บ่วงรักพิมมาลา

CHAPTER 2 พีช พีรภัทร (ต่อ)

ช่วงหลัง ๆ เพื่อน ๆ มักจะปฏิเสธการพบปะสังสรรค์ร่วมกับเขา ไม่ยอมไปดื่มกินเหมือนเมื่อก่อน เพราะเพื่อนๆ รุ่นราวคราวเดียวกันก็พากันมีครอบครัวหมดแล้ว เขาผินหน้ามามองชนัญญาที่หายใจหอบ เธอคงเหน็ดเหนื่อยกับเกมรักเมื่อครู่ที่ผ่านมา

ชนัญญาเหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไป สำหรับเขาแล้ว เธอแทบไม่มีอะไรเป็นพิเศษดึงดูดให้ความประทับใจเลย หรือว่าที่เขาคิดแบบนี้เพราะนิสัยส่วนตัวของเขาเองทั้งนั้น

พีรภัทรมองว่าผู้หญิงเหล่านี้ก็เหมือน ๆ กันไปหมด จึงทำให้เขา เบื่อหน่าย รสชาติจำเจ กลิ่นน้ำหอมจำเจ สีลิปสติกฉูดฉาดมากเกินงาม จนไม่รู้จะมองตรงไหน เพราะเขาแทบมองไม่เห็นจริตธรรมชาติหรือความสดใสไม่ปรุงแต่งของผู้หญิงจากผู้หญิงเหล่านั้นได้เลย

แม้ปากจะบอกว่าไม่ติดตาม ยินยอมอยู่ได้แบบไม่ผูกมัด แต่ถึงอย่างนั้น ทุกคนก็กระสันอยากได้เขาตบแต่งเป็นสามีแทบใจจะขาด

“ถึงเวลาที่ผมต้องไปส่งคุณที่คอนโดแล้วนะชิปปี้”

“แต่ชิปปี้ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะคะ ชิปปี้หิวจังเลยค่ะพีช”

“ถ้างั้นผมสั่งเดลิเวอรีขึ้นไปให้ดีกว่า อยากกินอะไรก็ไลน์มาละกัน” เขายืนกรานและถอยรถยนต์คันงามออกจากพื้นตรงนั้น มุ่งหน้าขับข้ามภูเขาเข้าสู่ถนนในเมือง ซึ่งเป็นเขตที่ตั้งคอนโดของชนัญญา

หญิงสาวมีบ้านอยู่แล้วกับครอบครัวตระกูลเก่าแก่ แต่เพราะรักสนุกแบบนี้ที่เป็นอยู่ ถึงได้จัดหาพื้นที่ความเป็นส่วนตัว เพื่อเลี่ยงการตอบคำถามพ่อกับแม่และครอบครัวหัวโบราณของเธอ

ชนัญญามองหน้าพีรภัทรอย่างหน่าย ๆ เขามักจะเป็นแบบนี้แหละ ชอบยึดตัวเองเป็นใหญ่ และตั้งตัวเป็นคนที่ตัดสินทุกอย่าง ลูกคุณหนูเอาแต่ใจอย่างเธอ กลับต้องยอมเขาเพียงคนเดียว เธอทำได้เพียงนั่งกอดอกเท่านั้น

ชนัญญาคิดเสมอว่า อยากให้เขาชอบพอเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่แล้วเสน่ห์มารยาหลายร้อยเล่มเกวียนที่นำออกมาใช้ กลับได้ผลตอบรับเพียงเท่านี้ เธอจำใจต้องอดทนหากต้องพบเห็นเขาควงผู้หญิงอื่น หรือแม้กระทั่งการร่วมเตียงกับผู้หญิงอื่นตามแต่ใจเขาต้องการ โดยทำได้แค่มองและยอมรับจุดยืนของตัวเองเท่านั้น

ผู้หญิงหลายคนที่อดทนนิสัยการออกคำสั่งและความเอาแต่ใจของไฮโซหนุ่มหล่ออย่างพีรภัทรไม่ได้ สมควรแก่เวลา ผู้หญิงเหล่านั้นก็ล่าถอยออกไปเอง ในที่สุด ใคร ๆ ก็มีความคิดเป็นของตัวเองทั้งนั้น

ชนัญญาเองต่างหากที่ไม่ยอมตัดใจ แต่มันก็คุ้มค่าที่รอคอย เพราะพีรภัทรเปรียบเหมือนของล้ำค่าสำหรับเธอ ถ้าได้เขามาเป็นสามี เขาสามารถทำให้เธอสบายไปได้ทั้งชาติ ทุกความสำเร็จ หนทางอาจยากลำบากกว่าจะเดินไปถึงจุดหมายต้องทุ่มเททั้งกายและใจ แต่ชนัญญาก็พร้อมลงทุนและรอคอย

พักหลังๆ ชนัญญาเริ่มมองออก ว่าเขาเริ่มเบื่อเธอแล้ว แต่เธอต้องจำทน เพราะไม่อยากจะตัดใจ

ส่วนพีรภัทรเบื่อทุกอย่าง เพราะมันคือความซ้ำซากจำเจ และรสชาติเดิม ๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ชนัญญายิ่งน่าเบื่อเพราะกร้านโลก เธอรู้เท่าทันเขา สรุปง่าย ๆ ถ้าอยากหลุดพ้นความสัมพันธ์กับชนัญญานั้นยากยิ่ง

รถสปร์ตหรูคันงามจอดสนิทหน้าคอนโดใจกลางเมือง เพียงชนัญญาเท้าแตะพื้น ปิดประตูรถเสร็จ กระจกรถฝั่งคนขับก็ถูกเลื่อนลงพร้อมคำ บอกลาสั้นๆ

“ผมไปก่อนนะ”

“อะ คะ คุณ” เธอไม่ทันได้อ้าปากด้วยซ้ำไป รถหรูคันงามก็เคลื่อนที่ออกไปในทันที ทิ้งให้หญิงสาวยืนหน้ามุ่ยมองตามอย่างขัดใจ สองมือกำหมัดแน่นอย่างเจ็บปวด เธอตัดสินใจเดินขึ้นคอนโดอย่างหมดอารมณ์

การทิ้งคู่นอนคนหนึ่ง เพื่อไปหาอีกคนนั้นเป็นเรื่องปกติของไฮโซหนุ่มหล่ออย่าง พีช พีรภัทร

***เปิดมาพระเอกก็กินดุซะแระ❤️❤️ อย่าลืมคอมเม้นติชม กดหัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊า??