Santana’s POV
Kanina pa ako dito sa may mga parking-an ng mga yate. Sabi ni Renlen, dito daw ako maghintay kasi dito kami magkikita para magpirmahan. Nakasuot ako ng cap at shades para hindi ako makilala ng mga tao. Nakapantalon at simpleng t-shirt lang din ako. Mahirap na, baka kasi tama si Reon, na baka may mga tauhan si Ellery na pinapasunod sa akin. Sa mga ganitong patagong pagkikita namin ni Renlen ako—dapat mag-ingat.
Nag-ring na ang cellphone ko kaya agad-agad ko itong sinagot kasi alam kong si Renlen na ito. “Oh, ano na, nasaan ka na ba?” tanong ko agad sa kaniya.
“Nasa yate na ako. Kakarating ko lang ngayon,” sagot niya.
“Saan? Anong kulay ng yate na ‘yan?”
“Kulay pula na may halong puti. Nag-iisa lang itong ganitong kulay kaya madali mo lang itong makikita. Kapag nakita mo n
