นส่วนแกงเผ็ดก็ของมัน
" ฟางนี่รู้ใจเซียนจริงๆเลย ว่าแต่แกงเขียวหวานนี่เฮียเซ็นเคยบ่นอยากกินนี่ใช่ป่ะเฮีย "
ไอ้เซี
