“กรี๊ด!” ร่างบางกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อข้างกายนั้นมีชายแปลกหน้านอนอยู่ “คุ คุณเป็นใครน่ะ! ขะเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง” คนที่ดีดตัวลุกนั่งเอ่ยถามตะกุกตะกักพลางดึงผ้าห่มมากอดเอาไว้
“ลืมกันแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มถามกลับพลางขยับเข้าไปใกล้ ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวานขณะที่ริมฝีปากหนาแค่นยิ้มออกมา “หรือต้องให้ทวนความจำอีกสักรอบ” ประโยคถัดมาของคนที่ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ
“...” ดวงตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาแสนคุ้นเคยขณะที่ภาพเรื่องราวต่าง ๆ โถมเข้ามา ใช่แล้วล่ะ...เขาคือผู้ชายคนเดียวที่วนเวียนในชีวิตเธอตั้งแต่เธอโสด “คุณ… เหมันต์” เรียวปากบางเอ่ยชื่อคนตรงหน้าก่อนจะเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“จำได้แล้วก็ดี” เสียงทุ้มเอ่ยขณะนิ้วใหญ่เกี่ยวเส้นผมยาวสลวยไปทัดใบหูเล็กให้ ลมหายใจร้อน ๆ ของคนตัวใหญ่พ่นออกมาทำเอาใบหน้าหวานที่ห่างกันเพียงคืบถึงกับร้อนผ่าว
“แล้วคุณ
