แก้บน

1857 Words

ครืด ครืด ครืด “ว่าไงยัยแคท ฉันทำธุระเสร็จแล้วเดี๋ยวจะรีบเข้าไป” เสียงหวานเอ่ยกับปลายสายเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักโทรมา [เมื่อกี้เอลลี่เพิ่งโทรมาบอกฉันว่าเห็นไอ้เฮงซวยนั่นมันวิ่งออกจากโรงแรมอะแก มือเกา… เกาตรงนั้นไปด้วยแถมยังฉี่ราดเป็นทางเหมือนคนกลั้นฉี่ไม่ได้อะ ยัยผู้หญิงนั่นก็โวยวายใหญ่เลยแก ตอนนี้นางกำลังตามดูอยู่ห่าง ๆ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร] “...” [นี่แกฟังฉันอยู่ปะเนี่ย] “ฟังสิแก ขอบใจมากนะที่โทรมาบอก เดี๋ยวอีกสักพักฉันเข้าไปนะพอดีลืมว่ามีธุระต่ออีกนิดหน่อย” [เค ๆ แต่ไม่ต้องรีบก็ได้นะ ปกติวันเกิดแกเราก็กินขนมดูซีรีย์กันอยู่แล้ว แกทำธุระไปเลยก็ได้พรุ่งนี้ค่อยไปช้อปปิ้งกันเดี๋ยวฉันบอกเพื่อนให้] “ได้ ๆ พวกแกอยากกินอะไรสั่งได้เลยนะ ฉันเลี้ยงเอง” เสียงหวานบอกเพื่อนก่อนจะกระโดดโลดเต้นหน้าศาลเมื่อคำขอนั้นเป็นจริง “ศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ ด้วย” ร่างเล็กยืนยิ้มแก้มปริเมื่อความเจ็บปวดของหัวใจดวงน้อยได้รับการเยียวยา “ท่านเจ้าที่รอน้องไอแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวน้องไอเอาของมาแก้บนค่ะ” ว่าจบก็รีบวิ่งเข้าไปในผับด้วยท่าทางดีใจจนการ์ดหน้าประตูมองตามด้วยความสงสัย “หึ!” คนด้านในแค่นหัวเราะออกมาเมื่อมองตามแผ่นหลังเล็กของใครบางคนก่อนจะกลับไปนั่งบำเพียรตามเดิม ทว่ายังไม่ทันที่สมาธิจะได้เข้าที่เข้าทาง ร่างบางของสาวน้อยก็วิ่งกลับมาอีกครั้ง ปั่ก! มือเรียวของคนที่เดินกลับมาวางแก้วเปล่าลงบนแท่นหน้าศาลเจ้าที่ “มาค่ะ มาชนแก้วกันเถอะท่านเจ้าที่” เรียวปากบางกระตุกยิ้มให้ศาลเจ้าที่เบื้องหน้าขณะที่มือเรียวรินเครื่องดื่มสีสวยใส่แก้วอีกใบที่เจ้าตัวถือติดมาด้วย “หืม? ยัยเด็กนี่คิดจะทำอะไรอีก?” คิ้วคมเลิกขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของสาวน้อยขณะเดียวกันดวงตาคมกริบก็มองแก้วสองใบที่ตั้งอยู่บนแท่นหน้าศาลด้วย “คิดจะทำอะไรน่ะ...” ร่างใหญ่พึมพำก่อนจะหยัดกายขึ้นเต็มความสูงแล้วหายวับออกจากศาลไป เคร้ง! “ชนแก้ว!” เจ้าของเสียงหวานชนแก้วเครื่องดื่มในมือเข้าหาแก้วอีกใบที่วางอยู่ก่อนจะกระดกเครื่องดื่มสีสวยลงคอ ใบหน้าหวานสะบัดไปมาหน่อย ๆ เมื่อรสขมของเครื่องดื่มที่เพิ่งเคยลิ้มลองเป็นครั้งแรกมันทำให้รู้สึกไม่ค่อยดีนัก “ชนแก้วกันค่ะท่านเจ้าที่ ฉลองให้กับความสำเร็จของเรา” เคร้ง! เป็นอีกครั้งที่มือเรียวชนแก้วเครื่องดื่มกับแก้วที่ตั้งอยู่หน้าแท่นก่อนจะกระดกเครื่องดื่มลงคอ เจ้าของศาลที่ออกมาดูเหตุการณ์ด้านนอกถึงกับกุมขมับในความกล้าและความบ้าของเธอ “คนสติไม่ดียังไม่เคยมากินของไหว้หน้าศาลฉันเลย” เสียงทุ้มบ่นอุบก่อนจะเดินเข้าไปพยุงคนตัวเล็กที่เริ่มยืนไม่ไหวแล้วหลังจากดื่มไปสองแก้วเต็ม ๆ “ท่านเจ้าที่กินไก่ย่างไหมคะ ไก่ร้านนี้แม่บอกว่าอร่อยมากเดี๋ยวน้องไอจะฉีกให้” ว่าจบก็ฉีกไก่ย่างตัวใหญ่ยื่นน่องขนาดไม่ใหญ่มากให้ศาลเจ้าที่ ทำราวกับว่าตรงหน้านั้นคือคนปกติ ส่วนอีกน่องก็เอามากัดกินเองพร้อมกระดกเครื่องดื่มลงคอไปด้วย “แค่ก ๆ” “เลิกกินได้แล้ว” เสียงทุ้มว่าพลางแย่งน่องไก่ออกจากมือเรียววางไว้ตามเดิม พร้อมกันนั้นแก้วเครื่องดื่มในมือเล็กก็ถูกคนตัวใหญ่แย่งมากระดกลงคอจนหมดแก้ว “กลับบ้านเธอซะ อย่ามาทำตัวไร้สาระแถวนี้” เสียงทุ้มบอกคนในอ้อมแขนที่ตอนนี้ดูเหมือนเริ่มเมาแล้ว และเหมือนว่าเธอจะไม่ตกใจที่เห็นเขานักเพราะสติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “คุณเป็นใครคะ เป็นคนแปลกหน้าเหรอ” ร่างเล็กหมุนตัวไปสบตากับคนตรงหน้าพลางยิ้มหวานใส่ “...” วินาทีที่เจ้าที่ประจำศาลสบตากับคนในอ้อมแขนเป็นครั้งแรก หัวใจแกร่งที่เคยสงบนิ่งมานานนับพันปีก็เต้นถี่รัวราวกับจะทะลุออกมา “น้องไอเพิ่งอกหักมาแหละ” เสียงหวานของคนที่เริ่มเมาพูดกับคนตัวใหญ่ “อือ รู้แล้ว” “แฟนน้องไอนอนกับผู้หญิงคนอื่นมาตลอดเลยคุณรู้หรือเปล่า” ปากก็พูดไปเรื่อยขณะที่มือเรียววาดวนไปมาบนเนินอกแข็งแกร่งผ่านชุดสูทสีดำตัวหนา “อือ รู้” ร่างใหญ่ตอบกลับก่อนจะจับมือเรียวที่วาดวนนิ้วยาวบนเนินอกแกร่งไว้แน่นเพราะคนตัวเล็กทำท่าเหมือนจะเคลื่อนต่ำลง “ดื่มเป็นเพื่อนน้องไอหน่อยได้ไหมคะ ฉลองให้กับการเริ่มต้นใหม่ของน้องไอ” ใบหน้าหวานเงยหน้าไปสบตากับเจ้าของร่างใหญ่ก่อนจะหมุนตัวกลับมาจดจ่อกับเครื่องดื่มตรงหน้า หมับ! “อึก อึก” ทว่ายังไม่ทันที่มือเรียวจะได้กระดกเครื่องดื่มลงคอ คนที่ยืนประคองเอวบางไว้ก็แย่งแก้วในมือไปกระดกลงคอเสียเอง “อย่าดื่มเยอะ กลับไปนอนได้แล้ว” เสียงทุ้มเอ่ยกับคนในอ้อมแขนที่กำลังรินเครื่องดื่มลงแก้วอีกครั้งหลัง ร่างเล็กไม่ได้เอ่ยอะไรหากแต่มองตามมือใหญ่ที่แย่งแก้วเธอไปอีก และไม่ว่าเธอจะเทเครื่องดื่มลงแก้วไหนคนตัวใหญ่ก็จะแย่งแก้วนั้นไปดื่มคนเดียวจนหมด “หมดเลย...” เสียงหวานของคนหน้าบึ้งหันมาบอกเจ้าของวงแขนแกร่งพลางชูขวดเปล่าในมือไปมา “กลับไปนอนได้แล้ว เธอเมาแล้วนะ” เสียงทุ้มว่า “น้องไอไปก็ได้แต่ว่า...” ดวงตาคู่สวยแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์มองเจ้าที่แกร่งเพียงนิดก่อนจะมองขวดเปล่าในมือแล้วพูดต่อ “ในนี้ยังมีเหล้าเหลืออีกอึกนึงถ้าคุณดื่มหมดขวดแล้วน้องไอจะไปนอน” “เรื่องมาก” คนขี้หงุดหงิดว่าพลางทำท่าจะแย่งขวดเหล้าในมือเล็กมา แต่ก็ช้าเกินไปเพราะตอนนี้เหล้าอึกสุดท้ายถูกคนตัวเล็กกระดกลงคอไปแล้ว “อื้ออ” ดวงตาคมกริบเบิกกว้างด้วยความตกใจในวินาทีต่อมาเมื่อวงแขนเรียวรั้งท้ายทอยหนาเข้าไปใกล้แล้วประกบจูบลง โพรงปากน้อยพ่นน้ำเมาอึกสุดท้ายเข้าไปในโพรงปากหนาจนคนตัวใหญ่ต้องกลืนลงคออย่างเลี่ยงไม่ได้ การกระทำของสาวน้อยทำให้หัวใจแกร่งนั้นเต้นรัวอีกครั้ง “อื้ออ” มือใหญ่พยายามดันคนตัวเล็กออกห่าง หากแต่เรียวปากน้อยนั้นซุกซนจนคนถูกกระทำเคลิ้มตาม กลีบปากบางขบเม้มริมฝีปากหนาราวกับกระหายหาขณะที่วงแขนเรียวโอบรอบคอหนาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ร่างใหญ่ที่เริ่มหลงไหลไปกับรสจูบเร่าร้อนป้อนจูบดูดดื่มกลับคืนพร้อมกอดรัดเอวบางเอาไว้ กลีบปากหนาบดขยี้เรียวปากบางรุนแรงจนคนตัวเล็กเบ้หน้าด้วยความเจ็บก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้ามาตักตวงความหวานด้านใน “อืมม” เสียงคลอเบา ๆ ดังขึ้นในลำคอหนาขณะแลกจูบเร่าร้อนกับคนในอ้อมแขน กลิ่นแอลกอฮอล์จากสองเรียวปากคละคลุ้งทำให้สติของคนทั้งคู่เริ่มกระเจิดกระเจิง ขณะเดียวกันน้ำเมาก่อนหน้าที่คนตัวเล็กพ่นเข้ามาก็รสชาติดีจนผีเจ้าที่ลืมไม่ลง คงเป็นเหล้ารสดีที่สุดที่เขาเคยดื่มมา… พรึบ! “ทำอะไรของเธอ” เสียงทุ้มปนดุของคนตัวใหญ่เอ่ยถามคนในอ้อมแขนเมื่อผละออกจากกัน ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวานอย่างไม่ชอบใจนักที่จู่ ๆ เธอก็มาจูบเขาทั้งที่ยังไม่รู้จักกัน ใช่ว่ารังเกียจหญิงสาวหากแต่เขาคิดว่าถ้าเธอกล้าทำแบบนี้กับเขาเธออาจจะทำกับคนอื่นด้วย คิดเพียงแค่นี้หัวใจแกร่งก็เจ็บแปลบขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ “คุณรังเกียจน้องไอเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามขณะที่วงแขนเรียวยังคงกอดรอบคอหนาเอาไว้ “...เปล่า ไม่ได้รังเกียจ” “น้องไอไม่เคยจูบกับใครเลยนะ คุณเป็นจูบแรกของน้องไอเลย” “...” “เพราะน้องไอไม่ยอมทำแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นเลยนอกใจน้องไอ” เสียงหวานเริ่มพูดอะไรไปเรื่อยขณะที่แขนเรียวละออกจากท้ายทอยหนา ฝ่ามือเรียวเริ่มลูบไล้ไปตามต้นแขนแกร่งก่อนจะเคลื่อนต่ำลงมาลูบไล้ตามเนินอกแกร่งเบา ๆ “น้องไออยากลองทำแบบนั้นบ้าง… ได้ไหมคะ” ดวงตาคู่สวยช้อนมองเจ้าของร่างใหญ่ด้วยท่าทีเย้ายวนขณะเดียวกันก็หลุบตาลงมองสูทตัวหนาที่เธอกำลังปลดกระดุมออกทีละเม็ด หากไม่ใช่เพราะน้ำเมาที่เพิ่งดื่มเข้าไปสาวน้อยนักเรียกนอกคงไม่ใจกล้าขนาดนี้ แต่เพราะตอนนี้สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเธอเลยเผลอทำอะไรแปลก ๆ ออกมา... ทั้งที่รู้เหตุผลอยู่แล้วแท้ ๆ แต่เจ้าที่แกร่งกลับไม่ห้ามเธอ “กลับไปนอนซะ อย่ามาทำตัวงี่เง่ากับฉัน ฉันจะเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย” ดวงตาคมกริบจ้องมองคนตรงหน้าทว่าเรียวปากบางกลับยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ “แล้วถ้าน้องไอไม่ไปล่ะคะ” เสียงหวานตอบกลับก่อนจะช้อนตามองคนตัวสูงกว่าด้วยแววตาหยาดเยิ้ม สองแขนเรียวโอบกอดรอบคอหนาเอาไว้อีกครั้ง ริมฝีปากก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่แบบนั้นจนเจ้าที่แกร่งรู้สึกหมั่นไส้ “ถ้าครั้งนี้ไม่ไป ครั้งหน้าเธอก็ไปไหนไม่ได้อีกแล้ว จำไว้...” เสียงทุ้มเย็นยะเยือกเอ่ยด้วยแววตานิ่งเฉยขณะที่มือใหญ่ข้างหนึ่งเชยคางมนขึ้นให้สบตาด้วย คนตัวเล็กที่เริ่มไม่มีสติได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มใส่ราวกับเจอเรื่องสนุกเข้า “น้องไอจะจำไว้ค่ะ” สิ้นเสียงหวานริมฝีปากหนาก็บดจูบดูดดื่มลงบนเรียวปากบาง ขณะเดียวกันวงแขนแกร่งก็อุ้มกระเตงคนตัวเล็กขึ้น ทำเอาชุดเดรสตัวสวยถลกขึ้นเหนือเอวคอด สองขาเรียวโอบเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นราวกับกลัวตกรู้ตัวอีกทีก็นอนแผ่อยู่บนเตียงกว้างโดยมีร่างใหญ่ของใครบางคนคร่อมไว้แล้ว “ดะเดี๋ยวนะ… ที่นี่ที่ไหน?” เสียงหวานเอ่ยถามคนที่คร่อมอยู่เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าเป็นห้องนอนกว้าง แถมเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เพราะเมื่อครู่เธอจำได้ว่ายืนอยู่หน้าศาลเจ้าที่กับเขา “ที่ที่เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่” “...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more