วิศวะตัวร้ายพ่ายรักยัยเย็นชา

บทที่ 6 จุดอ่อน

"พี่เตอร์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะไหนบอกว่านัดกับพี่ธามไปข้างนอกกันไม่ใช่เหรอ" ผมชะงักเท้าลงเมื่อหญ้าหวานจงใจถามขึ้นเพื่อรั้งผมไว้ไม่ให้เดินตามไอ้มาร์กไป ผมรู้ว่ามันต้องการอะไรมันแข่งรถแพ้ให้ผมทุกครั้ง มันคงกำลังคิดหาหนทางที่จะเอาชนะผมทุกด้านโดยการจงใจเข้าหาหญ้าหวาน มันคงรู้จุดอ่อนของผมดีมันจึงตั้งใจใช้จุดอ่อนของผมคือหญ้าหวานเพื่อเล่นงานให้ผมจนมุม อารมณ์ของผมกำลังพลุ่งพล่านอยู่ไม่สุข อยากตามไปเอาคืนหรือหาทางสกัดมันออกไปให้ห่างจากคนของผม ผมไม่อยากให้ใครเข้ามาใกล้ชิดหรือแกล้งหญ้าหวาน คนที่ทำเรื่องพวกนั้นกับเธอได้ต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้นใครก็ไม่มีสิทธิ์ เพราะเธอเป็นของเล่นที่ผมชอบแกล้งชอบเล่นด้วยมาตั้งแต่เด็กเป็นของหวงของผมที่ใครก็ห้ามยุ่ง

"หญ้าหวานรู้จักกับไอ้มาร์กนั่นด้วยเหรอ รู้จักกับมันมานานหรือยัง สนิทสนมกับมันมากแค่ไหน" ผมหยุดนิ่งกับที่ไม่ได้เดินตามไอ้มาร์กออกไปอย่างที่ตั้งใจไว้ในตอนแรกเพราะเสียงหวานของหญ้าหวานรั้งผมไว้ ผมหันหลังกลับมาเผชิญหน้าหญ้าหวานพร้อมรัวคำถามด้วยความไม่พอใจ ผมออกอาการหงุดหงิดหัวเสียตอนเห็นหญ้าหวานยืนคุยอยู่กับไอ้มาร์กนั่นเหมือนสนิทสนมกันดี จนผมต้องรีบพุ่งเข้ามาขัดแข้งขัดขาอย่างไม่พอใจที่เห็นหญ้าหวานยืนคุยกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผมกับพี่ชายของเธอ

"หญ้าหวานกำลังถามพี่เตอร์อยู่นะคะพี่เตอร์ไม่ตอบกลับรัวคำถามออกมาเป็นชุดจนไม่รู้ว่าหญ้าหวานจะตอบคำถามไหนก่อนดี" นอกจากผมจะยืนนิ่งมองหน้าหญ้าหวานตาไม่กระพริบเพื่อจ้องจับผิด ผมไม่ตอบคำถามทั้งก่อนหน้าและล่าสุด ผมยังมีเรื่องที่คาใจต้องรู้ให้ได้ไม่อย่างนั้นผมคงไม่มีความสุขนอนไม่หลับไม่เข้าใจอารมณ์นี้ของตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องหวงหญ้าหวานหนักขนาดนี้ หรือเป็นเพราะพ่อบอกให้ผมดูแลน้องเป็นอย่างดีผมเลยต้องทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด หรือเป็นเพราะหญ้าหวานเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทผมเลยต้องดูแลน้องสาวของเพื่อนให้ดีเหมือนที่มันชอบชวนผมไปปกป้องเธอจากผู้ชายที่เข้ามาจีบ ผมกับไอ้ธีร์ธามทำหน้าที่นั้นอย่างดีคอยกันผู้ชายทุกออกไปจากหญ้าหวาน บางครั้งไอ้ธีร์ธามไม่ได้ชวนผมด้วยซ้ำแต่ผมก็ทำหน้าที่แทนมันโดยที่มันไม่ต้องเอ่ยปากชวนให้ทำผมจะรีบทำก่อนมันเสมอ

"ก็ตอบมันมาทั้งหมดที่พี่ถามนั่นแหละห้ามตกหล่นสักข้อเดียว" ผมอยากรู้ทั้งหมดที่ถามและต้องรู้อย่างละเอียดห้ามพลาดรายละเอียดเล็กๆน้อยๆก็ไม่ปล่อยผ่าน ผมไม่อยากให้ไอ้มาร์กเข้ามาใกล้หรือยุ่งเกี่ยวกับคนของผมเด็ดขาด

"พี่เตอร์อยากรู้ไปทำไมคะนั่นมันเรื่องของหญ้าหวานหรือเปล่า" ดูเธอตอบผมสิจะยียวนกวนประสาทผมไปถึงไหน ผมยิ่งอารมณ์ไม่ดีขุ่นมัวตั้งแต่เดินมาเห็นไอ้มาร์กอยู่กับหญ้าหวาน ผมพยายามเงี่ยหูฟังว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่มันไม่ทันใจผมจึงรีบฝ่าวงเข้ามาขัดขวางด้วยตัวเอง

"ไอ้มาร์กมันเป็นคนอันตรายหญ้าหวานอย่าเข้าไปใกล้มันเด็ดขาด มันทั้งเจ้าเล่ห์คิดไม่ซื่อเล่นใต้ดินมันทำได้ทุกอย่างพี่เป็นห่วง" ผมพูดออกไปอย่างที่ใจผมคิดไม่มีกั๊ก ใบหน้าสวยเฉี่ยวกลับแดงระเรื่อลามไปถึงใบหูไม่รู้ว่าเขินหรือว่าโกรธที่ถูกผมห้ามปราม ผมเดาอารมณ์ของเธอไม่ค่อยออก

"หญ้าหวานไม่ได้เข้าใกล้สักหน่อยแม้แต่ชื่อกับหน้าเขาหญ้าหวานยังไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จัก และไม่เคยคิดที่จะรู้จักด้วยซ้ำพี่เตอร์สบายใจได้" ผมไม่ไว้ใจไอ้มาร์กนั่น

ขนาดยังไม่เปิดเทอมมันยังรุกมาหาถึงสนามแข่ง ถ้าเปิดเทอมมันจะไม่เปิดศึกรุกหนักยิ่งกว่านี้อีกเหรอ ผมต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นเพื่อไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับหญ้าหวาน ผมไม่อยากให้หญ้าหวานใจอ่อนกับไอ้มาร์กเพราะมันรู้จักเอาใจเทคแคร์สาวๆ ผมกลัวหญ้าหวานจะหลงคารมไอ้เหี้ยนั่น

"พี่เตอร์ยังไม่ได้ตอบคำถามหญ้าหวานเลยนะคะว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไหนบอกจะออกไปข้างนอกกัน" ผมหลุดออกจากภวังค์และยิ้มทะเล้นออกไปสายตากรุ้มกริ่มของผมมองทะลุดวงตากลมโตของหญ้าหวาน

"หญ้าหวานเหมือนจะรู้ความเคลื่อนไหวของพี่ดีนะครับ แสดงว่าสนใจใส่ใจเรื่องของพี่เป็นพิเศษเห็นพี่เป็นคนสำคัญของหญ้าหวานใช่ไหมครับ" ผมยิ้มละมุนและพูดหยอดหญ้าหวานไป คนเย็นชาอย่างเธอถ้าไม่ใส่ใจเรื่องของผมคงไม่รู้ว่าผมจะไปที่ไหนทำอะไรกัน นี่ถึงขนาดรู้ว่าผมมีนัดกับไอ้ธีร์ธามและเพื่อนๆไว้แสดงว่าเธอก็สนใจผมไม่ได้เย็นชานิ่งเหมือนอาการที่เธอแสดงออกภายนอก ประกอบคำพูดประชดประชันไม่พอใจที่ผมออกมาข้างนอกกันนั่นหมายความว่าเธอกำลังออกอาการหวงผมอยู่เหมือนกัน ผมยิ้มกว้างมองหน้าหญ้าหวานด้วยสายตาหวานเชื่อมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

"พี่เตอร์นี่คิดเข้าข้างตัวเองเก่งเหมือนกันนะคะ ที่หญ้าหวานสนใจนั่นเพราะมันเป็นเรื่องของพี่ชายหญ้าหวานไม่เกี่ยวกับพี่เตอร์สักนิด พี่จะไปไหนกับใครมันก็เรื่องของพี่" รอยยิ้มกว้างของผมหุบลงเสียอาการถึงกับเซ ผมไม่คิดจะยอมแพ้ให้คนปากแข็งผมเห็นใบหน้าของเธอแสดงออกชัดจะตายเธอคงไม่รู้ตัว

"แน่ใจนะครับว่าไม่สนใจ งั้นพี่จะมาที่นี่มาทำอะไรก็ได้ใช่ไหมครับ" ผมเขยิบเดินเข้าไปใกล้จนหญ้าหวานต้องเดินถอยหลัง

"มีอะไรหรือเปล่าหญ้าหวาน" เสียงทุ้มเข้มป้อนคำถามดังมาจากทางด้านหลังของหญ้าหวานทำผมหูผึ่งตากระตุกจนต้องมองผ่านหน้าหญ้าหวานไปทางต้นเสียงนั่น อยากเห็นไอ้บ้านั่นที่ถามคำถามอย่างคนที่สนิทกับหญ้าหวานมานาน มันจะมีผู้ชายคนไหนที่กล้ามาสนิทสนมกับหญ้าหวานได้อีกในเมื่อผมไปสกัดทางลับจนหมดแล้ว ยังมีผู้ชายคนไหนที่เล็ดลอดหลุดเข้ามาใกล้หญ้าหวานอีก

"ไม่มีอะไรกวินท์ฉันคุยธุระเสร็จกำลังจะเดินไปหาพวกแกสองคนอยู่พอดี" ผมจ้องหน้าไอ้หน้าจืดมันไม่หลบสายตาแถมมันจ้องตอบไม่ลดล่ะเช่นกัน สายตากวนตีนของมันช่างรนหาเรื่องโดนตีน ผมอยากรู้ว่ามันเป็นใครทำไมดูสนิทสนมกันมากหรือมันมีความสำคัญเกี่ยวข้องกับหญ้าหวานมากแค่ไหน ทำไมมันถึงเล็ดลอดจากการสแกนของผมหรือว่าลูกน้องของผมมันทำงานพลาด ผมสั่งให้จับตาพวกผู้ชายที่เข้าใกล้หญ้าหวานแต่ทำไมไอ้นี่ผมถึงไม่เคยเห็นหน้ามัน

"หญ้าหวาน" เสียงใสเรียกหญ้าดังมาจากทางด้านหลังอีกคน สายตาของผมสลับไปโฟกัสที่เจ้าของเสียงใสผมจดจำใบหน้าเธอได้ดี เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักที่วิ่งไล่ตามเพื่อนผมเป็นปี แต่เพราะความปากแข็งปากหนักของเพื่อนผมที่ชอบไล่เธอไปไกลๆแล้วมานั่งทำหน้าหมาหงอยชะเง้อชะแง้คอมองหาทุกวันตอนน้องเขาหายไป

"พี่ติวเตอร์" ข้าวปุ้นเรียกชื่อผมด้วยความตกใจใบหน้าถอดสีหันมองซ้ายมองขวาหน้าตื่นด้วยความหวาดระแวง

"ไอ้ธีร์ธามมันไม่ได้มากับพี่หรอกครับข้าวปุ้นสบายใจได้" ข้าวปุ้นถอนหายใจดูโล่งอกเมื่อรู้ว่าผมมาคนดียว ผมเข้าใจความรู้สึกข้าวปุ้นคงไม่อยากเจอหน้าเพื่อนผมเท่าไหร่ เพราะข้าวปุ้นตั้งใจหลบหน้าเพื่อนผมไม่เคยเจอกันอีกเลยหลังจากเพื่อนผมปากหมาหลุดไล่เธอต่อหน้าทุกคนในโรงเรียน นอกจากจะปากหมามันยังได้กินอาหารหมาอยู่ถึงสองปี วันนี้มันพลาดมากที่ไม่ได้มากับผมไม่งั้นป่านนี้มันคงได้เจอหน้าคนที่มันตามหาและอยากเจอมาถึงสองปี ดีสมน้ำหน้ามันปากดีนักให้มันได้รู้สึกและสำนึกบ้างว่าข้าวปุ้นไม่ใช่ของตายที่จะวิ่งตามตูดมันได้ตลอด

"พี่ติวเตอร์คงจะไม่บอกเพื่อนพี่ติวเตอร์ว่าเจอข้าวปุ้นที่นี่หรอกใช่ไหมคะ" คำถามเหมือนหยั่งเชิงแกมขอร้องไปในตัวว่าไม่ให้ผมเล่าเรื่องนี้ให้ไอ้ธีร์ธามฟัง ถึงข้าวปุ้นจะไม่ขอร้องเรื่องนี้ผมก็จะไม่ยุ่ง อยากให้พวกเขาสองคนเคลียร์กันเองมากกว่าและเพื่อนผมสมควรได้รับบทเรียนราคาแพงด้วย

"ครับ"

"พี่เตอร์ไม่มีอะไรกับหญ้าหวานแล้วใช่ไหมคะงั้นหญ้ากับเพื่อนขอตัวมีธุระต้องไปทำ"

"ดะ.. เดี๋ยวก่อน" หญ้าหวานหันหลังแล้วดึงมือข้าวปุ้นให้เดินตามโดยไม่สนใจเสียงเรียกของผมเลย คนเขาอุตส่าห์ทิ้งนัดสาวๆเพื่อมาหาที่สนามแข่งไม่คิดจะสนใจหรือชวนผมไปด้วยหรือยังไง ทิ้งผมให้ยืนมองตามหลังตาปริบๆอยากจะเดินตามไปแต่กลัวเสียฟอร์มเดี๋ยวจะหาว่าผมเป็นฝ่ายวิ่งตาม ผมมองตามสามคนนั้นไปสายตาของผมจับจ้องเป็นพิเศษที่ไอ้หน้าจืดเดินตีคู่อยู่ข้างข้าวปุ้นไม่ห่าง ดูเหมือนจะดูแลใส่ใจข้าวปุ้นเป็นพิเศษงานนี้เพื่อนผมเจอศึกหนักเข้าแล้ว ข้าวปุ้นก็ดูสนิทกับไอ้หน้าจืดนั่นมากเหมือนกัน ผมเริ่มสนใจเรื่องของไอ้หน้าจืดมากขึ้นสามคนนั้นมีความสัมพันธ์กันแบบไหนต่อไปนี้ผมคงต้องให้ลูกน้องของผมจับตาดูสามคนนั้นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะไอ้หน้าจืดงานนี้มันโดนผมหมายหัวไว้แล้วถ้ามันเกี่ยวข้องกับหญ้าหวานผมจ้องรีบลงมือ