ภรรยาจำยอมของคุณภาคิน

หัวเสีย

"น้องคะ อะไรก็ได้ที่ทำให้พี่ดื่มแล้วเมา"

ยกมือขึ้นสั่งเครื่องดื่ม ตอนนี้อารมณ์ของมธุรดาคุกรุ่นปั่นป่วนอยู่ข้างใน ทั้งอยากเอาชนะทั้งโกรธและเกลียดคำพูดของผู้ชายคนนั้น

"แอนนี่!"

ชัญญาวิ่งเข้ามาหามธุรดาด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าภาคินไม่ได้แยแสอะไรเพื่อนสนิทของเธอเลย หลังจากอยู่สังเกตการณ์อยู่ไม่ห่าง อย่างเงียบๆ

"แกกลับไปก่อนเดี๋ยวมันไม่สมจริง ฉันแค่แสดงให้ไอ้คนเลวนั่นดูเฉยๆ"

มธุรดากระซิบบอกเพื่อให้ชัญญาคลายความกังวล

"แกแน่ใจนะ งั้นมีอะไรโทรมาล่ะกัน ฉันนั่งอยู่ชั้นล่าง"

"โอเคๆไม่ต้องเป็นห่วง"

เมื่อมธุรดารับปากอย่างดี ชัญญาก็เดินลงไปชั้นล่างเธอมีเพื่อนคนอื่นๆมาด้วยสี่ห้าคนและตอนนี้ก็หายมาสักพักแล้วเกรงว่าคนอื่นจะเป็นห่วง

"บรั่นดีอย่างดีมาแล้วครับ"

แก้วบรั่นดีถูกวางลงต่อหน้าของหญิงสาว มธุรดากลืนน้ำลายลงคอฮึกก่อนจะปรายตาไปทางกลุ่มภาคินเล็กน้อย เขาไม่ได้ดูสะทกสะท้านยังนั่งอยู่ที่เดิมกับเหล่าเพื่อนๆ สามสี่คน

"น้องเอามาอีก"

บรั่นดีแก้วที่หก เจ็ด และแก้วที่สิบกว่าถูกยื่นมาให้ตามคำสั่งของหญิงสาว ร่างเล็กเริ่มโอนเอนจากที่แค่จะแกล้งดื่มเล่นทีนี้ก็เริ่มที่จะเมาจริงจัง ยิ่งเมาก็ยิ่งอยากดื่ม

"ไหวมั้ยครับ?"

ผู้ชายในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำหน้าตาดีนั่งลงข้างๆ

"ไหวค่ะ ดื่มด้วยกันมั้ยคะ?"

มธุรดายิ้มหวานพร้อมกับส่งสายตาเชิญชวน

"ยินดีครับ"

"คืนนี้ไปต่อกับฉันมั้ยคะ พอดีว่าฉันเหงาน่ะค่ะ ถ้ามีใครสักคนมาอยู่ด้วยทั้งคืนก็คงจะดี"

มือเรียวทาบลงไปบนแผงหน้าอกของชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นก่อนจะลูบเบาๆ เขาไม่รอช้าที่จะจับมือของหล่อนขึ้นมาจุมพิต

"สวย เซ็กซี่ขนาดนี้ทำไมถึงมีคนปล่อยให้คุณเหงาได้ล่ะครับ"

ชายหนุ่มถามขณะใช้สายตาโลมเลียมองอีกฝ่ายอย่างพึงใจ

"แล้วสรุปไปมั้ยคะ?"

"ปฏิเสธก็โง่แล้วครับ"

มธุรดาหัวเราะออกมาเบาๆ ตกผู้ชายมันง่ายแค่นิดเดียว

"เรียกฉันว่าแอนนี่นะคะ"

มธุรดายื่นแก้วบรั่นดีมาชนกับแก้วของชายหนุ่มใบหน้างามแดงก่ำไปด้วยพิษของแอลกอฮอล์

"ผมภาคย์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณแอนนี่"

ภาคย์ยิ้มรับไมตรีด้วยสายตากรุ่มกริ่มก่อนจะขยับเก้าอี้เข้าไปหาหญิงสาวมากขึ้น ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆเลื่อนไล้สอดเข้าไปโอบเอวคอดพร้อมสูดกลิ่นหอมจากกายสาวเบาๆ คืนเหงาๆคืนนี้โชคดีชะมัดที่มีผู้หญิงสาวสวยถูกสเปคอยู่ข้างๆ ภาคย์รอบมองสำรวจมธุรดาอย่างรู้สึกหลงไหลตั้งแต่แรกเห็น

"ไอ้คิน กูว่าเมียมึงไปกับไอ้หนุ่มคนนั้นแน่"

กฤตินพูดขึ้นหลังจากที่แอบจ้องอยู่ตรงบาร์เหล้าครู่ใหญ่แล้ว

"ไม่หรอก แอนนี่แค่ประชดกู ปล่อยไปเถอะหายบ้าเดี๋ยวก็กลับเอง"

ภาคินตอบอย่างไม่ได้รู้สึกแยแส แถมยังทำหน้ารำคาญใส่โดยที่ไม่ได้หันไปมองแม้แต่น้อย

"มันกำลังจะจูบเมียมึงก็ไม่เป็นไรใช่มั้ยวะ?"

เพื่อนอีกคนพูดขึ้นทำให้ภาคินรีบหันขวับไปมองทันที เป็นจริงอย่างที่กฤตินว่า และตอนนี้เมียของเขาก็กำลังซบไหล่ไอ้นั่นอยู่อย่างเต็มใจ

"ไอ้นรก!"

ภาคินสบถออกมาก่อนจะผุดลุกขึ้นเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์เหล้าที่มธุรดากำลังนั่งอยู่ทันที

"ไหนมันบอกว่าไม่สนใจไง.."

เหล่าเพื่อนต่างยักไหล่ใส่ แต่ไม่มีใครตามออกไปช่วยเพราะเมื่อครู่เหมือนภาคินจะไล่เมียออกไปเอง แทนที่จะพาหล่อนกลับบ้านดีๆ

"ปล่อยเมียกู"

มธุรดาเหมือนจะเมาจนหมดสติไปแล้ว

"คนนี้ของกู"

ภาคย์ไม่ยอมปล่อย

"กูเป็นผัวผู้หญิงคนนี้ จะไปเป็นของมึงได้ยังไง ปล่อยเมียกู"

"งื้อ อารายคะ หนวกหูคนจานอน"

คนเมาถกคอขึ้นมาพูดเสียงยานคาง

"กลับบ้านเดี๋ยวนี้แอนนี่"

"ไม่! แอนนี่จาดื่ม คุณภาคย์ขา อย่าให้เขาเอาแอนนี่ไปนะคะ"

คนเมาดื้อดึงให้หลุดจากการเกาะกุมของสามี ทำเอาภาคินรู้สึกฉุนขึ้นมาทันที แม้เธอจะเมาก็ยังเลือกที่จะไปกับคนอื่น ปากบอกว่ารักว่าหวงผัวคนนี้แต่จะไปกับคนอื่นได้ยังไง

"เขา..เขาเป็นสามีคุณจริงๆเหรอครับ?"

ภาคย์ยังไม่เมาเลยมีสติพอที่จะถามหาความจริง

"ก็แค่สามีในนาม..เขา..ไม่เคยมีอารายกับแอนนี่เลยสักครั้ง...แอนนี่รอให้เขา...หย่า"

"พูดบ้าอะไร กลับบ้าน"

กล่าวจบภาคินก็ฉวยโอกาสที่ภาคย์กำลังอึ้ง ตวัดคนร่างเล็กขึ้นมาอยู่ในวงแขนทันที

"ปล่อยย..แอนนี่..ม่ายกลับ.."

ปากบอกไม่กลับแต่แรงจะขัดขืนยังไม่มี

"อย่า...มายุ่ง กับคนของกูอีก"

เอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงและอารมณ์เดือดดาล ความจริงภาคินอยากต่อยมันสักทีสองทีที่บังอาจมาแตะต้องคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของเขาตามกฏหมาย อาหารบางอย่างเมื่อเขาซื้อมาแล้ว ถึงแม้ว่าเขายังไม่ได้ลิ้มลองหรือแตะต้องก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะมาแย่งไปกินได้ง่ายๆ

"เดี๋ยว"

"อยากตายหรือไง"

ภาคินสบถออกมา เขาพยายามข่มอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านอย่างถึงที่สุด

"งั้นก็ระวังคนของมึงไว้ให้ดี กอดเอาไว้ให้แน่นๆ เพราะบางทีของๆของมึงอาจจะกลายเป็นของๆกูก็เป็นได้"

ภาคย์เหยียดยิ้มมุมปากใส่ภาคินอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง

"หึ้ย!"

โครม!

ภาคินถีบเก้าอี้จนล้มระเนระนาด ก่อนจะอุ้มร่างบางในอ้อมแขนให้กระชับมากขึ้นแล้วเดินออกไปจากไนท์คลับทันที คืนนี้เป็นคืนที่เขาออกอาการหัวเสียที่สุด

"หย่าหรือ! คำว่าหย่ามันออกมาจากปากของคุณได้ยังไงแอนนี่ คนที่สามารถเอ่ยคำว่าหย่าได้ต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้น"

เกรี้ยวกราดใส่ร่างที่นอนไร้สติคุดคู้ขดตัวงอแขนงอเข่าอยู่ตรงเบาะนั่งข้างๆในรถคันหรูของภาคิน