ภาคินแอบฟังคนในสายคุยกันทั้งยิ้มทั้งหัวเราะตามไปด้วยจะเป็นอย่างไรนะถ้ามธุรดารู้ว่าที่พูดออกมาทั้งหมดเขาได้ยินหมดแล้ว
จริงๆเขาไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่บังเอิญว่าบังเอิญว่าในบทสนทนานั้นมีชื่อของเขาอยู่ด้วยเลยต้องแอบฟังสักหน่อย
เมื่อเช้ามธุรดาบอกว่าจะเข้ามาหาเขาในตอนบ่าย
ตอนนี้ก็ประมานสิบโมงเช้าคาดว่าหล่อนคงแวะไปหาชัญญาตามประสาเพื่อน
ทว่า..คำว่ารักที่หล่อนหลุดพูดสารภาพออกมา ทำไมมันทำให้หัวใจของเขารู้สึกเต้นรัวความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง รู้สึกมีความสุขอย่างที่อธิบายออกมาไม่ได้ ได้แต่ยิ้มแล้วยิ้มอีก หรือว่า...คำว่ารัก มันมีโอกาสเกิดขึ้นจริงระหว่างเขากับมธุรดา
ถ้าเป็นแบบนั้น...
"บอสคร้าบบบ"
ภาคินหุบยิ้มกะทันหันเมื่อวิทวัสเปิดประตูเข้ามา จะว่านายนี่ไม่เคาะประตูก็ไม่ใช่เป็นเขาเองที่หูไม่รับรู้เสียงภายนอกไปชั่วคราว
"บอส..บอส..ยิ้มกับใครครับ ล่ะ ทำไมหน้าแดง เป็นไข้หรือครับ?"
สายตาหนุ่มหน้า
