“คุณฌอน” เสียงของนาตาชาทำให้ฌอนสะดุ้งเล็กน้อย รู้ตัวอีกทีเธอกำลังจ้องมองเขาด้วยสีหน้าสงสัย
“ครับ”
“เมื่อกี้ฉันถามว่าที่นี่เริ่มสร้างมานานเท่าไหร่แล้วนะคะ” นาตาชาเอามือจับผมของเธอไม่ให้ปลิวไปมา
“อ้อ...น่าจะ 2 เดือนได้แล้วครับ” ฌอนตอบ
“คุณเคยมาที่นี่ก่อนมั้ยคะ” นาตาชาถามต่อ พลางเดินเข้ามาหาฌอน เพราะทั้งเสียงลม เสียงรถก่อสร้างดังก้องไปหมด
“ไม่ครับ เพิ่งมาที่นี่วันนี้เหมือนกัน”
“สองคนนั้นเริ่มงานนี้เองโดยไม่บอกเราเลยน่ะเหรอคะ” นาตาชาเริ่มขมวดคิ้วเล็ก ๆ
“ใช่ พ่อผมเขาก็เป็นแบบนี้นะ เวลาทำอะไร ผมมารู้ตอนเขาเริ่มไปแล้วทุกที” ฌอนเอ่ย
“อืม จะว่าไป พ่อฉันก็เหมือนกันค่ะ” นาตาชายักไหล่อย่างไม่สนใจ ก่อนจะมองไปที่เบื้องล่างอีกครั้ง ยิ่งเห็นความยิ่งใหญ่ของที่นี่ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย
“คุณมีไอเดียมั้ย” ฌอนกระซิบที่ข้างหู แต่ทำนาตาชาตกใจ เธอขยับหนี แต่เขากลับรั้งเธอให้อยู่ใกล้แทน
“เดี๋ยวก็ต
