1/7 ทัณฑ์สวาท ทาสบำเรอรัก

1836 Words

บทที่ 1 “หน้าที่เธอมีเพียงเท่านี้ อย่าได้สะเออะคิดอะไรไปไกล” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยอย่างเย็นชา ไม่ต่างไปจากใบหน้าที่แสนจะนิ่งเฉย สายตาดุคมมองจ้องคนตัวเล็กที่ร่างกำลังสั่นทึ่ม “ทำหน้าที่ของเธอต่อ บำเรอให้ฉันมีความสุข” “ค่ะ” หญิงสาวใบหน้าเศร้าเอ่ยรับคำอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนะ “ทำไม…ไม่เต็มใจหรือ อย่าลืมน้องชายของเธออยู่ในการดูแลของฉัน” “กำไลทราบดีค่ะ และรู้หน้าที่ของตน” พูดจบร่างเล็กก็คลานเข่าเขามาอยู่กลางหว่างขาของชายหนุ่ม เธอตวัดสายตามองร่างเปลือยเปล่าที่เขาใส่เพียงแค่ชุดคลุมเท่านั้น แค่นี้ก็เผยให้เห็นว่าชายหนุ่มเบื้องหน้าเธอนั้นรูปร่างสูงใหญ่หุ่นหนากำยำกับใบหน้าที่หล่อคม แต่สุดแสนจะใจร้าย หญิงสาวขยับตัวนั่งให้ถนัด สองมือเอื้อมจับลำโคนแท่งเนื้อยักษ์ที่อุ่นร้อน แข็งตั้งราวกับแท่งเหล็ก ริมฝีปากปากจรดจูบลงที่ปลายหัวบานหยัก ก่อนจะอ้าปากครวบคลุมลำเนื้อโดยการกดโยกหัวตัวเองเข้าไปลึก ๆ จนชนคอหอยก็ไม่อาจจะอมแท่งอุ้นของเขาให้มิดได้ “อ่าส์…ดีมาก..ดูดแบบนั้นแหละ…ซี้ด” ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปรวมผมยาวของเธอมากำไว้ มองดูใบหน้าสวยของกำไล ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยรักเธอหมดหัวใจ ฉับพลันความโกรธแค้นที่ยากจะลืมเลือนก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง แววตาดุคมที่เต็มไปด้วยไฟแค้นจ้องไปที่ปากของเธอที่กำลังดูดดุนเปรนเปรอความใคร่ตามที่เขาสั่ง มือทั้งสองข้างของเขาเปลี่ยนมาจับหัวเธอไว้แน่นแล้วเด้งเสยลำเอ็นกระทุ้งเอาโพรงปากเธออย่างแรง อ่อกๆ อ่อกๆ อ่อกๆ หญิงสาวแทบจะขาดอากาศหายใจกับการกระทำที่รุนแรงแบบนี้ ร่างเล็กดวงตาแดงก่ำ มืออีกข้างจับข้อมือใหญ่ที่ยึดศีรษะอยู่ อีกข้างดันที่หน้าขาของเขา แต่แค่แรงเพียงน้อยนิดไม่อาจทำให้ร่างใหญ่สะทกสะท้านได้ หยาดน้ำตาใส่ค่อย ๆ ไหลอาบข้างแก้มช้า ๆ แต่เจ้าของเอวหนาที่ไร้ความปรานี ยังกระเด้าปี้ปากของเธอไม่หยุด “อ่าส์…อ๊าก…ซี้ด” ท่อนเนื้อแข็งใหญ่ผงกงึกพ่นน้ำกามอุ่นเต็มโพรงปาก “กลืนลงไปให้หมด” ร่างใหญ่ประคองคางเล็กของเธอไว้แล้วเอ่ยสั่ง และเขาก็ไม่ยอมถอดท่อนเนื้อออกไปจะปากเธอสักที่ หญิงสาวพยายามออกแรงดันและสะบัดหน้าหนี จนเขายอมปล่อย “แค๊ก ๆ แค๊ก ๆ” ร่างเล็กหลุดออกมาได้ สองแขนเท้ายันพื้นไว้สำลักเอาอากาศหายใจเข้าปอดแทบไม่ทัน เธอหันหน้าหนีหลบสายดุที่จ้องเธอ ทำไม ๆ เขาถึงใจร้ายกับเธอได้ขนาดนี้ทั้งที่เมื่อก่อนทั้งสองก็เคยรักกันมาก “กลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า” ร่างใหญ่เอ่ยเสียงดุ กำไลพยายามกลั้นเสียงร้องไห้ข่มใจกลืนก้อนสะอื้นลงคอแล้วรีบลุกกลับห้องของเธอไป ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังของเธอ ความรู้สึกเจ็บปวดเมื่อตอนที่ถูกเธอหักหลังก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ร่างใหญ่จัดเสื้อคลุมให้เข้าที่ก่อนจะลุกที่ที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่ม หยิบบรั่นดีขวดหรูขึ้นมากระดกเพรียว ๆ ย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อน “เพชร หรือเพทาย กับกำไล ทั้งสองคบเป็นแฟนกันตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง จนกระทั่งถึงปีสี่ ที่ต้องออกหาที่ฝึกงาน พวกเข้าจึงได้มาฝึกที่เดียวกัน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เมื่อบริษัทจัดงานเลี้ยงปีใหม่พนักงาน ทั้งสองก็ถูกพี่ ๆ ชวนให้อยู่ร่วมด้วย แต่กำไลเหมือนจะได้รับความสนใจจากรุ่นพี่หนุ่มในที่ทำงานเป็นพิเศษ การกระทำของชายคนนั้นออกหน้าออกตา จนเพชรรู้สึกได้ แต่กำไลก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะสนใจแถมเธอยังวางตัวดีและระวังรุ่นที่คนนี้เป็นพิเศษ เมื่อเริ่มดึกในบรรยากาศที่สนุกสนานหลาย ๆ คนก็เริ่มเมา กำไลจึงชวนชายหนุ่มให้กลับ ทั้งสองตกลงจึงได้เอ่ยลาพวกรุ่นพี่ “เพชร..รอกำไลแป๊บหนึ่งนะขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” “อืมม ได้สิเดียวเรารอที่นี้นะ” ชายหนุ่มบอกเธอเสร็จกำไลจึงรีบเดินไป โดนที่ทั้งสองไม่ทันได้สังเกตเลยว่ารุ่นพี่คนนั้นที่แอบชอบหญิงสาว บวกกับเริ่มเมาเพราะดื่มหนักเขาเดินเลี่ยงผู้คนแล้วตามหญิงไป หลังจากเสร็จธุระ ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องสะดุ้งตกใจเพราะเจอรุ่นพี่ชายคนนั้นดักรออยู่ และดูท่าทางเมา ๆ หญิงก้มหน้าและเดินเลี่ยงไปด้านข้าง แต่ชายคนนั้นกลับขวางเธอ แล้วพยายามจะลากเธอไปไหนสักที “ปล่อยนะคะ พี่ปล่อยกำไลก่อนจะพาหนูไปไหน” หัวใจดวงน้อยของเธอเริ่มหวาดกลัว กับท่าทีของชายคนนี้ ขณะที่โดนฉุดลากไปเธอพยายามร้องเรียกแล้วมองหาคนแต่ก็ไม่มีใครผ่านมาสักที “เพชร …เพชร..ช่วยกำไลด้วย” หญิงสาวเริ่มน้ำตาปริ่มเธอทิ้งกระเป๋าที่อยู่ที่ถืออยู่ลงพื้น ใช่มือข้างที่ยังเป็นอิสระพยายามแกะมือใหญ่ของคนเมาออก แต่ก็ไม่เป็นจนเธอทั้งจิกทั้งข่วน “ซี้ด…น้องกำไลชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” พลั่ก! รุ่นพี่คนนั้นผลักหญิงสาวเข้าผนังอย่างแรงจนเธอจุกทรุดลงไปกองกับพื้น ชายคนนั้นจึงเข้าไปพยุงร่างเล็กที่ไร้แรงจะขัดขืนเดินเข้าห้องเก็บของ “ปะ..ปล่อยนะ..ชะ..ช่วยด้วย..ใครก็ได้ ฮือ ๆ” เธอพยายามร้องเสียงผะแผ่ว แต่เพราะเสียงดังในงานเลี้ยง ต่างคนต่างดื่มกินจนเมากันได้ที่จึงไม่มีใครสนใจใคร กำไลถูกพาเข้ามาในห้องเก็บของ ชายรุ่นพี่จับเอวเล็กของเธอยกขึ้นให้นั่งอยู่บนโต๊ะที่ยังว่างอยู่ “ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูขอร้องนะคะ ฮือ ๆ” กำไลยกมือขึ้นไหว้ขอร้องอย่างน่าสงสาร “โถ..เด็กน้อยน่าสงสารจังเลย เป็นเมียพี่เถอะนะไม่ต้องกลัวหรอกหน้า” ชายตรงหน้าท่าทางหื่นกระหายจับไหล่บ้างของเธอไว้แน่น พยายามจะไซร์ซอกคอของเธอ “ฮือ ๆ ปล่อยนะ อย่าทำอะไรหนูเลย” หญิงสาวเอียงคอหลบสายตาเหลือบไปเห็นค้อนหัวเหล็กอยู่ใกล้ ๆ กำไลพยายามจะตั้งสติเธอต้องเอาตัวรอดจากเหตุการณ์นี้ให้ได้ “ทำไมกำไลไปเข้าห้องน้ำนานจัง” เพทายชะเง้อคอมองไปทางที่เธอเดินไปอยู่หลายครั้ง ปกติก็ต้องกลับมาได้แล้ว ด้วยความสงสัยและเป็นห่วง ชายหนุ่มจึงได้เดินไปที่ห้องน้ำ แต่มันเงียบสนิทน่าจะไม่มีคนอยู่ในนั้น เพทายพยายามชะโงกหาก็ต้องสะดุ้งตาเข้ากลับกระเป๋าที่สีขาวที่อยู่ตรงพื้น เขาเดินเข้าไปหยิบดูเป็นกระเป๋าที่กำไลถืออยู่ ข้าวเขาข้างในก็ใช่ ด้วยความเป็นห่วงและกระวนกระวายใจ กลัวว่าเธอจะเกิดเรื่องอันตราย ร่างสูงโปร่งจึงรีบเดินหาเธอทันที ชายหนุ่มเดินตรงมาทางห้องเก็บของมือใหญ่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปแต่หูก็ได้ยินเสียงชายหญิงคู่หนึ่งคุยกันอยู่ในนั้น “ถ้าหนูยอมเป็นเมียพี่ดี ๆ หนูจะได้อะไร” เธอพยายามคลุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น เปิดคำถามเบนความสนใจ “โถคนสวยพี่ให้ได้ทุกอย่าง หนูอยากได้อะไรคะ” คนขี้เมาใบหน้ากรุ้มกริ่มเริ่มตกหลุมพราง “พี่..พี่ลองพูดมาสิคะ” มือเรียวยกมาลูบต้นคอชายตรงหน้า มืออีกข้างค่อย ๆ คืบคลานเข้าไปหาด้ามค้อน “กำไล..” เพทายที่ได้ฟังอยู่หน้าห้อง เขาได้ยินทุกอย่างชัดเจน จนรู้สึกหัวใจแตกสลาย เธอคนที่เขารักทำไมถึงได้ทำแบบนี้กับเขา “อืมม อีกหน่อยเธอก็จะฝึกงานจบแล้วพี่จะใช้เส้นสายให้เธอได้ทำความประจำที่นี้ดีไหมครับ” “ดีค่ะ..” ใบหน้าสวยพยายามฝืนยิ้ม เพราะอีกนิดมือเธอก็จะถึงด้ามค้อนแล้ว “แต่เธอจะต้องเลิกคบกับไอ้หน้าอ่อนเพชรนั้นก่อน” “แต่เพชร…” “ทำไมเธอชอบมันมากหรือไงถึงได้ลังเล” ชายคนนั้นหัวเสียกำลังจะหันหน้ามาทางมือเธออีกข้าง “ไม่ ๆ ไม่ชอบอะไรเลยค่ะ จริง ๆ หนูแอบชอบพี่อยู่” มือเล็กรีบเหนียวต้นคอชายหนุ่มเข้าหา แล้วพยายามโกหก “ไม่ได้ชอบฉันอย่างนั้นเหรอ” เพทายเงยใบหน้าขึ้นมองเพดาน ดวงตาสีแดงก่ำบ่งบอกว่าเขาเสียใจและผิดหวังมากแค่ไหน “ผู้หญิงหน้าซื่อใจคด ฉันผิดหวังในตัวเธอจริง ๆ ลาก่อน ..” พูดจบร่างสูงก็วางกระเป๋าของเธอลงหน้าห้องก่อนจะหันหลังเดินจากไปช้า ๆ อย่างไม่หวนกลับมามอง “ดีมากปากหวานแบบนี้น่ารักจริง ๆ ไหนขอลองชิมหน่อย” ขณะที่ใบหน้าหื่นกำลังเลือนมาจูบ มือเล็กก็กำเข้าที่ด้ามค้อนพอดี เธอไม่รอช้ารีบเหวี่ยงหัวค้อนเข้าที่หัวชายคนนั้นจัง ๆ ปัก! เสียงหัวค้อนเหล็กกระทบเข้าที่หัวชายคนนั้น ถึงจะไม่แรงเท่าไรแต่ก็ทำให้รุ่นพี่คนนั้นบาดเจ็บจนต้องเอามือกุมหัวไว้ “อ๊าก…นังเด็กบ้ามึงกล้าตีหัวกู” เลือดสีแดงสดค่อยไหลทะลุฝ่ามือจนเข้าตาชายคนนั้น พอได้จังหวะกำไลจึงให้แรงที่มีผลักเขาจนล้มหงายท้องแล้ววิ่งออกมาจากห้องเก็บในขณะที่มือก็กำด้ามค้อนไม่ปล่อย พลั่ก! ว้าย! เสียงกลุ่มผู้หญิงแล้วชาย ที่เดินชนเข้ากับกำไลจนเธอล้มลงเนื้อตัวสั่นอย่างตื่นตระหนก “กำไล หนู..เป็นอะไรคะ” หนึ่งในรุ่นพี่ผู้หญิงเห็นหญิงสาวตัวสั่นจึงรีบเข้าไปปลอบ “ฮือ ๆ ช่วยด้วยค่ะ พี่..พี่เขาจะลวนลามหนู” “ใคร..ใครกัน” รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ต่างรีบเข้ามารุมล้อมเธอด้วยความเป็นห่วง หญิงสาวค่อย ๆ ชี้มือที่ยังสั่นไม่หายไปทางห้องเก็บของทุกคนจึงหันไปมอง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชายคนที่ทำร้ายเธอวิ่งมาถึงพอดี จึงทำให้ตกใจและเริ่มกลัวความผิดพยายามจะวิ่งหนีไป “เฮ้ย ๆ จับมันไว้” รุ่นพี่ผู้ชายที่อยู่ด้วยต่างพากันวิ่งไล่ตามไปทันที “ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไรแล้ว” ร่างบางถูกโอบปลอบโดยพี่ ๆ จึงทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง “เพชร…พี่เห็นเพชรไหมคะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more