บ่วงรักพิมมาลา

บนเบาะรถหรูสีดำที่จอดสนิทอยู่ริมชายหาด แม้ดูเหมือนว่ารถจอดสนิท แต่เครื่องยนต์นั้นยังคงทำงาน ภายในตัวรถหรูมีเสียงครางกระเส่า เล็ดลอดออกมาเป็นระยะๆ ชนัญญากำลังนั่งคร่อมอยู่บนเรือนกายกำยำ หญิงสาวรั้งกระโปรงสั้นรัดรูปขึ้นมากองไว้ช่วงเอว และกำรูดท่อนรักของชายหนุ่มอย่างเร่าร้อน เสียงครางของหญิงสาวบ่งบอกถึงความสุขอันล้นเหลือ เมื่อได้ครอบครองท่อนรักของชายหนุ่ม พีช พีรภัทร ประเสริฐวรกุล เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงซึ่งปรนเปรอเธอได้ “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พีชขา!” บั้นท้ายของหญิงสาวหยัดยกกระแทกลงอย่างต่อเนื่อง เธอครางเสียงดังเพราะความสุขที่ได้จากความเป็นชาย พีรภัทรขบกรามเบาๆ รับแรงกระสันของคู่นอนคนล่าสุดด้วยความจำเจ อีกทั้งชนัญญาไม่ได้มีเครื่องที่ฟิตมาก พอที่จะทำให้สำลักความสุขได้ เขาพลิกกายขึ้นมาเป็นคนจัดการเธอบ้าง ดันร่างหญิงสาวไปทางเบาะด้านหลัง ก่อนตามไปอัดบั้นท้ายจนหญิงสาวร้องครางเสียงหลง เสียงเนื้อกระทบกันอย่างบ้าคลั่ง เธอกรีดร้องทั้งเจ็บ เสียว และสุขสมลั่นรถ “พีชขา พีชขา เอาอีก เอาอีก ชิปปี้ชอบมาก อ๊า อ๊า!” เธอเปล่งเสียงออกมาเร่งเร้า น้ำตาแห่งความซ่านรัญจวนไหลลงมาอาบแก้ม แกนกายใหญ่ถูกเจ้าของส่งเข้าถ้ำลึกครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างเมามัน เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องที่ชายหนุ่มอย่างพีรภัทรขาดไม่ได้ เขารักสนุกแต่ไม่อยากผูกพันกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น สำหรับเขา ผู้หญิงก็เป็นแค่ที่ปลดเปลื้องความใคร่เท่านั้น สองมือหนาจับยึดเส้นผมของชนัญญาแล้วดึงกระชาก หญิงสาวถึงกับลั่นปากกรีดร้องอย่างไม่อาย เด้งสวนสะโพกกลมมนรับแรงอัดตอกของพีรภัทรอย่างเอาเป็นเอาตาย “อ้าก” ชายหนุ่มกัดกรามเสียงลั่น ก่อนปล่อยน้ำตัณหาออกมาจนหมด พีรภัทรดึงตัวเองออกมา แล้วรูดถุงยางอนามัยโยนทิ้งไป เขาพลิกกายมาจัดแจงแต่งตัว เสร็จแล้วก็กลับไปนั่งยังเบาะคนขับเหมือนเดิม ชนัญญาเพิ่งหายจุก แต่เมื่อเขาเสร็จสมแล้ว กลับไม่พาเธอไปถึงฝั่งด้วย เป็นอีกครั้งที่เขาเก็บเกี่ยวเพียงความสุขส่วนตัว แล้วปล่อยทิ้งความรู้สึกเธออย่างไร้เยื่อใย ชนัญญาหวังเพียงอ้อมกอดอันแข็งแรงของเขา และปลายจมูกคมสันซุกไซ้และสอบถามถึงความสุขที่ผ่านมา.......แต่มันก็ไม่เคยมี เขาจะเย็นชาไปถึงไหนกันนะ แต่ชนัญญาจะไม่มีวันปล่อยมือจากเขาแน่นอน ถึงแม้การตกลงกันเพียงคู่นอนชั่วคราว ทว่าเธอนั้นเป็นคนที่ผูกปิ่นโตใบใหญ่กับชายหนุ่ม และน่าจะบ่อยกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ชนัญญารั้งกระโปรงลงมา และควานหาแพนตี้ของตัวเองขึ้นมาสวมทันที แล้วจึงรีบมุดกลับมานั่งยังเบาะหน้าคู่กันกับชายหนุ่ม เธอปรี่เข้าไปจับแขน วางหน้าพาดลงที่หัวไหล่ของชายหนุ่ม และส่งสายตามองไปยังเวิ้งทะเล ดูคลื่นที่กระทบฝั่ง “ทำไมพักนี้พีชดูเบื่อ ๆ ล่ะคะ แล้วก็ไม่ค่อยนัดชิปปี้ไปไหนมาไหนเหมือนเมื่อก่อนเลย” เธอคิดว่าเธอทำกิริยาที่น่ารักที่สุดแล้ว “ช่วงนี้ผมกำลังขยายสาขางานน่ะ บริษัทลูกกำลังขยายตัวไปได้ดี ต้องเดินทางไปดูงานบ่อยมากขึ้นเท่านั้นเอง” ยังถือว่าพีรภัทรรักษาน้ำใจของเธอ เพราะอย่างน้อยเธอก็แก้ขัดแก้เหงาได้ในบางครั้ง ภูเก็ตเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่มีผู้คนอาศัยอยู่มากก็จริง แต่ถ้าจะนับกัน จริง ๆ แล้ว ในแวดวงสังคมนักธุรกิจก็รู้จักกันได้ทั่วถึง ชนัญญาเป็นถึงลูกหลานตระกูลเก่าแก่ของเมืองภูเก็ต เขาจึงไม่อยากจะหักหาญน้ำใจเธอมากนัก ยังพอหล่อเลี้ยงด้วยความสุขที่สามารถหยิบยื่นให้ได้ในบางโอกาส ***เอาตอนแรกมาฝากกันแล้วคร่า ❤️❤️ อย่าลืมคอมเม้นติชม กดหัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊า??