ตอนที่ 2 ขอโอกาส
545 คำ
คาลอสกึ่งลากกึ่งจูงหญิงสาวออกจากบ้านหลังใหญ่ของเธอ ที่เคยอบอุ่นมาตลอด แต่วันนี้พ่อของเธอกลับทำมันพังทลายลง แต่เธอไม่มีเวลามารื้อฟื้นความทรงจำอันแสนที่จะอบอุ่น เพราะตอนนี้เธอกำลังจะกลายเป็นนางบำเรอของเขา ‘คาลอส’ ผู้ที่มีอิทธิพล ชี้ชะตาชีวิตของพ่อเธอและตัวเธอ
“ฮึก คุณคะ ช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม” เธอพยายามจะคุยกับเขา แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขาไม่ได้ฟังเธอเลย และยังเปลี่ยนจากดึงมือเธอเป็นอุ้มพาดบ่าและเดินเข้าไปยังรถตู้ราคาแพงคันสีดำ ก่อนรถจะเคลื่อนตัวมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ของเขาที่ไกลจากบ้านของเธอประมาณหนึ่งโมง
เธอไม่สามารถขัดขืนอะไรเขาได้เลย เพราะเขานั้นดูน่ากลัวและน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก เธอกลัวว่าจะพูดจาไม่เข้าหูเขา และเขาอาจจะสั่งให้ลูกน้องของเขาปลิดชีวิตพ่อของเธอทิ้งก็เป็นได้
เธอเอาแต่ร้องไห้ สะอื้นอยู่ภายในรถ จนมาถึงคฤหาสน์ของคาลอส
“ลงมา”
“ฮึก คุณคะ ฉันขอคุยอะไรกับคุณก่อนได้ไหมคะ”
“...”
“ฉันไม่เป็นนางบำเรอของคุณได้ไหม แต่ฉันสัญญาจะหาวิธีใช้หนี้มาให้คุณทั้งหมด”
“...”
“แต่ขอผ่อนจ่ายได้ไหมคะ”
“ฉันให้โอกาสพ่อของเธอมาหลายครั้งแล้ว และพ่อของเธอยังหลอกฉันจนฉันหัวปั่น แถมเธอกับพ่อของเธอยังจะหนีไปต่างประเทศ”
“...”
“เธอคิดว่าฉันครั้งนี้ฉันจะยอมอย่างนั้นเหรอ”
“ฮึก!!”
“เงินห้าร้อยล้าน เธอจะทำงานใช้ฉันอีกกี่ชาติถึงจะหมด”
“...”
“นี่ฉันใจดีมากแล้วนะ ที่เอาเธอมาขัดดอก”
“...”
“ถ้าพ่อเธอรักเธอจริงๆ และยังเห็นเธอเป็นลูกในไส้แท้ๆ พ่อของเธอก็จะหาวิธีมาช่วยเธอเอง”
“...”
“แต่ถ้าพ่อเธอไม่ช่วย...เธอก็ต้องเป็นเมียเก็บของฉันจนกว่าฉันจะเบื่อและปล่อยเธอไป”
“แต่ตอนนี้หนูยังเรียนอยู่นะคะ”
“นานเท่าไหร่”
“ฮึก ปีสุดท้ายแล้วค่ะ ขอหนูได้เรียนให้จบก่อนได้ไหมคะ”
“ได้สิ ฉันจะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ แต่เธอก็ต้องทำหน้าที่นางบำเรอของเธอให้ฉันไปด้วยเหมือนกัน”
หญิงสาวได้ยินดังนั้นเข่าอ่อนและทรุดตัวลงอยู่หน้าคฤหาสน์ของเขา ก่อนจะร้องไห้ออกมาจนตัวโยน ชีวิตในตอนนี้ของเธอช่างสับสนวุ่นวายยิ่งนัก ทำไมลูกคุณหนูแบบเธอที่เคยสุขสบาย อยากได้อะไรก็แค่ชี้นิ้วสั่ง แต่วันนี้เธอกลับกลายมาเป็นคุณหนูตกอับเพียงเพราะพ่อของเธอติดการพนันกันนะ
เธอต้องยอมรับความจริงใช่ไหม ชายหนุ่มตรงหน้าของเธอที่กำลังเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่นั้นกำลังจะเป็นว่าที่สามีคนแรกของเธอ ที่ไม่ได้เกิดจากความรักและเขาก็จะเป็นคนได้เชยชมร่างกายของเธอคนแรกที่เก็บรักษาเอาไว้ตลอดยี่สิบเอ็ดปี
‘ทำไมโลกใบนี้ช่างโหดร้ายกับเธอเหลือเกิน’
- ผู้เขียน
