ราวยี่สิบนาทีให้หลัง ต้องรักก็เดินออกมาจากห้อง ชนาธิปเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์สมาร์ตโฟนในมือ เห็นเธอกำลังเดินเข้ามาใกล้ๆ จึงปิดหน้าจอแล้วสอดเก็บในกระเป๋ากางเกง
“คุณธิปคะ” สีหน้าจืดเจื่อนของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย เขารอฟังว่าเธอกำลังจะพูดอะไร แต่การสั่นเตือนของโทรศัพท์มือถือก็ส่งสัญญาณขัดขึ้นมาเสียก่อน
ชนาธิปล้วงหยิบมันขึ้นมาดูชื่อของคนที่โทร.เข้าก่อนจะกดรับ
“มีอะไร” เขากรอกเสียงลงไปห้วนๆ จากนั้นก็นั่งนิ่งฟังปลายสายพูด ต้องรักหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมโดยที่สายตาคอยมองแต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาตลอดเวลา เห็นแววไม่สบอารมณ์พาดผ่านในสีหน้าและแววตาของเขาก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็วแล้วกลับมาเรียบนิ่งประดุจน้ำแข็งตามเดิม
ตั้งแต่มาอยู่กับเขา ต้องรักไม่เคยก้าวก่ายงานของชนาธิปแม้แต่อย่างเดียว ห้องทำงานของเขาเต็มที่ก็แค่เข้าไปปัดกวาดเช็ดถูให้ แต่เอกสารทุกแผ่น แฟ้มทุกแฟ้ม เธอไม่
