ฟาง...
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ฉันรับแรงกระแทกจากเขาทั้งๆที่ยังนั่งบนขอบอ่าง รู้ตัวอีกทีร่างกายก็ถูกน้ำจากฝักบัวซะล้างอีกครั้งและถูกอุ้มมาที่เตียงนอน
" ต่อไปมานอนห้องนี้เข้าใจมั้ย "
เสียงคนที่คร่อมร่างฉันเอาไว้พูดขึ้นพลางมองมาที่ฉัน
" ค่ะ "
" เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปซื้อของ "
" แต่ฟางไม่มีเงิน "
ฉันบอกเสียงอ่อยทั้งๆที่ยังมองหน้าเขาอยู่
" ไม่ได้บอกว่าจะให้จ่ายเอง "
มือใหญ่เกลี่ยเส้นผมที่ปิดหน้าฉันออก ตอนนี้เหมือนฉันเห็นแววตาที่อ่อนโยนและเหมือนได้รู้จักกับนักรบอีกคน ฉันเดาไม่ได้เลยสักครั้งว่าในหนึ่งวันเขามีกี่อารมณ์และจะมาอารมณ์ไหน
.
.
.
" คุณนักรบอย่า!! อื้อ "
ฉันสะดุ้งโหยงพลางขยุ้มเส้นผมดำขลับของคนที่กำลังซุกไซร์ไปมาตามหว่างขาของฉันอยู่ตอนนี้ ก็บอกแล้วไงว่าฉันตามอารมณ์เขาไม่ทัน
" นิ่งๆ "
เสียงดุๆเอ่ยบอก
" ไม่ค่ะ อื้อ อ๊าาา "
ความเปียกชื้นจากปลายลิ้นหนาสากที่ลากยาวขึ้นลงไปมาตรงจุ
