ตื่นมางงๆในดงผัวมาเฟีย

" คุณครูสวัสดีครับ บ๊ายๆนะครับ " " บ๊ายๆครับ " ปรีโบกมือไปมาให้เด็กนักเรียนก่อนจะปล่อยกลับบ้านกับผู้ปกครองเหมือนทุกวัน ปรีทำงานที่โรงเรียนแห่งนี้มาสองปีกว่าแล้วอันที่จริงบ้านของเขาทำธุรกิจส่งออกอาหารทะเลทั้งสดและแห้งแต่การที่เขามาเป็นครูดูจะไม่ได้ช่วยงานทางบ้านนักแต่ยังดีที่ทางครอบครัวของเขาไม่ได้เข้มงวดหรือบังคับขู่เข็ญเขาให้มาทำงานที่บ้านอาจเพราะเขามีพี่ชายอยู่หนึ่งคนความหวังทั้งหมดจึงไปตกอยู่กับพี่ชายซึ่งพี่ชายเขาเองก็ดูจะชอบงานทางนี้เหมือนกันเพราะจบบริหารมาก็มาช่วยทางบ้านทันทีไม่เหมือนเขาที่เป็นลูกคนเล็กของบ้านถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กไม่ว่าใครก็ขัดใจไม่ได้แต่ใช่ว่าเขาจะเกเรมากเขาก็ยังเรียนจบให้พ่อแม่ได้ภูมิใจพอได้ไปเม้ามอยกับป้าข้างบ้าน ชีวิตเขาดำเนินมาอย่างดีตลอดเรียนจบมาก็สอบบรรจุได้ทันทีเป็นครูเต็มตัวมาสองปีกว่าแล้วซึ่งเขาก็ค่อนข้างพอใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นมากจนไม่คิดว่าวันหนึ่งจะเกิดเรื่องบ้าบอกับชีวิตเข้า เอี๊ยดด ดด ปรีหันไปมองเสียงรถที่ดังสนั่นหวั่นไหวอยู่ข้างหลังก่อนจะเห็นว่ารถคันหนึ่งกำลังจะพุ่งเข้าชนเด็กนักเรียนที่กำลังจะข้ามถนนและด้วยความเป็นคนดีศรีสังคมของเขาปรีก็ไม่รอช้ารีบวิ่งไปอุ้มเด็กที่อยู่ใกล้ๆทันทีโดยไม่ได้มองเลยว่ารถคันนั้นกำลังจะชนเขาเต็มๆ โครมมม กรี๊ดดด ช่วยด้วยค่าาคนถูกรถชน ปรีก้มมองเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนก่อนจะเริ่มสำรวจว่าเด็กเป็นอะไรหรือเปล่าแล้วเขาก็พบว่าเด็กไม่เป็นอะไรเลยส่วนคนที่เป็นกลับเป็นตัวเขาเองที่เจ็บร้าวตั้งแต่ขาจนถึงหัวแม้แต่แรงจะคลายอ้อมกอดยังไม่มีเลยแขนเขามันชาไปหมดจนมันค้างอยู่ท่านั้นส่วนหูก็ได้ยินเสียงคนร้องโวยวายเขาคิดว่าคงเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่กำลังเรียกรถพยาบาลแต่ไม่รู้ว่ารถพยาบาลมาช้าหรืออะไรเพราะตอนนี้เขาเริ่มจะไม่ไหวแล้วเขาง่วงเหลือเกินมันอยากจะหลับเสียเดี๋ยวนี้และถึงตอนนี้ปรีคิดว่าตัวเขาเองคงไม่รอดแล้ว พระเจ้าก็นะจะให้เขาตายทั้งทีขอเจออนาคอนดาก่อนก็ไม่ได้ ------------------------------------------------------------------- " อื้ออ "  ปรีครางออกมาเบาๆเพราะยังสะลึมสะลืออยู่เขาค่อยๆปรับสายตามองไปบนเพดานก่อนจะพบว่าเป็นเพดานสีขาวสะอาดนั่นทำให้ปรีรู้ทันทีว่าที่นี่ต้องเป็นโรงพยาบาลแน่นอน นี่เขารอดมาได้หรอหมอเก่งจริงๆรีบชมเลยแต่ถึงอย่างนั้นร่างกายก็เจ็บร้าวไปทั้งตัวกระดิกทีเจ็บไปถึงปลายเท้า อ้อไม่ตายแต่พิการอย่างนั้นหรอดูเจ็บๆชายังไงชอบกล " อ อะไรวะเนี่ย เฮ้ " หลังจากมองรอบๆห้องดูแล้วแทนที่ปรีจะเห็นสายน้ำเกลือกับนางพยาบาลแสนสวยแต่เขากลับเจอผู้ชายหน้าโหดสองคนนอนข้างๆเขาซะได้ นี่อะไร พยาบาลพิเศษมานอนเฝ้าหรอแต่ทำไมหน้าถึงเหมือนโจรอย่างนี้วะแต่จะว่าไปรอบๆกายไม่มีแม้แต่เครื่องมืออะไรที่บ่งบอกว่านี่คือโรงพยาบาลเลยมันเหมือนห้องนอนมากกว่า ปรีพยายามตั้งสติและจะลุกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ไอ้ผู้ชายหน้าโหดที่นอนประกบเขาซ้ายขวานี่เป็นใครแต่ความรู้สึกแรกที่ได้รับคือ เย็น หนาว เหมือนร่างกายเขาไม่มีอะไรที่กันหนาวได้เลย นั่งงงๆอยู่แปปนึงเขาก็เริ่มมองลงไปที่ร่างกายตัวเองก่อนจะพบว่าตัวเขาไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่กางเกงใน - - พอมองไปดูคนข้างๆทั้งซ้ายและขวาก็เห็นว่าอยู่ในสภาพไม่ต่างกันนัก สภาพเปลือยเหมือนเด็กเกิดใหม่น่ะ - - แต่ปรีจำได้ว่าเขาพึ่งช่วยเด็กที่กำลังจะถูกรถชนตอนข้ามถนนแต่ไหง่ตอนนี้ตัวเองดันมานอนเดี้ยงเปลือยกายอยู่บนเตียงกับผู้ชายหน้าโหดโจรป่าสองคนได้วะ!! และด้วยความตกใจหรือผีบ้าเข้าสิงปรีก็จับหมอนใบโตฟาดหน้าโจรป่าทั้งสองไม่ยั้งจนพวกเขาเริ่มตื่นขึ้นมา " พ พวกคุณเป็นใคร ล แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงแล้วที่นี่ที่ไหน แล้ว.. " " หุบปาก " " หรือพวกคุณลักพาตัวผมมา ใช่แน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ " " ปัญญาอ่อน " " ไอ้พวกโจรป่า!! " " – – " " – – " " ไม่ตอบ ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าใช่ ผมจะแจ้งความคอยดูเถอะพวกคุณติดคุกหัวโตแน่ โทรศัพท์ผมอยู่ไหนพวกคุณเอาไปขายแล้วใช่ไหมห๊ะ! " "......" "......" ปรีหันหน้าหนีไอ้พวกโจรป่าสองคนนั้นก่อนจะควานหาโทรศัพท์ตัวเองแต่ก็ไม่เจอเขาจึงหันไปโวยวายกับพวกเขาต่อโดยไม่ได้ดูเลยว่าทั้งสองคนที่นั่งมองอยู่เงียบๆมองเขาด้วยสายตาประหลาดใจขนาดไหน  " นอกจากจะเป็นโจรแล้วยังเป็นใบ้ด้วยหรอ เอาโทรศัพท์ผมมานะจะแจ้งตำรวจโว้ยย " " เป็นบ้า? " " ประสาท " " พวกคุณนั่นแหละเป็นบ้าเป็นประสาทอยู่ดีๆมาลักพาตัวกันแบบนี้ได้ที่ไหนแม่งหน้าตาก็น่ากลัวแล้วนี้อะไรทำไมผมไม่ใส่เสื้อผ้าหรือว่าพวกคุณเอาเสื้อผ้าผมไปขายหรอไปเอาคืนมานะ!! " "......" "....." ครูสและคราสมองหน้ากันเพื่อจะสื่อสารว่าคนตรงหน้าเป็นบ้าอะไรขึ้นมาทำไมถึงมาโวยวายพวกเขาหาว่าเป็นโจรขโมยของไปได้พวกเขาเป็นถึงนักธุรกิจอันดับต้นๆของประเทศจะขโมยโทรศัพท์ไปทำไมหรือเมื่อคืนพวกเขาจัดหนักเกินจนอีกฝ่ายเสียสติไปหรอ " แม่ง ไม่ตอบอะไรสักอย่าง แล้วเนี่ยอะไรเจ็บก้นเนี่ยอะไรวะหรือว่าพวกคุณทำมิดีมิร้ายผม ไอ้พวกบ้ากาม!! " " เมื่อไหร่จะเลิกพูด " " รำคาญ " ปรีอยากหาอะไรสักอย่างฟาดหน้าเถื่อนๆพวกนี้เหลือเกินติดอยู่อย่างเดียวเขาลุกไม่ได้นี่ไง สภาพเหมือนโดนช้างทั้งโขลงเหยียบมาแบบนี้มันอะไรก่อนหรือเมื่อคืนเขาจะโดนพวกโจรนี่ทำอะไรจริงๆแต่ถ้าสภาพขนาดนี้ต้องเป็นอนาคอนดาแน่ๆ เอ๊ะ มันใช่เวลาคิดเรื่องนี้หรอ  " ฮืออ ความบริสุทธิ์ผุดผ่องที่สะสมมาหมดสิ้นแล้วแม่ " " นี่บ้าจริงหรอ " "......" " พวกคุณมันเลวถ้าผมลุกได้รับรองเลยว่าพวกคุณไม่รอดแน่เตรียมตัวไปนอนคุก รู้จักไหมคุกอะ " " เฮ้อ ไอ้ครูสโทรเรียกรถโรงบาลมารับไป " "......" ครูสยกโทรศัพท์โทรเรียกรถพยาบาลมารับคนขี้โวยวายตรงหน้ายอมรับว่าเขาตกใจมากทีเดียวที่อีกคนโวยวายพูดไม่หยุดแบบนี้ปกติเห็นเงียบๆเหมือนคนเป็นใบ้แล้ววันนี้เกิดบ้าอะไรพูดมากแถมยังเหมือนคนสติไม่ดีแบบนั้นอีก " ฮืออ ผมจะฟ้องไอ้ชาคอยดูจะให้ไอ้ชาเอาฟอร์มาลีนมาฉีดให้พวกคุณคนละสิบเข็มไปเลยเป็นไง กลัวไหมถ้ากลัวก็ปล่อยผมไปปล่อยผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้! " " ไอ้ครูสรถมายังวะ รำคาญจะตายแล้ว " " กำลัง " --------------------------------------------------------------------- หลังจากรถโรงพยาบาลมารับปรีไปตรวจก็ทำให้ปรีสงบปากสงบคำได้เพราะอย่างน้อยก็ได้ออกมาจากรังโจรที่ดูจะยิ่งใหญ่กว่าบ้านเขามากปรีไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโจรพวกนี้มันจะรวยขนาดนี้ได้ " ทุกอย่างปกติดีนะคะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงส่วนเรื่องร่องรอยบนตัวจะหายอีกไม่กี่วันขยันทายาหน่อยนะคะและอย่าลืมทายาภายในด้วยจะได้หายไวๆส่วนเรื่องอย่างว่าช่วงนี้หมอขอให้งดไปก่อนนะคะ " " ค ครับ " แม้จะงงๆปรีก็รับปากคุณหมอคนสวยไปก่อนเพราะเขาอยากโทรหาให้คนมาช่วยเต็มแก่แล้วแต่มันติดอยู่อย่างเดียวอย่างเดียวจริงๆ หนึ่งเขาไม่มีโทรศัพท์และสองเขาจำเบอร์ใครไม่ได้เลย โอเคปัญหานี้น่าจะแก้ได้ ได้กับอะไรก่อนครับ แกรกก ก " เข้ามาทำไมวะออกไปนะไม่งั้นผมจะเรียกหมอมาไล่พวกคุณ ไล่ด้วย ไล่ด้วยฟอร์มาลีน " " ปัญญาอ่อน " "......" ปรีมองซ้ายมองขวาหาอะไรพอที่จะเป็นอาวุธได้ก่อนจะเจอแจกันที่ตั้งอยู่ข้างๆไม่รอช้าปรีก็รีบยกมันกอดไว้ทันทีอย่างน้อยๆเขาก็ยังพอมีอะไรให้อุ่นใจ " ผ ผมไม่เอาเรื่องพวกคุณก็ได้เพราะฉะนั้นพวกคุณก็ไปที่ชอบๆซะ " " ที่ไหน " " ที่ชอบๆไง " " มีหลายที่ " " พวกบ้าพวกโรคจิตไปไกลๆเลยนะโว้ย " "......" "......" ครูสและคราสมองคนตรงหน้าที่ยกแจกันอันเล็กขึ้นมาขู่พวกเขาไม่รู้จะมองยังไงให้เหมือนคนปกติได้เพราะดูยังไงก็เหมือนคนบ้าสติไม่เต็มแถมยังพูดมากจนคราสต้องพูดด้วยบ่อยๆส่วนครูสก็ยังคงเงียบตามสเต็ปคนไม่ชอบพูดทำให้ส่วนมากคนที่พูดจะเป็นคราสซะส่วนใหญ่ " ดีขึ้นแล้วก็เตรียมตัวกลับบ้าน " " ห๊ะ กลับบ้านหรอพวกคุณจะปล่อยผมกลับบ้านหรอ ดี ดีเลยสัญญาจะไม่เอาเรื่อง หึ " " ทำตัวให้มันเหมือนคนปกติหน่อยเขาจะหาว่าบ้า " " ผมไม่ปกติตรงไหน " " - - " " - - " " เหอะ พวกคุณนั่นแหละบ้า โรคจิต "