CHAPTER 4
2128 Words
Humihingal pa rin ako nang hilahin ko siya pataas, ang palad ko sa batok niya habang hinalikan ko siya nang buong-buo—walang pagdadalawang-isip.
Calix moaned against my mouth, his body hovering above mine, warm and heavy, his skin against mine sending shivers all over me. Ramdam ko ang matigas niyang alaga na bumubundol sa puson ko, mainit at handang-handa.
“Gia…” bulong niya, hinawakan ang pisngi ko habang naghahalo ang hininga namin.
Nagtagpo ulit ang mga labi namin—mas mapusok, mas gutom. His hand slid down between us, guiding himself against me. He rubbed the tip gently through my folds—coating himself in my wetness, teasing my entrance.
Then slowly… he pushed in.
Naglalakbay ang katawan ko sa sensasyon—pressure, stretch, init. Napakapit ako sa likod niya nang mahigpit.
But suddenly, naramdaman niya.
He stilled.
“Wait…” he whispered, his voice tight, confused. “Gia…”
Hindi ako makatingin sa kanya.
“You’re—” Tumigil siya. Tumitig sa akin. “You’ve never…?”
Bahagya akong tumango.
Saglit siyang hindi nakapagsalita.
“s**t,” bulong niya. “You’re a virgin… and I didn’t know… I didn’t mean to—”
Hinawakan ko ang mukha niya. “It’s okay. Gusto ko ‘to. Gusto kita.”
Humigpit ang hawak niya sa hips ko, as if pinipigilan ang sarili.
“Masasaktan ka,” bulong niya, halos may panginginig ang boses. “I don’t want to hurt you. I'll be gentle baby bear with me ok?”
Dahan-dahan siyang gumalaw muli—halos walang paggalaw, parang bawat pulgada ng pagpasok niya ay pinagiingatan. His eyes never left mine. He watched every twitch of my face, every breath, every reaction.
“Ang sikip mo… f**k,” ungol niya, nanginginig. “You feel incredible…”
Ramdam ko ang dahan-dahang pagpasok niya, paulit-ulit na humihinto, hinalikan ang labi ko, ang pisngi ko, ang leeg ko habang hinahagod ng kamay ang gilid ng katawan ko para mapawi ang tensyon.
Hanggang sa tuluyan na siyang nakapasok.
Buong-buo.
Pareho kaming napasinghap. Halos hindi ako makahinga, pero hindi dahil sa sakit—kundi dahil sa bagong pakiramdam. I felt full, stretched, complete… connected in a way na hindi ko pa kailanman naranasan.
“Tell me if it’s too much,” bulong niya, pawis na ang noo habang dahan-dahan niyang sinimulang gumalaw.
I wrapped my legs around his waist. “I want you, Calix. Please…”
So he moved.
Slow, deep strokes—gentle thrusts na punung-puno ng pag-aalaga. Hindi siya nagmadali. Hindi niya ako binigla. He kissed me through every motion, every gasp, every small cry. Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya habang pilit niyang kinokontrol ang sarili.
“God, Gia… you feel so good,” sabi niya, tinig niya ay parang halong pagnanasa at panalangin. “Hindi mo alam kung gaano ko ‘to pinangarap.”
Humigpit ang yakap ko sa kanya habang unti-unti akong nasanay sa galaw, sa lagkit ng balat namin, sa tunog ng bawat pagsalubong ng katawan namin.
At nang gumalaw siya nang mas malalim, mas tuloy-tuloy—napaliyad ako, napaungol.
“Calix… don’t stop—please…”
Hindi na niya ako pinakawalan.
Sinapo niya ang isa kong hita, iniangat iyon para mas maipasok pa siya ng buo. His thrusts got deeper—still gentle, but more intense, more consuming. Halos mapasigaw ako sa sarap at kirot na magkasabay—at sa huli, napalitan ng dalisay na pleasure.
“c*m with me,” bulong niya habang hinahalik-halikan ang balikat ko, ang dibdib ko. “Let go, baby… I got you.”
At nang magsabay kaming umabot sa rurok—ang katawan ko ay bumaon sa couch, nanginginig sa ilalim niya habang siya’y napakapit nang mahigpit at ibinaon ang sarili sa akin nang huli.
He moaned—deep, broken, raw.
And I… fell apart in his arms.
Hindi pa rin bumabalik sa normal ang paghinga ko. Nang tumayo si Calix, akala ko tapos na.
Pero nagulat ako nang marahan niya akong binuhat—parang wala akong gaan, parang ayaw niyang maghiwalay ang balat namin kahit saglit.
“Where are we going?” bulong ko, habang nakapulupot ang braso ko sa leeg niya.
“To the room,” sagot niya, malalim ang boses. “I want to feel you right. Sa kama. Mabagal. Buo.”
Hindi ako nagsalita. Wala nang dapat sabihin. Niyakap ko siya nang mas mahigpit, habang binabaybay niya ang hallway ng glass house, pareho kaming hubo’t hubad, katawan lang at init ng balat ang suot namin.
Pagdating sa kwarto, dahan-dahan niya akong ibinaba sa gitna ng kama—malambot, malinis, kumot na parang ulap. Sumunod siyang dumapa sa ibabaw ko, tumitig muna habang ang daliri niya’y hinahaplos ang gilid ng mukha ko, para bang sinasaulo ang bawat detalye.
“I still can’t believe… you gave this to me,” bulong niya, mata sa mata.
“You’re the only one I ever wanted to,” sagot ko, mahina pero totoo.
At muli niya akong hinalikan.
This time, mas mabagal. Mas malalim. Walang pag-aapura. Puro damdamin.
Habang hinahalikan niya ako, ibinuka ko ang mga hita ko, sabay niyapos ng legs ko ang balakang niya. I hooked them around his waist, drawing him closer.
He guided himself to my entrance again—ramdam ko ang tigas niya na parang nagbabaga—at unti-unti siyang pumasok, basang-basa na ako, pero makipot pa rin. Hindi na ito ang unang pasok… pero pakiramdam ko, bawat thrust niya ay panibagong pagtuklas.
With every slow push inside, Calix stared into my eyes—parang gusto niyang alalahanin bawat ungol, bawat kilig, bawat buntong-hininga ko.
He wasn’t just f*****g me.
He was loving me.
“Gia…” bulong niya, habang ang isang kamay niya’y nakahawak sa pisngi ko, ang isa ay nakahawak sa kamay ko, naka-lock sa kama.
I arched my back, hinapit ko pa siya nang mas malapit, habang dahan-dahan siyang gumalaw—labas, pasok, mabagal, malalim.
Napakagat ako sa labi ko, napaungol nang hindi ko mapigilan. Sa bawat diin niya, napapasalubong ang balakang ko. Parang sinasakto niya ang pagpasok sa bawat pintig ng puso ko.
“You feel so good,” he groaned, his forehead pressed against mine. “You’re taking me so well…”
Napayakap ako sa kanya, kuko ko halos bumaon sa likod niya habang patuloy siyang bumabayo nang malalim, sinasalubong ng katawan ko ang bawat galaw niya.
Ang bawat ulos niya ay parang pagsambit ng “mahal kita” na hindi pa rin niya masabi.
He kissed me between thrusts—labi, pisngi, mata, ilong. Hinagod niya ang leeg ko ng dila niya, sabay marahang isiniksik muli ang sarili nang buo, hanggang sa maglapat ang mga puson namin.
“Calix—” hingal na hingal ako. “I’m close…”
“I know, baby… I feel you,” bulong niya, ang hinlalaki niya ay nilaro ang tinggil ko habang patuloy siya sa mabagal pero matinding paglabas-masok.
I gasped—isang malalim, basag na ungol. My legs locked tighter around him. My back arched. And then—
I shattered.
Umagos sa akin ang init, ang kiliti, ang buong sarap na para bang sumabog mula sa kaluluwa ko pababa sa katawan ko.
“f**k—Gia, I’m c*****g—” bulong niya, halos magwala ang boses, pero nanatiling kontrolado.
At sa huling ulos, bumaon siya nang buo, habang ang katawan niya ay nanginig sa ibabaw ko.
He groaned my name like a prayer—“Gia…”—at bumagsak sa ibabaw ko, hingal na hingal.
Humigpit ang yakap niya habang pareho kaming basang-basa sa pawis at pagod. Hinahalikan niya ang buhok ko, ang balikat ko, para bang hindi pa rin siya makapaniwala.
“You okay?” tanong niya, boses paos.
“More than okay,” bulong ko, nakangiti, nakapulupot pa rin sa kanya.
Nagising ako nang malamig ang pakiramdam ko.
Wala si Calix sa tabi ko.
Tahimik ang buong kwarto, tanging pag-ikot lang ng ceiling fan ang naririnig ko. Napatitig ako sa mesang may lamparang naka-off, sa mga kumot na nakakalat, sa mga alaala ng nangyari kagabi.
Bigla akong napaiyak.
Hindi ko alam kung bakit. Basta... parang may gumuhit na kirot sa dibdib ko.
Bakit ako bumigay agad?
Ano bang pumasok sa isip ko?
Paano kung wala lang sa kanya 'yon?
Humigpit ang yakap ko sa sarili ko habang tuloy-tuloy ang luha ko. Ramdam ko pa rin sa katawan ko ang mga halik niya, ang init niya, ang bigat ng bawat paghinga niya sa ibabaw ko.
Pinikit ko ang mga mata ko. Pinilit kong pigilan ang paghikbi.
Doon biglang bumukas ang pinto.
Pumasok si Calix—nakababa ang suot niyang pajama pants, walang saplot sa pang-itaas, at may dala siyang tray ng almusal. Nagtama ang mga mata namin.
"Gia?" Halos bitawan niya ang tray nang makita ang luha sa pisngi ko. "Baby, what’s wrong?"
Lumapit siya agad, inilapag ang tray sa gilid at mabilis na naupo sa kama.
“Hey, hey…” bulong niya, hinahaplos ang pisngi ko, ang buhok ko. “Bakit ka umiiyak?”
Hindi ako agad makasagot. Napatingin lang ako sa kanya—mainit ang mga mata niya, punô ng pag-aalala. Wala kahit anino ng pagsisisi sa mukha niya.
“Akala ko…” mahina kong sabi. “Wala ka na. Iniwan mo na ‘ko.”
“Gia…” bulong niya, parang nasaktan. “Never. I just went to get you breakfast.”
Hinawakan niya ang kamay ko, hinalikan iyon. “I’m still here. At hindi ako aalis.”
Maingat akong inalalayan ni Calix habang inaayos ang mga unan sa likod ko. Pinagtabi niya ang mga iyon para may masandalang maayos. Kumuha siya ng tray—may garlic rice, scrambled eggs, bacon, at orange juice.
“Favorite mo ‘yan, di ba?” tanong niya, ngumiti habang nilalagay ang tray sa kandungan ko.
Napatingin ako sa kanya, sabay tango. “Naalala mo?”
“Lahat ng tungkol sa’yo, Gia,” sagot niya, seryoso ang tono, “hindi ko nakakalimutan.”
Tahimik akong kumain habang nakaupo siya sa tabi ko, ang kamay niya ay nakapatong lang sa hita ko. Kahit wala siyang suot pang-itaas, hindi ako nakaramdam ng hiya—hindi ko rin alam kung bakit. Parang... safe ako.
Pero kahit gaano kasarap ang pagkain, may mabigat pa rin sa dibdib ko. Unti-unting kinain ng isip ko ang tanong na kanina ko pa kinikimkim.
“Calix…” mahina kong tawag habang inikot ko ang juice sa baso.
“Hmm?” tumingin siya sa akin, handa ulit kumuha ng bacon para isubo sa akin.
“I need to ask you something…”
Naging seryoso ang mukha niya. “Go ahead.”
Nilingon ko siya, kinakabahan. “Yung nangyari kagabi… hindi ba parang… too fast?”
Napakunot ang noo niya. “You regret it?”
“Hindi,” sagot ko agad. “Pero… natatakot ako. Baka pagkatapos ng lahat… mawala ka.”
Tahimik si Calix sandali.
Then, he reached out, hinawakan ang kamay ko. “Gia, look at me.”
Dahan-dahan akong tumingin sa kanya.
“I’m not that kind of man,” sabi niya, malumanay pero matatag ang boses. “Hindi ako gagawa ng isang bagay na hindi ako sigurado. Lalo na kung ikaw ang kasama ko.”
“Pero—”
“Alam kong bago lang tayo sa isa’t isa. At oo, mabilis. Pero hindi ibig sabihin nun na wala ‘tong halaga sa ‘kin. In fact…” huminga siya nang malalim. “It meant more than you think.”
Hindi ko alam kung bakit, pero namuo ulit ang luha sa mata ko. “Sigurado ka?”
Calix gently cupped my cheek. “Gia, I'm not perfect. Marami akong pinagdaanan, marami akong bitbit… but when it comes to you, I want to do things right.”
“Paano kung magsawa ka? Paano kung—”
“Shh.” Pinatigil niya ako, hinawakan ng mas mahigpit ang kamay ko. “I won’t disappear on you. Hindi ito laro para sa ‘kin. Hindi rin ‘to simpleng init lang. Alam kong hindi ako ‘yung tipong lalaking dapat mong pagkatiwalaan agad, pero gusto kong patunayan sa’yo… na safe ka sa ‘kin.”
Tahimik lang ako. Ramdam ko ang bigat ng sinabi niya. Hindi iyon basta pangako—iyon ay pahayag ng isang taong may paninindigan.
“Okay?” tanong niya.
Tumango ako, bagama’t may kirot pa rin ng takot sa puso ko, mas nangingibabaw ang tiwala.
“Okay,” sagot ko, pilit na ngumiti.
Bumuntong-hininga si Calix at hinalikan ako sa noo. “Tapos na tayo sa breakfast. Ngayon… cuddle time.”
Napatawa ako kahit papaano. "Demanding mo ha."
“Demanding talaga ako pag mahal ko,” bulong niya.
Napatigil ako.
Pero hindi ko siya tinanong kung sinabi niya iyon nang sinasadya o nadulas lang.
Ang tanging nagawa ko… ay yakapin siya.
At sana, totoo nga ang lahat.
- Writer
