"อย่ายั่ว""รินเปล่ายั่วนะ”"..." เหมืองเพชรปฏิเสธไม่ได้เลยตอนนี้ว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นแสนยั่วยวนเหลือเกิน"คุยกับรินหน่อยสิคะ...""ถ้าเมาก็กลับบ้านได้แล้ว" เสียงทุ้มพูดขึ้นพลางดันร่างเล็กให้ถอยห่าง เธอจะรู้บ้างไหมว่าเขาพยายามต้องหักห้ามใจความรู้สึกของตัวเองยากขนาดไหน"แต่เราเพิ่งจะเจอกันนะคะ..." ญารินพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอกันแต่เขากลับพูดเหมือนไล่ให้เธอกลับไป"รินอยากอยู่กับพี่ ถ้าพี่อยากให้รินทำอะไรก็บอกมาได้เลยนะคะ"อย่าพูดแบบนั้นได้ไหมวะ อย่าทำเหมือนยินยอม...เขาแทบจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แล้วนะ"กลับบ้านได้แล้ว""ไม่อยากอยู่กับรินขนาดนั้นเลยเหรอ?""...""พะ พี่นัดใครเอาไว้คะ...ให้รินทำแทนได้ไหม?" ญารินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะพูดประโยคแบบนี้ออกมา"อย่าทำตัวเป็นผู้หญิงร่านนะญาริน" "ร่าน? พี่คงจะหมายถึงว่ารินเป็นหญิงร่านสินะคะ ใช่ค่ะ รินร่าน...แต่ร่านแค่กับพี่คนเดียว""ที่พูดออกมานั่นคิดดีแล้วเหรอ?" เหมืองเพชรถามด้วยสีหน้านิ่งเรียบพลางสบตากับสายตาที่ดูประม่าเล็กน้อยของญาริน เขารู้สึกแปลกใจปนผิดหวังที่เธอเป็นฝ่ายหยิบยื่นเรือนร่างของเธอให้กับเขา...แต่ถ้าเธออยาก เขาก็ยินดีที่จะสนองความร่านให้เธอเอง!

ทำไมฉันต้องมาพบเจอกับคนที่เข้ามาเล่นตลกกับชีวิตของฉันด้วยนะ คิดว่าเรื่องแบบนี้มันสนุกนักหรือไง? แฟนหนุ่มที่คบกันมาหลายเดือนดันทำเรื่องเจ็บแสบกับฉันได้ลงคอ นอกใจฉันไปมีผู้หญิงคนอื่นยังไม่พอ แถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นเพื่อนสนิทของฉันอีกด้วย…ซ้ำร้าย อดีตแฟนหนุ่มยังตามมาจองล้างจองผลาญกันไม่จบไม่สิ้นกันสักที ความวุ่นวายชุลมุนเลือดตกยางออกในคืนนั้น ทำให้ฉันพลาด… จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีนะ ที่ฉันไม่ได้พลาดไปมีอะไรกับแฟนเก่า แต่ดันพลาด…ไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของพี่ชายตัวเองซะได้!!!