บ่วงรักพยัคฆ์ร้าย

12 สัญญาของเขา

พริกหวานร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของฟรานเชสโกเนิ่นนานราวกับจะปลดปล่อยความเจ็บปวดทั้งหมดที่สั่งสมมาทั้งชีวิตออกมาให้หมดสิ้น เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่กอดเธอไว้แน่นๆ ปล่อยให้ไหล่กว้างของเขาเป็นที่พึ่งพิงให้เธออย่างเงียบๆ

เมื่อเสียงสะอื้นของเธอค่อยๆ แผ่วลง กลายเป็นเพียงการสะท้านเบาๆ เธอก็เงยหน้าขึ้นจากแผงอกของเขา ดวงตาแดงก่ำและบวมช้ำจ้องมองใบหน้าคมคายที่อยู่ใกล้เพียงคืบ ความกลัวระลอกใหม่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ... ความกลัวที่จะต้องสูญเสียที่พึ่งพิงสุดท้ายนี้ไป

"แล้วคุณล่ะคะ..." เธอถามเสียงสั่นเครือ "คุณจะไม่ทิ้งหนูไปใช่ไหม"

ฟรานเชสโกขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำถามนั้น "ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันจะทิ้งเธอ"

"ก็... ก็หนี้ตั้งสิบล้าน" เธอก้มหน้ามองมือตัวเองที่ยังคงกำเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แน่น "หนูไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรจะไปชดใช้ให้คุณได้... วันนั้นคุณบอกเองว่าร่างกายของหนูคงไม่พอใช้หนี้ด้วยซ้ำ... แล้วถ้าวันหนึ่ง... วันหนึ่งคุณเบื่อหนูขึ้นมา... คุณจะเอาหนูไปขายต่อให้คนอื่นไหมคะ... เหมือนที่แม่..."

เธอพูดต่อไม่จบประโยค ความคิดนั้นมันน่ากลัวเกินกว่าจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้

ฟรานเชสโกใช้สองมือประคองใบหน้าเธอขึ้นมาอีกครั้ง บังคับให้สบตากับเขาตรงๆ "ฟังนะพริกหวาน... มองตาฉัน"

น้ำเสียงของเขาจริงจังและเต็มไปด้วยอำนาจจนเธอต้องทำตามอย่างว่าง่าย

"วันแรกที่ฉันพูดแบบนั้น... เพราะฉันต้องการจะขู่เธอ ต้องการจะกดเธอให้จมดิน ให้เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือก... แต่ตอนนี้..." เขาหยุดไปเล็กน้อย สายตาของเขาอ่อนแสงลงอย่างเห็นได้ชัด "ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว"

"หนี้สิบล้านนั่น... ฉันลืมมันไปแล้ว" เขากล่าวเสียงเรียบ แต่ทุกถ้อยคำกลับหนักแน่นราวกับภูผา "สำหรับฉันในตอนนี้... เงินก้อนนั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับเธอแม้แต่ปลายเล็บ"

พริกหวานตาโตอย่างไม่อยากเชื่อหู

"เธอถามว่าถ้าฉันเบื่อ... ฉันจะขายเธอไหม?" เขาแค่นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ "พริกหวาน... เธอไม่ใช่สินค้าอีกต่อไปแล้ว เธอคือ สมบัติ ของฉัน... คือสิ่งล้ำค่าชิ้นเดียวที่ฟรานเชสโก เด ลูคา คนนี้หวงแหนที่สุด"

เขาก้มลงจูบที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความทะนุถนอมและคำสัญญา

"ฉันอาจจะเป็นคนเลวในสายตาคนอื่น... ฉันฆ่าคน... ฉันทำธุรกิจผิดกฎหมาย... แต่มันมีสิ่งหนึ่งที่ฉันยึดถือมาตลอด... นั่นคือฉันไม่เคย 'ขาย' คนของตัวเอง"

เขาเลื่อนมือลงมาจับมือเธอไว้แน่น "และนับจากวินาทีที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน... เธอก็คือ 'คนของฉัน' เข้าใจไหม... ไม่มีวัน... ที่ฉันจะปล่อยเธอไปให้ใครอีก"

น้ำตาหยดใหม่ไหลรินออกมาจากดวงตาของพริกหวานอีกครั้ง แต่ครั้งนี้... มันคือน้ำตาแห่งความตื้นตันใจ ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของเธอ คำพูดของเขาได้สลายความกลัวและความไม่มั่นคงทั้งหมดที่เธอมีจนหมดสิ้น

"ฮึก... ขอบคุณค่ะ... ขอบคุณ..." เธอพูดได้เพียงเท่านั้น

"ไม่ต้องขอบคุณ" เขาพูดพลางใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาให้เธอ "แค่เธออยู่ตรงนี้... อยู่ข้างๆ ฉัน... ก็พอแล้ว"

เขาดึงเธอเข้าไปกอดอีกครั้ง กอดที่แนบแน่นและอบอุ่นยิ่งกว่าครั้งไหนๆ "ส่วนเรื่องแม่ของเธอ... หลังจากนี้ไป... ให้มันเป็นหน้าที่ของฉันเอง" แววตาของเขาวาบขึ้นมาอย่างเย็นชาเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ "นางจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำกับเธอ... และนางจะไม่มีวันได้เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของเธออีก... ฉันสัญญา"

พริกหวานซบหน้ากับอกเขา รับรู้ได้ถึงคำสัญญาที่หนักแน่นนั้น ในที่สุด... ชีวิตที่มืดมนของเธอก็มีแสงสว่างส่องเข้ามาเสียที แสงสว่างที่มาจากผู้ชายที่อันตรายที่สุด... แต่ก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่ปกป้องเธอจากโลกที่โหดร้ายได้อย่างแท้จริง