พิมมาลาตกใจกับบางสิ่งที่กำลังพยายามดุนดันเข้าไปด้านในช่องสวาทของเธอ
“โอ๊ย อื้อ เจ็บค่ะ”
น้ำตาเธอไหลกรีดร้องเบา ๆ และตัวสั่นดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้น พีรภัทรกลับคิดว่าอีกฝ่ายเล่นละคร ผู้หญิงมักจะแสดงอาการแบบนี้แหละ เวลาที่โดนแทรกแท่งแข็งเข้าไป
“อย่านะคะ อย่าทำเลย พิมกลัวแล้วค่ะ พิมไม่เคยจริงๆนะคะ” เธออ้อนวอน
“เอาน่า เดี๋ยวก็รู้ ว่าที่พูดนั่นคือความจริง หรือโกหก”
“ไม่นะ!” เธอพยายามดิ้น แต่เขาก็ตรึงเธอไว้แน่น และ...
กึด! พรืด...
“กรี๊ด เจ็บ... ปล่อยนะ พิมเจ็บ ปล่อย!” เมื่อแท่งใหญ่แทงเข้าไปจนสุดลำ พิมมาลารู้สึกเหมือนร่างกายฉีกขาด เธอกรีดร้องออกมาสุดเสียง
แต่พีรภัทรไม่สนใจ เพราะห้องนี้คือห้องเชือด มันต้องเก็บเสียงได้ดี
เขากระชากดึงร่างของเธอเพื่อให้บดแน่น ร่างเล็ก ๆ ถึงกับร้องดัง ไม่เป็นท่า เจ็บจนน้ำตาไหลอาบลงมาจริง ๆ สิ่งกีดขวางนั้นทำเอาเขาถึงกับเย็นแผ่นหลังขึ้นมาทันที ช่องทางน้อย ๆ ของพิมม
