“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าลูก” ยายของพี่เรย์เอ่ยถามฉันที่นั่งทำขนมช่วยยาย
“เปล่าค่ะยาย” ส่งยิ้มให้ยาย ยายชื่อยายเนตร ฉันมาค้างกับยายคืนวันศุกร์ นี่วันเสาร์ ตั้งใจกลับเช้าวันอาทิตย์
มาอยู่หลายวันหน่อยเพราะพี่เรย์ไปต่างประเทศ เขาไม่ได้แวะมาหายายสักระยะแล้ว
ฉันจึงบอกพี่เรย์ว่าวันหยุดจะมาอยู่เป็นเพื่อนยายสักหน่อย
ฉันเพียงแค่อยากหลบหน้าอินดี้ แต่พี่เรย์กับยายดีใจมากที่รู้ว่าฉันจะมา
“หนักไหมลูก”
“ไม่ค่ะ แป้งนี้ไม่ได้หนักอะไร” ฉันกำลังยกแป้งเทใส่ถาดผสม จึงเข้าใจว่ายายหมายถึงแป้ง
“ยายหมายถึงเรื่องที่หนูแบกไว้”
“คะ?” ฉันวางถุงแป้งลง มองหน้ายายเนตรที่กำลังส่งสายตาหม่นหมองมาที่ฉัน
“สีหน้าหนูเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ อะไรที่ไม่สำคัญก็วางลงเถอะลูก เราไม่จำเป็นต้องแบกทุกอย่างไว้คนเดียว ถ้าไม่มีคนแบกช่วยก็โยนมันทิ้งไป”
“…” ฉันเพียงยิ้มรับอย่างขมขื่นพร้อมน้ำตาที่เอ่อคลอ นั่งนวดแป้งให้ยายเนตร
