Ang Mahiwagang Kagubatan

Chapter 2

Chapter 2-Mike and his friend

Mike's Pov

Nandito kami ngayon sa gubat para sugpuin ang balita tungkol sa halimaw. Siya ang dahilan kung bakit nawala ang pinakamamahal kong kasintahan. Kaya hindi ako papayag na hindi ako makaganti. Kasama ko ang mga kaibigan ko, para mahuli namin ang halimaw. Isang linggo na kami dito. Matapos hanapin ang halimaw, hindi pa rin namin siya mahanap. Hirap siyang magpakita. I'm dying to kill that monster. Nawala ang lahat sa akin dahil sa halimaw na ito. Sinira niya ang lahat para sa akin na binalak kong pakasalan ang girlfriend ko, lalo na ang lahat ng nawala sa akin nang marinig kong kinain ng halimaw si Shain.

"Pagod na kami, Mike; magpahinga na tayo," reklamo ni George sa amin. Pawis na pawis kami nang lumingon kami para hanapin ang halimaw. Lumapit ako sa kanila. Pakiramdam ko pagod na sila, kagaya ng pagod ko kanina. Sinusubukan ko lang kayanin.

"Mabuti pa, dito muna tayo," sabi ko sa kanila. May nakita akong malaking puno dito, kaya sumilong kami. "What the hell, George? Kanina ka pa nakakapit sa akin." Nakakunot ang noo ko habang nakaharap sa kaniya.

"Maniwala ka, may narinig akong sumisigaw," sabi ni George sa amin. Paulit-ulit niyang sinasabi na may narinig siya. Wala kaming narinig. Siya lamang. Tinawanan lang siya ng mga kaibigan ko.

"Nag-iimagine ka lang. May narinig kayo?" tanong ko sa kanila. Naiinis ako, hindi dahil sa paulit-ulit niyang sinasabi sa amin. Naiinis ako, parang babaeng kumapit sa akin at hindi umaalis sa tabi ko.

"Wala" sabay sabi ng kaibigan ko.

“Bahala ka, kasi may narinig ako,” bulong niya.

"Kaya pala natatakot ka. Anong ginawa mo doon kanina?"

"Dahil may nakita akong prutas, kinuha ko."

"Ang takaw mo talaga." Natawa si Emz sa kaniya.

"Bakit ako sumama sa inyo? Anong ginagawa natin dito?" Nakatingin lang ako sa kaniya.

"Oo, George, anong ginagawa natin dito sa gubat?" Sang-ayon naman si Jhun sa kaniya.

"Hindi niyo alam," sabi ni Ray sa kanila. Napakamot na lang si Jhun sa sinabi ni Ray. Nakikinig lang ako sa usapan nila.

"Bakit tayo nandito?" Tanong ulit ni George sa amin na mukhang hindi niya talaga alam kung bakit kami napunta dito dahil siya ang pinakabata sa grupong makakasama namin ng loko, kahit na hindi niya alam ang dahilan ng patuloy na pagrereklamo. Naku, kung hindi dahil sa kaibigan ko, iniwan na namin ito. Hinarap ko si George.

"Tangina George, gusto kong makakita ng mga halimaw. Papatayin ko sila," sabi ko sa kaniya. Tumingin siya sa akin ng seryoso ang mukha, hindi makapaniwala sa sinabi ko.

"Halimaw?" inulit niya sa amin. "Well, Mike, naniniwala ka pa rin sa kuwento nila. Wala pa tayong nakikitang halimaw dito! Kalimutan mo na 'yan ng matagal na panahon.

"Madali lang para sa'yo na sabihin 'yan, pero hindi ako titigil, George, hangga't hindi ko nakikita ang isang halimaw, hanggang makaganti ako sa kanya."

"Mike, kuwento lang iyan," lumapit si Jhun sa amin. Nakatingin lang sila sa akin.

"Kung ayaw niyo akong tulungan, puwede na kayong umalis," sabi ko sa kanila. "Hindi kita pinipilit! Iwan mo ako ngayon; maaari kang umalis; Hahanapin ko ang halimaw hanggang sa matagpuan ko siya."

Lumapit si Ray na seryosong nakatingin sa akin.

"Hindi naman sa ganoon Mike; nandito kami para tulungan ka. Nandito na rin kami. Nandito kami kung nasaan ka. Magkasama tayo di ba?" Tinapik niya ako. Nakangiti lang silang nakatingin sa akin. Hindi ko mapigilang yakapin ang mga kaibigan ko.

"Salamat," sabi ko sa kanila. "Magpahinga muna tayo; 'yon lang. Kailangan nating mag-ingat, baka gumala ang hayop. Kung may halimaw," sabi ko sa kanila.

"ibig sabihin may tao din dito. Believe me, may narinig akong babaeng sumigaw malapit sa akin." Eto na naman si George; stressed talaga siya ng may narinig siyang sumigaw. Wala kaming narinig. Lumapit sa kaniya si Ray.

"Kung narinig mo nga, George, hindi maikukubli ng iyong kasintahan, Mike, ay buhay pa. Hindi lang sila nakatakas sa halimaw," napaisip ako sa sinabi ni Ray.

"May point ka Ray. Paano kung nakatakas siya sa halimaw?"

"Imposible iyan, John; iniisip mo limang taon na ang nakaraan; hindi ba sinabi ng kaibigan niya na nakatakas ang girlfriend ni Mike? Nakita nila nung kinain ng halimaw si Shain. Mas maganda bukas; let's find those girls who are screaming."

"Nakakapagtaka ang lawak nito Ray. Paano natin ito mahahanap? Hindi naman kasi sila mag-pagala-gala dito sa gubat. Kung puro babae sila."

"Paano kung totoo 'yong sinasabi ni George Jhun?"

"Paano kung multo lang, George?"

Sabay bangga ni George sa kaniya.

"Oh! Takot ka na George. Paanong may multo dito, hindi halimaw?" Natawa si Emz at inisin si George.

"May naririnig akong sumisigaw," sabi ni George sa kanila.

"Matulog na lang muna kayo," sigaw ni Emz sa kaniya.

"Dito lang ako," sabi ko sa kanila.

Natawa naman ako kay George sa gitna namin ni Rod. Parang hindi siya lalaki. Naramdaman ko na lang na tuko ang kumapit sa likod ko.

"Sige, matulog ka na. Babantayan kita."

"Sigurado ka Mike," sabay talaga nilang sabi.

"Oo, para makasigurado tayo; matulog ka na. Ang dami mong sinasabi." Napaisip ako sa sinabi ni George kanina, pero bakit siya lang ang nakakarinig? Hindi namin narinig. Ang hirap paniwalaan kung siya lang ang nakakarinig, o baka guni-guni niya lang. Kahit anong isipin niya.

“Mike! Matulog ka na rin." Napatingin ako kay Rod sa tabi ko.

"Sige, hindi pa ako inaantok."

"Matulog ka na; Malapit lang akong nagising." saway ni Rod sa akin. "Baka magkasakit ka sa ginagawa mo. Ilang linggo na tayo dito. Hindi ka makatulog nang maayos; lagi kaming nauuna. Mike, nandito kami para makiramay sa iyo. Kaya maging matatag ka. Huwag hayaan ang iyong sarili na maging mahina. Dahil sa halimaw na iyon." Napaisip ako sa sinabi ni Rod.

Pumikit din ako. Tulad niya, mabilis din akong gumising; hindi tulad ng iba kong kaibigan na mahimbing na ang tulog, tawa lang kami ni Rod at pinagmamasdan ang mga kaibigan ko. Natulog din kami. Minsan nagigising ako sa pagtulog ni George. hindi ako makagalaw; niyakap ako ng loko. Hinayaan ko na lang ulit ang sarili kong matulog.