ท่ามกลางบรรยากาศเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศ เสียงเพลงดังแผ่วๆ แสงไฟเปล่งประกายระยิบระยับของร้านเหล้ากึ่งบาร์แห่งหนึ่ง มธุรดาไม่รู้ว่าที่นี่ชื่อว่าร้านอะไร รู้อย่างเดียวว่าอยู่แถวๆทองหล่อ เธอเตร็ดเตร่อย่างไม่มีที่ไปจนค่ำมืดก่อนจะก้าวขาเข้ามาในร้านแห่งนี้เพื่อหาอะไรดื่มย้อมใจ
หยดคราบน้ำตายังคงไหลลงมาอย่างไม่ขาดสายเป็นความเสียใจที่ไม่อาจจะมูฟออนได้ สมองก็เบลอตื้อไปหมด ไม่รับรู้เรื่องราวจากโลกภายนอกชั่วคราว
"ขอเป็นไวน์ค่ะ"
ถึงกระนั้นก็สั่งแค่เครื่องดื่มที่มีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์อ่อนๆ เสียงเพลงในยุคเก้าศูนย์เศร้าซะจนรู้สึกหม่นเศร้าตามไปกับเสียงเพลง เนื้อร้องจากบทประพันธ์ของนักแต่งเพลงเศร้าเพลงนี้ราวกับตีแผ่มาจากในชีวิตจริง เหตุไฉนมันเศร้าจนรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมาหนักๆ
ไม่หรอก หากแต่ถ้าเธอฟังเพลงนี้ตอนที่หัวใจยังปกติดีก็อาจจะฟังเป็นแค่เพลงเพราะเพลงหนึ่งเท่านั้น แต่ทว่า ตอนนี้หัวจิตหัวใจของเธอมั
