[มนิตา]
ฉันไม่ได้คิดอะไรเยอะแค่เห็นว่ามันเย็นมากแล้ว กลับไปก็คงไม่เจอคนใจร้ายอยู่ที่บ้านเวลานี้ พี่เจย์ที่ทักมาชวนไปกินข้าวพอดีก็เลยตอบตกลงไป ความจริงช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่เจย์มีทักไปหาฉันบ้างฉันเลยได้คุยกับเขา เขาดีมากเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่งที่สามารถให้คำปรึกษาได้ ตอนแรกฉันกะจะหนีไม่ตอบใครแล้ว แต่เขาก็คอยทักมาหาฉันทุกวันข้อความส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นคำถามเหมือนที่คนอื่นถาม แต่เขาส่งมาเป็นเหมือนการคุยเรื่อยเปื่อยเรื่องราวชีวิตประจำวันของเขา ฉันเลยลองเข้าไปอ่านแล้วก็ยิ้มขึ้นมา จนเผลอตอบกลับเขาไป และได้คุยกันมาเรื่อย ๆ
เมื่อฉันลงมาด้านหน้าของบริษัทก็เจอกับลูกน้องของพี่เชนน์ยืนรออยู่ จริงสิลืมไปเลยว่าเขาให้ลูกน้องรอรับฉับด้วยนี่นา ฉันจึงเดินเข้าไปบอกกับลูกน้องของเขาให้กลับไปก่อน ส่วนตอนกลับเดี๋ยวค่อยนั่งแท็กซี่กลับเอง
“ฉันจะไปธุระเพื่อน พวกนายกลับไปกันก่อนได้เลยไม่ต้องรอ เดี๋ยวฉันกลับเอง”
