ERINA’S POV
MATAGAL NIYA AKONG YAKAP-YAKAP. Hinayaan ko lang siya. It feels good. Pakiramdam ko walang pagsidlan ang kaligayahan sa puso ko. Dinig na dinig ko ang malakas na t***k ng kanyang dibdib na tila may tumatambol doon.
Binitawan lamang siya nito ng mapansin ang mahina kong pagtawa. “Bakit?” tanong ni Jake.
“Wala,” sagot ko. Napangiti ito.
“Can I hold your hand Erina?” Mayamaya pa ay sabi nito.
Napatitig ako sa mga mata nitong mataman na nakatitig rin sa akin. “Hawak mo na kanina pa.” Saka ko bahagyang ginalaw ang kamay na hawak niya. “Tingnan mo,” dagdag na sabi ko.
“Bakit hindi ko yata maramdaman?”
“Bakit? Manhid ka na ba pagkatapos maglaro ng basketball?” Pigil na pigil siyang tumawa ulit dahil sa uri ng pagtitig nito. Waring binabasa nito ultimo ang kaloob-looban ng inii
