เสียงร้องในใจไม่อาจส่งไปถึงใครได้ ความกลัวรัดแน่นจนหายใจไม่ทั่วท้อง ข้อมือเล็กที่ถูกบีบจนแดงช้ำสั่นระริก ขณะที่เงาของชายชุดดำสองคนยังลากทั้งเธอและนานาไม่ยอมหยุด
“พวกนายต้องการอะไร ถ้าอยากได้เงินฉันมีเงินนะ”
“เงียบ!!”
“ฉันพูดจริง ๆ นะ ฉันกับเพื่อนมีเงินเยอะนะ หรือไม่แกก็ปล่อยเพื่อนฉันไปแล้วจับฉันไปคนเดียวก็พอ” นานายังไม่ยอมหยุด เธอยังพยายามพูดจาหว่านล้อมเพื่อให้คนร้ายปล่อยพวกเธอไปหรืออย่างน้อยปล่อยพบรักไปก็ยังดี
“ถ้าแกยังไม่เงียบ อย่าหาว่ากูไม่เตือน” ผู้ชายที่จับแขนพบรักไว้สะบัดเสียงต่ำ เขายกมีดสั้นในมือขึ้นข่มขู่จนแสงสะท้อนวูบวาบในความมืด ทำให้นานาชะงักทันที ใบหน้าเธอซีดเผือดไปในชั่วพริบตา แต่สายตายังไม่ยอมลดละจากคนร้ายที่อยู่ตรงหน้า
“ได้… ฉันเงียบ แต่ขอแค่… อย่าทำอะไรเพื่อนฉันเลย” เสียงสั่นพร่าของนานาเอ่ยออกมาอย่างสิ้นหวัง พบรักที่ถูกบีบแขนแน่นจนชาเงยหน้าขึ้นมองนานาทั้งน้ำตาคลอดวงตา
