ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ

3.ปัญหาอะไรอีก

ที่เจโรมใส่ราคาประมูลแข่งอย่างโจ่งแจ้งไม่ได้เพราะว่าเขาไม่ต้องการให้มีใครล่วงรู้ถึงมูลค่าที่แท้จริงของต้นไม้ชนิดนี้..

ฟลอยด์แค่นหัวเราะเมื่อเขาลอบมองใบหน้าที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมนั้น สตรีใดกันที่เจ้าเล่ห์และกล้าที่จะเล่นกับคนอย่างเจโรมกันนะ

ชักจะน่าสนใจแล้วละสิ..

“ข้าต้องการข้อมูลของสตรีผู้นั้นทั้งหมด ไปตรวจดูจากตราขุนนางที่นางใช้วางหลักประกันเอาไว้หน่อยสิ”

ไมเนอร์พยักหน้าเพื่อเป็นการรับรู้ เขาเลี่ยงไปอีกทางเพื่อไปหาข้อมูล

___

“หวังอย่างยิ่งว่าเจ้าจะรักษาคำพูด หากว่าในคาราวานคณะละครสัตว์ของเจ้ายังมียาที่สามารถรักษาโรคกามมาขาย ..รับรองได้เลยว่าพวกเจ้าแม้แต่คนเดียว จะไม่ได้มาเหยียบที่เมืองหลวงในจักรวรรดิอีก”

โรวีนาก้มหน้าลง

“ด้วยเกียรติของพ่อค้า รับเงินมาแล้วย่อมไม่ผิดสัญญา”

ตระกูลเวลลิงตันคือตระกูลที่ร่ำรวยมาจากกิจการโรงพยาบาลที่ขยายสาขาอำนาจอย่างรวดเร็ว หมอที่เรียนจบใหม่ล้วนแล้วแต่ได้ทุนจากโรงพยาบาลของเวลลิงตันทั้งนั้น มันคือธุรกิจที่ผูกขาดอย่างสมบูรณ์ในจักรวรรดิแห่งนี้ ส่วนคนจนที่ไม่มีเงิน แน่นอนว่าก็จะไม่ได้รับการรักษา

วันนี้..ฉันทำอะไรเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่การหลอกเอาเงินก้อนใหญ่มาจากเขานั้นก็ถือเป็นการดัดนิสัยเขานิดๆ หน่อยๆ ก็แล้วกัน

“นี่คือเช็คเงินสด..1000เหรียญ ข้าหวังอย่างยิ่งว่าจะไม่ได้พบเจอหน้าเลดี้ที่นี่อีก..”

โรวีนายื่นมือไปรับเช็คในมือของเจโรมมา เธอก้มหน้าลงเพื่อขอบคุณเขาอีกหลายครั้ง

“ขอบคุณท่านชายมากนะคะ”

โรวีนาเดินออกมาจากลานประมูลพร้อมกับเช็คเงินสดและตราประทับขุนนาง เธอไม่ได้นำตราประทับนี้ไปวางมัดจำแต่โรวีนาไปบอกกล่าวเจ้าของโรงประมูลว่าขอเวลาเธอสองชั่วโมงเธอจะนำเงินมาจ่ายค่าของที่ประมูลไปให้

นั่นทำให้ผู้คนที่พยายามจะตามหาตัวตนของเธอนั้นไม่มีทางหาเธอเจอหรอก

“สวัสดีเงิน1000เหรียญ..เริ่มต้นมื้อแรกของวันด้วยการทานเนื้อย่างท่าจะดี..”

กว่าจะถึงคฤหาสน์ซารังต์ก็เป็นเวลาเช้าของอีกวัน ซึ่งในช่วงเช้าเมลลี่และยูนีกจะออกมาช่วยกันทำงาน เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบที่ทำงานหนักจนมือของนางแข็งกระด้างไปหมด ฉันเดินเข้าไปหาลูกสาวด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

“ทะ..ท่านแม่”

ในขณะที่ยื่นมือไปหาเมลลี่ เด็กน้อยยังคงตัวสั่นด้วยสัญชาตญาณ นางถูกมารดาทำร้ายร่างกายจนเขียวช้ำไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นเด็กน้อยผู้นี้กลับไม่เคยคิดหนีไปไหนเลย

เมลลี่ในนิยายชอบมองท่านแม่ผู้งดงามของนางมาก ชอบในช่วงเวลาที่โรวีนาแต่งตัวสวยๆ เพราะนั่นมันเหมือนกับว่าเมลลี่กำลังมองนางฟ้าอยู่ ถึงแม้ว่าเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาจะถูกทำร้ายจากนางฟ้าผู้นั้นก็ตามที แต่การอยู่กับท่านแม่ก็ยังดีมากกว่าไปอยู่กับท่านอาหรือแม้กระทั่งท่านย่า ความเกลียดชังที่ท่านย่ามีต่อท่านแม่นั้นมีมากมายเกินกว่าที่เมลลี่จะจินตนาการได้ ท่านย่ากล่าวว่าท่านแม่คือสาเหตุการตายของท่านพ่อ..ทั้งๆ ที่ท่านแม่พยายามทุกหนทางเพื่อให้ตระกูลของเราไปต่อได้ แต่เพราะท่านแม่ไม่มีประสบการณ์ จึงถูกคนใจร้ายพวกนั้นหลอกลวง..

“ไม่เป็นไรเมลลี่ จากนี้ไปแม่จะไม่มีวันทำร้ายลูกอีกแล้ว..มาเถอะมาดูหน่อยสิว่าแม่ซื้ออะไรมา”

ถึงแม้ว่าฉันจะพูดแบบนั้นแต่ว่าฉันรู้ดีว่าการทำใจให้ชินมันไม่ใช่เรื่องง่าย สภาพจิตใจของเมลลี่นั้นบอบช้ำมานาน การจะเข้าหาหรือว่าจับมือของฉันนั้นยังคงต้องใช้เวลาอยู่

“ท่านเคาน์เตสไปไหนมากันคะ..ข้าต้มปลายข้าวเอาไว้ เมื่อวานข้าไปช่วยพอลเกี่ยวข้าวมา จึงได้ขอปลายข้าวของพวกเขามาต้มแทนค่าจ้าง เราน่าจะมีอาหารทานกันอีกสองสัปดาห์.วันนี้ข้าจะไปช่วยพอลเก็บแอปเปิ้ลอีกนะคะ หากว่าได้เงินตอนเย็นข้าจะซื้อเนื้อแห้งมาให้ท่านทาน”

แววตาของโรวีนาอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อเธอมองไปยังยูนีก ดูสิในโลกที่แสนโหดร้ายใบนี้มีผู้คนที่รักเธอมากขนาดนั้นแล้วทำไมถึงเอาแต่ทำร้ายพวกเขากันนะโรวีนา

“ข้าซื้อเนื้อมาแล้ว ไม่ใช่เนื้อแห้งและไม่ใช่เศษเนื้อด้วย เริ่มต้นมื้อเช้ากันด้วยเนื้อย่างเถอะ เราไม่ได้ทานอาหารดีๆ กันมานานแล้วนี่ อีกอย่าง..ไปประกาศจ้างสาวใช้ให้หน่อยสิ ข้าต้องการสาวใช้เพิ่มสักสามคน จ้างเดือนละ7 เหรียญ..ข้าจะจ่ายเงินล่วงหน้าให้คนละสามเดือน..”

ยูนีกไม่รู้เหมือนกันว่าเธอกำลังหูฝาดรึเปล่า แต่ท่านเคาน์เตสกำลังสั่งให้เธอไปประกาศรับสมัครสาวอย่างนั้นหรือ?

“บางทีอาจจะต้องมีคนสวนมาจัดสวนที่ด้านหน้าด้วย แล้วก็..ข้าวของด้านในคฤหาสน์ต้องจัดการให้เรียบร้อยด้วยนะ”

“ท่านเคาน์เตสคะ..เราไม่มีเงิน..”

เรามีแค่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ได้รับมาพร้อมกับบรรดาศักดิ์ของท่านเคาน์ซารังต์ที่จะขายก็ขายไม่ได้

“ข้ามี..เงินน่ะ จากนี้ไป ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าสองคนลำบากอีกแล้ว ขอเวลาให้ข้าหน่อยเถอะนะ”

เธอไม่อยากไปหลอกเอาเงินของเจโรมมาอีกแล้ว ถึงแม้ว่าอยากจะทำมากก็ตามทีแต่ว่า..มันมีวิธีหาเงินอีกหลายร้อยวิธี ส่วนวิธีหลอกเงินเจ้าคนรวยแต่ไร้สมองนั่น เธอจะขอนับว่านั่นคือวิธีที่101ก็แล้วกัน

หลังจากนั้นยูนีกก็ประกาศรับสมัครสาวใช้ มีสาวใช้มาสมัครจำนวนมากทีเดียวเพราะโรวีนาเสนอว่าเธอจะจ่ายเงินล่วงหน้าสามเดือน

“ขอคนที่รักเด็กหน่อย ข้ามีลูกสาวหากอ่านหนังสือออกและพอสอนเมลลี่ได้ข้าจะพิจารณาเป็นพิเศษ..เรื่องการทำอาหารก็สำคัญถึงแม้ว่าในช่วงนี้ข้าจะชื่นชอบที่เมลลี่ทานเนื้อมากเป็นพิเศษแต่อย่าลืมว่านางควรจะต้องทานผักด้วย..”

บรรยากาศในคฤหาสน์ที่แสนเงียบเหงาอย่างคฤหาสน์ซารังต์เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อมีสาวใช้เข้ามาทำงานทั้งสามคน โรวีนาใช้เวลาทั้งหมดของเธออยู่ในห้องทำงานเพื่อทบทวนความทรงจำของตัวเองว่าเธอควรจะหาเงินด้วยวิธีไหนดีในยุคที่สตรีเป็นรองเช่นนี้

“ท่านเคาน์เตสคะ..จดหมายค่ะ”

สีหน้าของยูนีกนั้นไม่ดีเท่าไหร่นักในยามที่นางยื่นจดหมายมาให้เธอ และนั่นทำให้โรซาลีนพลอยรู้สึกกดดันไปด้วย

จดหมายที่มีตราประทับของพระราชวัง ฉันเปิดจดหมายนั้นออกและเนื้อความในจดหมายก็เป็นไปดังคาด

ตระกูลขุนนางนั้นจะคงอยู่ก็ต่อเมื่อมีผู้สืบทอด จริงอยู่ที่ทางการหาศพของอิไลไม่พบเจอ และยังไม่ได้ลงชื่อว่าเขาตายในใบมรณะบัตรแต่ทว่าทางพระราชวังกลับดำเนินการเพื่อเรียกคืนบรรดาศักดิ์ของตระกูลซารังต์ล่วงหน้า ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอไม่มีลูกชายเพื่อสืบทอดบรรดาศักดิ์ เว้นเสียแต่ฉันจะแต่งงานใหม่กับบุรุษสักคนเพื่อให้ยศท่านเคาน์ซารังต์คงอยู่

“ให้ตายสิ..นี่ฉันต้องหาบุรุษสักคนมาแต่งงานด้วยอย่างนั้นหรือ?”