3P คุณชายทั้งสาม ข้าขอพักก่อน ตอนที่ 3

1615 Words

“อ๊ะ..อื้อ” ลี่อินสะลึมสะลือทว่ากลับรู้สึกเสียวจนสั่นสะท้าน จนหลุดครางอย่างไม่รู้ตัว เฟยหมิงมองน้องชายที่ละเลงลิ้นลงบนติ่งเสียวของนาง ร่างกายเขาก็ร้อนผ่าวรู้สึกลำคอแห้งผาก ร่างใหญ่ของเฟยหมิงนั่งลงข้างเตียง ก่อนจะเอื้อมไปบีบนวดที่อกของนางเบา ๆ “นุ่มมือดียิ่งนัก” เขาเอ่ยออกมาก่อนจะก้มลงไปดูดเม้มที่เม็ดบัวสีหวาน “อ่าส์...อื้อ ข้ากำลังฝันใช่ไหม” ลี่อินหลับตาพริ้มแอ่นอก ลงเด้งสะโพกอย่างเสียวซ่าน นางไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าร่างกายของตนเอง กำลังถูกสองพี่น้องปรนเปรอมอบสัมผัสสวาทเพื่อช่วยนางให้ปลดปล่อยออกมา “พี่รองค่าได้ยินนางพูดว่าฝัน” “ให้นางคิดว่าฝันนั่นแหละ นางเป็นสตรียังไม่ออกเรือนจะได้ไม่อาย” จ๊วบ ๆ จ๊วบ ๆ แผล็บ ๆ แผล่บๆ เสียงดูดแสนลามกทั้งบนและส่วนล่างของร่างกายนาง ดังก้องห้องร่างเล็กของลี่อินดิ้นเร่าอย่างทรมาน “พี่รองดูนางยังทรมานอยู่มาก ตามตำราบอกว่าต้องใช้แท่งเนื้อของบุรุษเพื่อให้สตรีสุขสมปล่อยน้ำกำหนัดออกมา” เฟยเฟิ่งพูดไปก็ถอนเสื้อผ้าของตนออกจนหมด แท่งร้อนกลางกายเขาแข็งตั้งผงกหัวอย่างกลัดมัน “น้องสามเจ้าใจเย็นก่อนพวกเรากำลังช่วยนางนะ ลำเนื้อเจ้าใหญ่โตขนาดนั้น นางเป็นสตรีตัวเล็กเพียงนี้รับเจ้าไม่ไหวหรอก” “แล้วจะทำเช่นไรดี งั้นข้าใช่นิ้วมือแทนแล้วกัน” สวบ! “อ๊ะ…อุ๊บ” เฟยเฟิ่งสอดนิ้วกลางเข้าไปในรูสวาทของนางแล้วเคลื่อนนิ้วเข้าออกช้า อีกมือก็กำรูดท่อนเนื้อของตนเอง เขาก็แทบจะทนไม่ไว้เช่นกัน เฟยหมิงเมื่อเห็นน้องชายสอดนิ้วเข้ารูสวาทนาง และยิ่งได้ยินเสียงครางของลี่อิน เขาก็กระสันจนแทบคลั่ง จึงโน้มใบหน้าลงไปจูบที่ริมฝีปากบาง เขาขบเม้มริมฝีปากนางทั้งล่างและบน สอดลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปกวาดต้อนลิ้นเล็กของนางในโพรงปากหวาน “รูของนางกำลังตอดรัดนิ้วข้าไม่หยุดเลยพี่รอง” “ดีแล้ว ตามตำราบอกว่านั่นเป็นสัญญาณที่ดี นางกำลังจะสุขสมปล่อยน้ำกำหนัด” “ซี้ด…อ่าส์ข้ารู้สึกเสียวเหมือนกัน” เฟยเฟิ่งร้องคราง มืออีกข้างก็สาวลำเนื้อตนเองถี่ยิบ “ข้างก็ชักจะทนไม่แล้วปวดลำเนื้อไปปวด” เฟยหมิงเห็นน้องชาย ชักรูดท่อนเนื้อตนเอง มืออีกข้างก็รัวข้อมือกระแทกรูแคบของลี่อินไม่หยุด เฟยหมิงปลดกางเกงตนเองออก ใช้มือสาวรูดท่อนเนื้อตนเองบ้าง แล้วก้มหน้าลงละเลงลิ้นที่เต้านมของนางต่อ ลี่อินเสียวซ่านทั่วร่าง เด้งเอวร่อนกระเด้งขึ้นลง มือคว้านสะเปะสะปะจนโดนท่อนเนื้อของเฟยหมิงนางก็กำไว้แน่น เฟยหมิงจึงจับมือนางรูดขึ้นลงแทน “คุณหนูสี่…อ่าส์อย่างนี้แหละรูดเช่นนี้ ซี้ด…” เฟนหมิงร้องครางกระเส่า เหมือนร่างกายของลี่อินจะทำตามที่เขาสั่งด้วย “อ่าส์…ร่องนางรัดนิ้วข้างแน่นเหลือเกิน” “อ๊ะ..อร๊ายย ข้าเสียว..อร๊ายยย” ลี่อินสะบัดหน้าร้องครางดังลั่น เหงื่อซึมตามขมับ ตัวนางเกร็งกระตุกเป็นจังหวะอย่างรุนแรง รูสวาทปล่อยน้ำกำหนัดสีใสชโลมนิ้วของเฟยเฟิ่งจนฉ่ำเยิ้ม “พี่รองนางปล่อยน้ำเสียวออกมาแล้ว” เฟยเฟิ่งผ่อนข้อมือเปลี่ยนจังหวะจากเร็วเป็นเนิบนาบค่อย ๆ หยุดและชักนิ้วออกมาดูน้ำใสเหนียวที่ติดนิ้วมา “นางได้ปลดปล่อยแล้วเดี๋ยวคงดีขึ้นใช่ไหมพี่รอง” “ข้าก็ไม่รู้ คงต้องรอดูอาการนางก่อน” “แต่ข้าชักจะทนไม่ได้แล้ว ข้าก็ต้องการปลดปล่อยเช่นกัน” “น้องสาม ข้าก็ไม่ต่างกับเจ้าหรอก” สองพี่น้องมองหน้ากัน พร้อมกับลำเนื้อใหญ่ยักษ์ ผงกหัวอย่างกลัดมันรอการปลดปล่อย ทั้งคู่ถอยออกมา มองดูร่างสวยเปลือยเปล่า พวกเขาดูท่าทีของนางว่าพิษหนามนั้นจะทุเลาลงหารือไม่ “อืม..พวกท่าน ช่วยข้าด้วย ซี้ด..” เหมือนพิษจะยังไม่ทุเลาลง ลี่อินนอนบิดไปมา มือเรียวบีบเคล้นทรวงอก มืออีกข้างขยี้ติ่งเสียวตนเองอย่างเร่าร้อน “นั้นๆ นางต้องการอีกหรือไม่พี่รอง” “ใช่ พวกเรารีบไปช่วยนางกันเถอะแต่จำไว้ นางเป็นสตรียังไม่ออกเรือนอย่าทำให้นางเสียพรหมจรรย์” “ข้ารู้แล้ว แต่คร่านี้ข้าของดูดนมนางบ้าง” “อืม…ข้าจะดูดที่ติ่งเสียวนางเอง” เมื่อตกลงกันเรียบร้อยเลยเพิ่งรีบปรี่เข้าไปนั่งข้างกายลี่อิน เขาจับมือของนางให้มากำรูดแท่งเนื้อของเข้า นิ้วมือใหญ่เขาเขี่ยบี้ที่ตักสีหวานสลับไปมา ส่วนเฟยหมิงซุกหน้าลงที่เนินสวาทสาว เขาเกร็งลิ้นบดขยี้อย่างระรัว ความเสียวแผ่ซ่านจนร่างของนางสั่นสะท้าน “อ่าส์..เสียวเหลือเกิน ซี้ดเสียว” ปากบางร้องครางกระเส่า เมื่อเฟยหมิงเกร็งลิ้นจนแข็งสอดเข้าไปในรูแคบของนาง และตวัดขยี้โพรงนุ่มนิ่มจนช่องแคบตอดลิ้นเขาตุ๊บ ๆ เอวของนางกระดกขึ้นส่ายอย่างยั่วยวน ร่างบางหายใจหอบถี่ เมื่อความเสียวไตร่ระดับจนถึงจุดสูงสุด ลี่อินกรีดร้องอย่างสุขสม ร่องรักขมิบตอดรัดปล่อยน้ำหวานพุ่งออกมาให้เฟยหมิงดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย เฟยเฟิ่งมองใบหน้าที่บิดเบี้ยวของนาง ช่างยั่วเย้าอารมณ์ปรารถนาของเขายิ่งนะ ชายหนุ่มใช้นิ้วหัวแม่มือถูที่ริมฝีปากนางเบา ๆ จากนั้นจึงได้แหย่นิ้วเข้าไป นางก็ดูดนิ้วมือของเขาราวกับกระหาย ลิ้นอุ้นของนางที่ดุนดันปลายนิ้วทำเอาเฟยเฟิ่งเสียวจึงคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา คุณชายสามอย่างเขาจึงดึงนิ้วออก และลุกขึ้นเปลี่ยนมานั่งคร่อมเบา ๆ อยู่ที่อก เขาจับท่อนเนื้อใหญ่ใช้ส่วนหัวบานหยักถูวนที่ริมฝีปาก จนน้ำหล่อลื่นบริเวณรูหลั่งติดริมฝีปากจนยืดเยิ้ม “อ้าปากสิ เจ้าจะได้กินของอร่อย” “อื้อ..เฟยเฟิ่งข้าได้กลิ่นท่าน..อ้าาา” ลีอินพึมพำแต่ก็อ้าปาก เฟยเฟิ่งจึงค่อย ๆ ดันท่อนเนื้อเข้าไป “ซี้ด…ดูดสิ คิดซะว่าเจ้ากำลังดูดของอร่อย อ่าส์” เฟยเฟิ่งแหงนหน้าคำรามเสียงต่ำ ดุ้นเนื้อของเขากำลังถูกนางดูดรูดขึ้นลงราวกับของอร่อยอย่างที่เขากรอกหูนาง “โอ้วว เช่นนี้แหละ เจ้าช่างหัวไวจริง ซี้ด..” เอวหนาของคุณชายสามเริ่มขยับเสยเข้าปากนางเบา ๆ เมื่อยามที่นางห่อลิ้นดูดปลายหัวหยักของเขา อ่อก ๆ อ่อกๆ อ่อกๆ เอวหนาของเฟยเพิ่งขยับกระเด้าส่งท่อนเนื้อเข้าไปลึกขึ้นกว่าเดิม จนเฟยหมิงได้ยินเสียงของลี่อินเหมือนนางจะขาดอากาศ “น้องสาม! เจ้าเบาหน่อยปากนางแทบจะฉีกเพราะดุ้นเนื้อของเจ้าแล้ว” คุณชายสองเอ่ยเตือนน้องชาย “อ่าส์..พี่รอง..อู้ววปากไม่ฉีกหรอกดูหน้านางสิดูมีความสุขมาก นางดูดเสียจนน้ำข้าจะแตกแล้ว” “เจ้า…ข้าก็ไม่อาจจะทนได้แล้ว” เมื่อเห็นน้องชายกระสันจนน้ำแทบแตก เฟยหมิงก็จะไม่ทนอีกต่อไปเข้าจับท่อนเนื้อถูไถที่กลีบสวาทที่ฉ่ำเยิ้ม จากนั้นจับเรียวขาทั้งสองข้างของนางขึ้นแนบชิดเบียดลำเนื้อของตนไว้ พร้อมกระเด้าใส่ให้ท่อนเนื้ออุ่นถูไถติ่งเสียวที่กำลังสั่นระริก ปักๆ ปักๆ ปักๆ “อ่าส์..ซี้ด” แม้ไม่ได้สอดใส่ แค่การได้ถูไถและกระแทกท่อนรักผ่านเนื้อหนังที่บดเบียด เพียงแค่นี้ก็ทำให้ร่างใหญ่ของเฟยหมิงครางกระเส่าไม่หยุดปาก “อ่าส์ อ่าส์ นางดูดลำเนื้อข้าแรงมาก ข้าจะแตก” “เจ้าก็เบาแรงหน่อย ข้ากลัวเจ้าทำปากนางฉีก ซี้ด…” เฟยหมิงเร่งกระแทกถูไถแท่งเนื้อหนัก ร่างบางของลี่อินเสียวกระสันรัญจวนตั้งแต่ตัวจรดปลายเท้า ได้แต่เปล่งเสียงอืออาเพราะท่อนเนื้อใหญ่ของเฟยเฟิ่งกระเด้าปากนางไม่หยุด สองพี่น้องครางเสียงประสานกันดังลั่น ความเสียวพุ่งทะยานจนใกล้จะปลดปล่อย เอวหนาของเฟยหมิงบดกระเด้าปลายหัวถูไถเม็ดเสียวซ้ำ ๆ จนแผ่นหน้าท้องลี่อินเขม่วเกร็งและกระตุกอย่างแรงนางปลดปล่อยน้ำกำหนัดออกมาเป็นครั้งที่สามอย่างสุขสม ทั้งสองบุรุษก็เร่งจังหวะหนักจนในที่สุดสองพี่น้องก็คำรามเสียงต่ำปลดปล่อยน้ำเสียวออกมาพร้อม ๆ กับ น้ำสวาทสีขาวขุ่นของเฟยหมิง พุ่งกระฉูดออกมาเป็นเต็มหน้าท้องแบนราบของลี่อิน ส่วนเฟยเฟิ่งเขาปลดปล่อยน้ำกรุ่นคาวเต็มโพรงนาง จากนั้นจึงถอนลำเนื้อออกมา “กลืนลงไป…อย่างนั้นแหละ” ฮึก ๆ ลี่อินกลืนน้ำกามของเฟยเฟิ่งลงคอไปจนหมด จากนั้นนางก็ค่อย ๆ หลับไป สองบุรุษถอยออกมาจากกายลี่อินมองดูร่างเล็กของนางที่สลบไสลลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ “พิษจากหนามไฉเมี่ยวคงหมดฤทธิ์แล้ว” เฟยหมิงเอ่ย “ก็ดี นางจะได้ไม่ทรมาน เดี๋ยวข้าจะเช็ดตัวให้นาง” “เดี๋ยวข้าช่วยอีกแรง นางจะได้นอนหลับสบาย”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more