นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายสั้นนะคะ "อดีตกับความสัมพันธ์ปัจจุบัน หากมันยังลืมอดีตไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องลืมมัน...แต่จงทำความสัมพันธ์ที่มีกับคนปัจจุบันให้มั่นคงด้วย 'รัก' แต่ถ้าพี่ยังรักคนปัจจุบันแบบหนูไม่ได้ ก็แค่ปล่อยมือหนูไป เพราะมันทำให้อีกคนที่ให้ใจนั้น 'เจ็บ'

สิ่งที่แอบแฝงในราคะอันร้อนแรง มีความแค้นเก็บซ่อนอยู่ในกลลวงของเธอ

คำว่าหน้าที่มันฝังลึกอยู่ในหัวสมอง อีกทั้งฐานะที่แตกต่างจนไม่อาจเอื้อมมือถึง ทำให้เขาต้องกล้ำกลืนฝืนความรู้สึกที่มีต่อ 'จัสทีน่า' เอาไว้ ทำได้เพียงเฝ้ามองดูเธอใกล้ ๆ เท่านั้น

เมื่อรักมันทำให้เขานั้นต้องร้ายกาจจากคนที่เคยอ่อนโยน ใจดี กลายมาเป็นคนนิ่ง โหดร้าย ไม่สนใคร แข็งกระด้าง ดิบ เถื่อน ไร้ซึ่งความปรานี หล่อและรวย จนทุกคนขนานนามเขาว่า “ซาตานหน้าหล่อ” มาเฟียผู้มีอำนาจและอิทธิพลเหนือสุดในแถบเอเชียและมีศัตรูรอบด้าน เพราะความเจ็บปวดใจในอดีตที่ผ่านมามันทำร้ายจิตใจให้เขานั้นกลายเป็นอีกคน เพื่อปิดกั้นความรู้สึกของตัวเอง หัวใจที่มันตายด้านเขามองผู้หญิงทุกคนในแง่ลบ คิดว่าผู้หญิงทุกคนซื้อได้ด้วยเงิน! จนวันหนึ่งการพบเจอเธอโดยบังเอิญในเมืองกรุงหญิงสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารัก ดูไม่มีพิษภัย “พลอยฝัน” หญิงสาวผู้มีความอ่อนโยน คนธรรมดาคนหนึ่ง ครอบครัวเธอไม่ได้มีชื่อเสียง เกียรติยศในสังคม หรือเงินทองมากมาย เธอเป็นคนใส ๆ ไม่ทันคน ด้วยใบหน้าที่น่าหลงใหลมีเสน่ห์จนสะดุดตาซาตานอย่างเขา และด้วยเหตุสุดวิสัยจำเป็นบางอย่างที่ทำให้เธอนั้นต้องเข้าไปอยู่ในบ้านของเขา บ้านของซาตาน แล้วเธอจะพบกับอะไรบ้าง?

เมื่อพี่กับน้องเกิดรักผู้หญิงคนเดียวกัน และความผิดพลาดทำให้คนที่ยังรักกลายเป็นคนไม่มีสิทธิ์ที่จะครอบครอง จนต้องยอมถอยออกมาพร้อมกับแบกรอยแผลแห่งความเจ็บปวดจากไป บทสรุปความสัมพันธ์ของรักสามเส้านี้จะลงเอยเช่นไร?

เขาเป็นคนที่เธอตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน แต่แล้วมันกลับพลิกผัน เมื่อเธอได้มารับรู้ว่าเขานั้นเป็นฆาตกร ***** “พี่รบใจเย็น ๆ นะอรกับแม่อธิบายได้” เอมอรที่เริ่มเห็นเหตุการณ์ไม่ค่อยดี เธอเดินเข้าไปจับแขนของพี่ชายปรามไว้ “อธิบายอะไรก็พูดมาเส่!” ความอยากรู้ในเรื่องราว ทำให้เขาตวาดน้องสาวเสียงดังลั่น ตอนนี้ก็เริ่มมือสั่นต้องกำมือให้แน่นจนเส้นเลือดขึ้นตามลำแขน “อรเล่าเองค่ะแม่...พี่รบใจเย็น ๆ โอเคไหม” เอมอรบอกแม่ที่ตอนนี้น้ำตาไหลริน ก่อนจะหันไปลูบหลังพี่ชายแล้วพาไปนั่งยังเก้าอี้ “คือว่า...คือ...” “อ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละ ไม่เล่ากูจะเผ่าแม่งให้หมดเลย”

“ถึงอาจะไม่กินเด็ก แต่เห็นว่าหนูคนนี้เด็ด อาเลยจะกินอย่างนั้นเหรอคะ?” “เสืออย่างอา ไม่กินผู้หญิงซ้ำหน้า” “ทำไมคุณอาถึงเรียกตัวเองว่าเสือล่ะคะ ... ทั้ง ๆ ที่ก็เอาไม่เลือกฤดูเหมือนกับหมา หนูว่าไม่น่าจะใช่เสือนะ” “อารียา!” “หึ” เมื่อถูกเด็กในปกครองถอนหงอก คนที่เป็นผู้อุปถัมภ์จึงเดือดดาลเพราะรู้สึกเสียหน้า อารียายกยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยาม เมื่อเห็นนิโคลไลนั้นหน้าเสีย เธอถึงเกิดพอใจกับสิ่งที่ทำร้ายจิตใจของเขาได้ เพราะเขานั้นทำเธอเจ็บก่อนด้วยคำพูดที่ดูถูก แม้เธอจะอาศัยใบบุญของพ่อเขาจนเรียนจบ แต่เธอก็มีหัวใจเช่นกันที่จะรู้สึกเจ็บปวดแม้เพียงคำพูดที่เสียงแทงหัวใจ อารียา - หญิงสาวผู้ที่มีความมั่นใจ ไม่เคยยอมคน เธอสำนึกในบุญคุณของคนที่เกื้อกูลเธอจนได้ดี และได้มีการศึกษา แต่ว่าเมื่อผู้มีพระคุณของเธอได้ลาลับจากโลกใบนี้ไป เธอจึงได้มาอยู่กับคนใจร้ายที่ไม่คิดแยแสเธอ เพียงเพราะว่าเขาทำตาม 'คำสั่ง' ของพ่อที่สั่งลาไว้ นิโคลไล ฟรานเดเรก – ลูกครึ่งไทย-รัสเซีย ผู้ที่ต้องอุปถัมภ์อารียาต่อจากพ่อของเขา เขาได้รับ 'คำสั่ง' ให้ดูแลเธอ พร้อมทั้งสานต่อเจตนารมณ์ของพ่อที่สั่งการไว้ ให้เธอได้ทำงานช่วยเหลือเขา เมื่อเธอนั้นเรียนจบระดับปริญญาตรี แต่ผู้ชายเช่นเขาจะยอมญาติดีกับผู้หญิงอย่างเธอหรือไม่ เพราะเขาก็ไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครมาควบคุมหรือวุ่นวาย เเละผู้ชายเช่นเขาก็ไม่ใช่ที่จะยอมใครง่าย ๆ เช่นกัน รักลับสัมพันธ์สวาท พลอยแก้ว

ภายใต้ชายคาของกรงขัง หัวใจดวงน้อยของจัสซีเนียถูกย่ำยีด้วยแรงราคะของความเคียดแค้น ตัวแทนแรงอาฆาตที่เธอไม่ได้กระทำ แต่ต้องรับผลกรรมแทนผู้เป็นพี่อย่างจำยอม.....ด้วยฝีมือของราชาโจร! "ก็แค่เชลยไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น" "แต่ฉันก็มีหัวใจนะคะ...ฉันมีความรู้สึกและเจ็บปวดเป็น" "เป็นเช่นรึ? ฮึ! ความรู้สึกของเธอไม่ได้มีผลสำหรับเรา.,." "หยาบช้าสิ้นดี!" "เทียบเท่าไม่ได้กับสิ่งคาว ๆ ที่พ่อเธอทำ" "พวกแกมันระยำ!" "เราทำได้มากกว่าจุดไฟเผาทั้งเป็นอีก...หรือเธออยากจะลอง"

'มีดีแค่เอว นอกนั้นเลวหมดเลย' ***** เชคฮ ดรูฟ บราฮิม อาร์นาฟ การ์ซานฟา - ชายในฝันของสาว ๆ ที่ใคร ๆ ก็หมายตาจ้องจะเอา! แต่ด้วยนิสัยที่นิ่งเรียบ พูดน้อย และเย็นชาดุจน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาสูง จึงยากที่ใครจะได้เข้าหา และหากต้องตาใครจริง ๆ หญิงคนนั้นเขาต้องได้ครอบครองแม้จะต้องทำด้วยวิธีใดก็ตามเพื่อให้ได้มา แม้วิธีนั้นจะต่ำช้าก็ตาม นิสัยนี้ที่ได้มาทุกกระเบียดนิ้วจากบิดาของเขา ซีน เดือนเมษา- หญิงสาวที่ทำให้โลกทั้งใบนั้นดูสดใส คนที่เป็นเหมือนรอยยิ้มให้ใครหลายคน ความมีเสน่ห์ที่ใครได้อยู่ใกล้เป็นต้องหลงใหล แค่เพียงเห็นรอยยิ้มแรกของเธอ จนหญิงสาวด้วยกันนั้นต้องอิจฉาทั้งรูปลักษณ์ที่โดดเด่นและมันสมองที่อัดแน่นด้วยความเฉลียวฉลาด และจุดเด่นอีกหนึ่งอย่างของเธอนั้นคือ พูดมาก!

"เมื่อมีความรักแล้วมันต้องเจ็บ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า เจ็บแล้วทำไมยังรัก" ** นิยายเรื่องนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามไม่ให้ผู้ใดละเมิด คัดลอก เลียนแบบ ดัดแปลง ทำซ้ำหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดในเนื้อหาไปใช้โดยการเผยแพร่หรืออ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืนมีโทษสูงสุดตามกฎหมาย

...หัวใจที่มี ถ้าคิดจะมีรักกับใครทั้งที ต้องทุ่มให้มันทั้งใจ... "เมียมึงมาตาม!" "มึงต่างหากด็อจที่เมียกู" "เหอะ!" ("ศิลาต้องรับชอบริกะนะคะ") "หุบปากริกะ...กูจะคุยกับเมียกู" ("ริกะก็เมีย ได้ยินไหม ว่าริกะก็เมียศิลาเหมือนกัน!") "แย่งผัวชาวบ้าน ก็ได้โปรดอย่าด้านโชว์เหนือ" ("หึ....แล้วไงล่ะ?") "ก็เพราะไอ้เวรนี่...มันเป็นของเหลือจากกูไง"

'อยากได้เธอมาครอง จนต้องใช้เล่ห์ลวงด้วยมนตรา' นิยายเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ชื่อของตัวละคร บทบาทและหน้าที่ไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลอื่นใดเป็นสำคัญ เนื้อหาในเรื่องมีความล่อแหลม เรื่องเพศ คำหยาบ และพฤติกรรมของตัวละครบางส่วนที่รุนแรง เหมาะกับผู้อ่านที่บรรลุนิติภาวะและแยกแยะได้เท่านั้น

'ถึงไม่หล่อบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ' นิยายเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ชื่อของตัวละคร บทบาทและหน้าที่ไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลอื่นใดเป็นสำคัญ เนื้อหาในเรื่องมีความล่อแหลม เรื่องเพศ คำหยาบ และพฤติกรรมของตัวละครบางส่วนที่รุนแรง เหมาะกับผู้อ่านที่บรรลุนิติภาวะและแยกแยะได้เท่านั้น

รุ่นพี่ที่แอบมีใจหายไปจนลืมหน้าคร่าตา แล้วเธอจะเลือกใครในเมื่อพวกเขากลับมาอีกครั้งพร้อมกันตั้ง 3 คน *นิยายเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ชื่อของตัวละคร บทบาทและหน้าที่ไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลอื่นใดเป็นสำคัญ เนื้อหาในเรื่องมีความล่อแหลม เรื่องเพศ คำหยาบ และพฤติกรรมของตัวละครบางส่วนที่รุนแรง เหมาะกับผู้อ่านที่บรรลุนิติภาวะและแยกแยะได้เท่านั้น*

นิยายเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ชื่อของตัวละคร บทบาทและหน้าที่ไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลอื่นใดเป็นสำคัญ เนื่อหาในเรื่องมีความล่อแหลม เรื่องเพศ คำหยาบ และพฤติกรรมของตัวละครบางส่วนที่รุนแรง เหมาะกับผู้อ่านที่บรรลุนิติภาวะและแยกแยะได้เท่านั้น

'คนหนึ่งลบลืม แต่อีกคนยังจดจำฝังใจ' "อะไรที่ฉันไม่อยากให้ได้ยิน แล้วเสนอหน้ามารับรู้รับฟัง ไม่ว่าใคร!! คนของใคร!! ฉันก็ไม่ไว้หน้า!!...จำเอาไว้!" ผมเดินเข้าไปใกล้ฟาส แล้วบีบต้นแขนสองข้างของเธอ จ้องหน้าเธอด้วยสีหน้าที่นิ่งเรียบ แววตาของผมสื่อได้ชัดเจนว่าน่ากลัวแค่ไหน เพราะผมเห็นดวงตาของฟาสมันสั่นระริก ตัวของเธอสั่นเหมือนกับกลัวผม แน่นอนว่ามันคือสิ่งที่ผมต้องการ เพราะคนอย่างฟาสนั้นปากพล่อย จากบุคลิกที่ผมสัมผัสได้ ความลับของผมจะไม่เป็นความลับ หากคนอย่างผู้หญิงที่ชื่อฟ้าสิตางคุ์ได้ยิน "อ๊ะ!! ผะ แผ่นดิน" ผมสะบัดเธอจนเธอเซถลา แววตาของเธอที่มองมายังผม มันเหมือนกับเธอจะร้องไห้ แล้วถามว่าผมสนใจไหม ตอบเลยว่าไม่! ผมเดินหันหลังมานั่งเก้าอี้ แล้วจ้องมองหน้าฟาสที่ตอนนี้ในดวงตาเธอเอ่อคลอด้วยน้ำตา เธอลูบต้นแขนของตัวเองไปมา แล้วยืนนิ่งมองหน้าผม "ได้ยินอะไรบ้าง" ผมเอ่ยถามเสียงเรียบ "......" เธอเงียบแล้วหันหน้าหนี "ไม่มีปากหรือไง!" ผมเริ่มใช้เสียงหนักขึ้น เมื่อฟาสนั้นไม่ยอมตอบ ผมแค่อยากรู้ว่าเธอได้ยินเรื่องราวมาน้อยแค่ไหน "ไม่ได้ยิน" เธอตอบเสียงเบา "อย่ามาโกหก!!" ผมตะเบ็งเสียงแข็ง เมื่อเธอนั้นปฏิเสธ เพราะผมมั่นใจว่าเธอต้องได้ยินอะไรมาแน่ ๆ "คุณเปลี่ยนไปมากเลยแผ่นดิน" "ไม่ได้สนิทกันขนาดจะมาเรียกชื่อเฉย ๆ" ผมพูดโต้ตอบทันที เธอพูดอย่างกับรู้จักผมดีอย่างนั้นแหละ ทั้งที่ผมเพิ่งจะรู้จักเธอตอนที่แม่ของผมแนะนำ "........" เธอยังคงยืนเงียบเหมือนเดิม ซึ่งมันเริ่มจะทำให้ผมนั้นโมโหยิ่งขึ้นกว่าเดิม ทั้งที่ผมพยายามควบคุมมันไว้ "อยากตายหรือไง?"

แม้เธอจะดูสดใสและไร้เดียงสา แต่ใครจะรู้ว่าเธอนั้นแอบซ่อนความเร่าร้อนไว้ในกาย "ใจแข็งดีนักระวังเจอน้องอันดาอ้อนรักแล้วจะใจละลาย" "พี่ไม่คิดจะสนใจน้องอันดาสักนิดเลยเหรอคะ...น้องอันดาตามพี่นานแล้วนะ" "ฉันไม่สนใจเด็กอย่างเธอหรอก ไป ๆ ถอยไปฉันจะไปเรียน" "พี่ใจร้ายกับน้องอันดามากเลยนะคะ" "น่ารำคาญจริง ๆ" "รำคาญก็ช่างพี่สิคะ งั้นวันนี้น้องอันดาไปก็ได้ วันหน้าจะมาอ้อนใหม่นะคะ จุ๊บ!" "ยัยเด็กหน้าด้าน!" "ขอบคุณที่ชมค่ะ บ๊ายบาย แล้วน้องอันดาจะซื้อเครปเย็นมาฝากใหม่นะคะ"

การถูกบังคับให้ร่วมชายคาเพื่อรับผิดชอบต่อการสูญเสีย เพราะเธอไม่สามารถที่จะรับผิดชอบต่อความผิดนั้นได้ ความลับที่เขาไม่คิดจะเปิดเผย เธอจึงยอมจำนนต่อคนที่ยื่นมือช่วยเหลือ...อยู่ด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกเหยียบย่ำไร้ค่า ศักดิ์ศรีที่เคยมีถูกตีตราในราคาที่แสนต่ำ ถูกกระทำย่ำยีเป็นของลับที่เหมือนไร้หัวใจ แต่บางครากลับมีเสน่หาในความรู้สึก การถลำลึกเช่นนี้จะเป็นทางออกหรือทางตันของคนอย่างเธอผู้ที่สง่างามดุจดั่งชื่อ ‘เรนิตา’

เกริ่น..... "อย่าคิดหนีไปจากที่นี่...ถ้าไม่อยากเจ็บตัว" เสียงเหี้ยมของชายมาดขรึมอย่างอานัสเอ่ยขึ้นพร้อมชี้หน้าอย่างข่มขู่ "ท่านจะฆ่าก็ฆ่าเลย สิ้นลมหายใจฟาตินคนนี้จะได้หมดทุกข์ ไร้ความทรมาน! อึก ฮึก ฮึก" ฟาตินตะเบ็งเสียงกร้าวโดยไม่คิดกลัว เมื่อตั้งแต่ที่ตัวเองมาอยู่ที่นี่ด้วยเม็ดเงินที่ถูกเขาซื้อมาย่ำยี มันทำให้หัวใจของเธอเจ็บช้ำระบม ร่างกายทุกข์ระทมขมขื่น แรงจะฝืนสู้ต่อแทบไม่มี ศักดิ์ศรีหดหายโดนทำร้ายร่างกายจนบอบช้ำ "อย่าปากดีให้มาก...เธอมันก็แค่ผู้หญิงในฮาเร็มที่ฉันซื้อมาสนองตัณหาเท่านั้น...อย่าได้คิดมีสิทธิ์มาต่อรอง แม้กระทั่งความตาย!!" ร่างกายหนาปรี่ประชิดตัวฟาติน มือใหญ่บีบปากของเธอจนเจ็บร้าว ดวงตาคมเเข็งกร้าวดุดัน จ้องมองหน้าที่แปดเปื้อนด้วยคราบน้ำตาอย่างเฉยชา แต่คนร่างเล็กที่โดนทำร้ายเจ็บปวดเจียนตาย ร่างกายที่บอบช้ำอยู่แล้วยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดเมื่อโดนสัมผัสด้วยแรงชาย "จะทรมานกันไปถึงไหน!" ฟาตินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาโตเอ่อล้นด้วยม่านน้ำตาสีใส เธอไร้แล้วซึ่งหนทางจะหลีกหนีจากซาตานในร่างมนุษย์เช่นเขา เสมือนนักโทษที่รอถูกลงอาญาด้วยตัณหาในกายชาย "ตลอดชีวิต!"

สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อัปเดตลงแพลตฟอร์มนี้ ซึ่งไรท์เป็นนักเขียนมือใหม่ หากว่าเกิดความผิดพลาดประการใดในงานเขียนต้องกราบขออภัยเป็นอย่างสูง สำหรับนิยายเรื่อง 'สามี' เป็นนิยายแนวน่ารักสดใส โรแมนติก ผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกคนรักทอดทิ้งไว้ข้างหลัง พร้อมกับลูกน้อย เขาต้องเผชิญกับความยากลำบากเลี้ยงลูกมาเพียงลำพังด้วยความพยายาม แต่แล้ววันหนึ่งก็มีนักศึกษาฝึกงานเข้ามาในบริษัท ลูกสาวของเขาที่กำลังอยู่ในวัยช่างพูดเกิดถูกชะตา จนเรียกเธอว่า 'แม่' นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นต่อไป ยังไงก็ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ---------- พลอยแก้ว Ploykaew