Silent

six

"Happy birthday our little P," bulong ng dalawa kong kuya saakin pagkatapos nila akong bigyan ng pinaka gusto kong bagay na camera ,kaya naman halos abot-tainga ang ngiti ko, ganito naman sila lagi sa tuwing kaarawan ko binigyan nila ako ng mga bagay na sa tingin nila nakakapagpasaya saakin katulad ng painting at mga laruan.

Limang taon na akong narito kasama sina kuya at unti-unti na rin akong nasasanay sa bawat presensya nila ,ngunit sa limang taon na dumadaan minsan sumasagi din sa aking isip na lumabas pero hindi ko magawa dahil ayaw nila akong payagan ,kaya hindi nalang ako nagpumilit.

Pati nga ata pagtapak ko sa lupa kailangan kopa silang pilitin, hindi korin alam kung bakit sila ganon pero isa lang ang masasabi ko tunay silang hulog ng langit para saakin, wala silang ginagawa at alagaan lang ako ..ituring akong prinsesa na kailan hindi ko nararanasan noong nakakalabas at nangangalakal pa ako kaya labis ang aking pagpapasalamat sa kanila.

Nakita ko naman si Kuya Rashma na pumatay ng tao pero ipinaliwanag niya saakin kung bakit niya iyon nagawa ,kaya nawala narin ang takot ko sa kanya hindi lang sa kanya pati na kay Kuya Riley.

"S-salamat," mahina kong aniya ,Oo nakakapagsalita na ako ngunit hindi pa masyado, bilang palamang na mga salita ang aking mabibigkas, unti-unti kasi akong ginagamot ni Kuya Riley nalaman ko rin na doctor pala ito pero hindi ko matandaan kung anong klaseng doctor hindi korin kasi alam na iba-iba pala ang mga doctor, akala ko pareho lang lahat ng mga doctor. Basta ang alam ko doctor ito ng may kapansanan sa pagsasalita at pandinig kaya nagawa rin ako nitong gamutin.

Hindi ko matukoy kung anong mga proseso ang ginawa saakin ni Kuya para magawa ako nitong pagsalitain, hindi ko kasi alam ang pangalan ng mga kagamitan na pinaggagamit nito para magamot ako. Akala ko talaga impossible pang makapagsalita ako pero nagkamali ako ng dumating ang dalawang tao sa buhay.

Unti-unti na akong lumalaki at pakiramdam ko'y dahan-dahan narin akong kinakain ng pagkabagot sa tahanang ito, minsan napapaisip rin ako kung bakit hindi manlang na isip nila na pag-aralin ako. Hindi naman sa demanding ako o nag rereklamo dahil Wala naman akong karapatan binuhay nga nila ako ,doon palang subra na ang ginawa nila para saakin, ngunit gusto kong mag-aral para mabayaran konaman ang ginawa nilang kabutihan saakin.

Naisip ko lang rin na baka makakakuha ako ng magandang trabaho sakaling malawak na ang aking kaalaman, nasabi ko rin sa kanila na nais kong mag-aral pero tumanggi sila kuya, bigla pa nga akong nakonsyensya ng sabihin ni Kuya Rashma na hindi ba raw sapat ang kanilang pagtuturo o ayaw ko na sila ang magturo saakin.

Pero ang totoo gusto kong naman talaga sila at isa pa miss ko rin makita ang labas. Limang taon na akong nakakulong rito at halos lahat ng sulok ng bahay kabisado ko na.

Simula kasi ng makapagsalita ako sila na ang tumayong guro ko, tinuturoan ako nilang magbasa at magbilang kaya nakakaintindi na ako ng kaunti ng salitang Ingles. Halos naiyak nga ako ng makapagsalita ako, ngunit sino bang hindi , subrang napakalaking bagay na sa aming mga pipi ang makapagsalita.

"Blow your cake our little P," nakangiting saad saakin ni Kuya Rashma kaya naman ngumiti rin ako at pagkatapos hinipan ang cake ko bago ngumiti sa kanila pabalik.

"M-mga k-kuya s-salamat," maligayang pasasalamat ko sa kanila, matagal kong binaon sa limot ang madrasta ko, pero sana malusog parin ito at Masaya.

"Your welcome our little P," sabay nilang sagot saakin bago ako hinalikan sa labi ni Kuya Rashma, matagal ang pagkakahalik ni Kuya Rashma sa akin kaya tinugon ko na lang ang halik nito.

Maya-maya lang bigla na lang naramdaman ang panibagong labi na humalik saakin. Bahagya pa itong nakahawak sa aking bewang. Napagtanto ko na Kang Kuya Riley pala ang panibagong labi na iyon, kabisado ko kasi kung paano sila humalik. Si Kuya Rashma dahan lang kung humalik parang binabalansi lang nito ang bawat ritmo ng paghalik habang si Kuya Riley ay agresibo, hindi mona halos masundan, pakiramdam ko kung minsan hinihigop na nito lahat ng laway ko.

Pinapabayaan ko sila kuya sa nais nilang gawin saakin, tanda ko pa noong hinalikan ako ng mga magulang ko, noong bata pa ako, kaya bakit hindi konaman ibibigay sa dalawang tao na bumahay na saakin, napaka makasarili ko naman kung ganon.

"You're fifteen now," aniya saakin ni Kuya Riley ng nilubayan na nito ang labi ko. Ako naman ay halos naghahabul ng hininga.

Hindi Korin alam Kong paano nila nalaman ang kaarawan ko ,basta gumising nalang ako Isang araw ,may dala na silang cake para mag celebrate sa kaarawan ko.

"Sobrang tagal pa ng tatlong taon, malapit ng maputol ang pagpipigil namin," tiim bagang aniya saakin ni Kuya Rashma habang hinahaplos nito ang maliit kong mukha. Kong titigan mo ito para itong nagagagalit dahil sa panay tiim bagang at minsan seryosong makatingin. Mabuti nalang at nasanay na ako dito kaya hindi na ako natatakot.

Pero bigla akong napaisip kung ano bang ibig sabihin sa sinabe nito, saan ba sila nag pipigil, bakit maiihi ba sila o matatae ngunit bakit tatlong taon pa kung pwede naman ngayon.

"Kuya, kung natatae ka pwede naman ngayon, bakit mo pa paaabutin ng tatlong taon," inosente kong sabi dito baka kasi iyon ang ibig niyang sabihin.

Nagulat naman ako ng biglang tumawa ng mahina si Kuya Rashma kaya napatingin ako dito, bakit mali ba ang inaakala ko?

Walang sinagot si Kuya Rashma basta tumawa nalang rin ito pero katulad rin ni Kuya Riley hindi rin malakas, kaya ang ginawa ko tumawa nalang din ako para kaming tatlo ang magtawanan kahit ang totoo hindi ko naman alam kung ano bang pinagtatawanan nila.

"Silly," nakangiting aniya ni Kuya Rashma saakin bago nanaman ako muli nitong hinalikan sa labi ngunit sandali lang iyon.

Sasagutin kopa sana ito ng may bigla akong maramdaman saaking ibaba na ikanatotop ko sa aking kinatatayuan.

"K-kuya," nakangiwi kong tawag sa kanila ng maramdaman kong parang basa ang pangibaba ko.

"Little P. are okay?" may pag-aalalang tanong saakin ni Kuya Rashma pero hindi ako nakasagot at nakatingin lang dito.

"f**k twin, she has her period." Hindi ko napansin ang sinabi ni Kuya Riley dahil nataranta na ako .

"D-Dugo," parang maiiyak na ako, bakit may dugo ang suot kong short.

"f**k!! What are we going to do twin?," malutong na mura ni Kuya Rashma dahil maging ito nataranta na rin.

Ako naman ay halos hindi na makagalaw at parang isang sandali na lang maiiyak na ako, mamamatay na ba ako, ngunit wala naman silang sinabi na may sakit ako.

"K-kuya mamamatay na ba ako?" naiiyak kong tanong kay Kuya Riley ng lumapit ito saakin, nagtaka pa ako kung bakit may dala itong underwear at may nakatapak na hindi ko alam kung ano bang bagay iyon.

"Shhh, hindi ka mamamatay, normal lang yan," pag-aalu nitong sabi saakin, pero normal ba talaga na may lumabas na dugo sa pagkababae.

Hindi ako sumagot, basta naramdaman ko na may isang kamay na hinahawakan ang kamay ko tila ba pinapanatag ang aking kaluoban.

"Higa ka sa couch, little p.,pupunasan kita," malambing nitong sabi saakin kaya naman dahan-dahan akong humiga sa couch.

Sa limang taon naming pagsasamang tatlo, hindi ako nakakaramdam ng hiya kahit sila pa ang nagbibihis saakin.

Nang makahiga na ako, ramdam ko ang dahan-dahan pag-taas ni Kuya Riley sa damit ko pero sa bewang lang ito, pagkatapos dahan-dahan rin nitong binaba ang short kong suot maging ang panty ko isinali na rin nito hanggang sa mahubad nanga ang lahat ng pang-ibaba Kong suot, .

"Twin, kunin mo 'yong baby wipes," utos nito kay Kuya Rashma ,pero titig na titig ito hindi saakin kundi sa pagkababae ko.

Maya-maya lang ibinigay na ni Kuya Rashma ang baby wipes kaya agaran nang binuksan ni Kuya Riley para kumuha ng isa bago marahang pinahid sa pagkababae ko, seryoso lang itong nagpupunas saakin ,habang si Kuya Rashma matalim nanaman kong makatingin saakin, nagmistulang pang alon ang Adams apple nito dahil sa panay galaw.