เวลาต่อมา…
เป็นเวลานานกว่าเจ้าที่แกร่งจะพาใครบางคนกลับมาที่บ้าน ร่างใหญ่ปรากฏกายขึ้นหน้าบ้านหลังใหญ่โดยที่วงแขนแกร่งมีร่างเล็กกำลังหลับอยู่
ดวงตาคมกริบหลับลงช้า ๆ ขณะเพ่งจิตหาเจ้าที่ตัวจริงให้มาเปิดประตูให้ ถึงเพทายจะแลกศาลกับตรีนุชแล้ว แต่ในทะเบียนสำมะโนครัวเพทายก็ยังเป็นเจ้าที่บ้านหลังนี้อยู่ การแลกเปลี่ยนของสองเจ้าที่เป็นแค่การตกลงกันนอกรอบเท่านั้น ไม่มีผลต่อทะเบียนสำมะโนครัวซึ่งแก้ไขไม่ได้
วูบ ~
เพียงครู่เดียวเท่านั้นเรือนร่างกำยำของเจ้าที่หนุ่มก็ปรากฏกายขึ้นเบื้องหน้าเขา
“ท่านปู่เรียกหลานมามีอะไรเหรอครับ” เพทายเอ่ยถามผู้อาวุโสกว่าแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นว่าในอ้อมแขนแกร่งมีไออุ่นนอนหลับอยู่ “หืม? นี่คุณหนูไออุ่นนี่ครับ”
“ไปผับแล้วเมาน่ะ กูเลยพามาส่งบ้าน” เจ้าที่อาวุโสปั้นคำโกหกตอบผู้เป็นหลาน “แต่กูไม่ได้บอกว่าเป็นใคร ตื่นขึ้นมาคงรู้แค่พี่ชายพามานั่นแหละ” เพทายได้ยินดังนั้นจึงพยั
