ตอนที่ 2 : หว่านเอ๋อร์

1017 คำ

ตอนที่ 2 หว่านเอ๋อร์ ที่นี่คือเชิงเขาสวินหยางเมื่อข้ามเขาลูกนี้ไปก็จะถึงเมืองกุยเปียว ร่างผอมบางของสตรีใบ้นามว่า ‘หว่านเอ๋อร์’ ดั้นด้นเดินทางมาเพียงลำพัง ดรุณีน้อยผู้นี้เดินทางดั้นด้นข้ามภูเขาเพื่อมาขอคำทำนายจากกั้วซูผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน นางมาจากหมู่บ้านอันห่างไกล นักพรตท่านหนึ่งชี้ทางแก่นางให้มาขอคำทำนายหยั่งรู้ฟ้าดินถึงเมืองกุยเปียว หว่านเอ๋อร์อาศัยอยู่กับมารดาสองคน นานครั้งบิดาของนางถึงจะมาเยือนหมู่บ้านอันห่างไกลสักหนหนึ่ง บ้านของหว่านเอ๋อร์กับมารดาอยู่ห่างไกลจากละแวกหมู่บ้านอื่น เช่นนี้เด็กหญิงจึงเติบโตมาแต่เพียงลำพังกับมารดา หว่านเอ๋อร์จึงเป็นสตรีไม่รู้หนังสือไม่มีความรู้ศิลปวิทยาอย่างที่สตรีชั้นสูงในเมืองนิยมกัน ถึงกระนั้นสตรีใบ้ผู้นี้กลับมีสติปัญญาเฉลียวฉลาดรู้จักคิดอ่านเพื่อมารดากับตนเอง วันหนึ่งบิดาของหว่านเอ๋อร์พามารดาของนางออกจากบ้านไป เนิ่นนานเกือบเดือนยังไม่เห็นวี่แววว่าบิดาจะพามารดากลับมา หว่านเอ๋อร์ไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับบิดาว่าเป็นใครมาจากไหน มารดานั้นไม่เคยพูดสิ่งใดให้นางฟัง ทุกวันมารดาของหว่านเอ๋อร์จะนั่งเหม่อมองไปยังชายป่าลึกราวกับเฝ้ารอการมาเยือนของใครสักคน เมื่อมารดาจากไปนางรู้แต่เพียงนางไร้ที่พึ่งแท้จริง ได้แต่อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยนางอยากรู้ความเป็นไปของมารดา ไม่นานนักมีนักพรตชราผู้หนึ่งมาขออาศัยหลบฝนกลางป่าที่บ้านหว่านเอ๋อร์ เป็นนักพรตผู้น้ีชี้ทางให้นางมาขอคำทำนายกับกั้วซูผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน ....หอหมื่นเมฆา....เมืองกุยเปียว.... หว่านเอ๋อร์ท่องจำชื่อนี้จนขึ้นใจ นางเอ่ยวาจาออกมาไม่ได้แต่หูยังคงได้ยิน หนทางอีกไม่นับว่าไกล เมื่อเทียบกับหลายวันที่นางรอนแรมอยู่กลางป่าเขา ‘ข้าหว่านเอ๋อร์....ขอให้ได้พบเจอกับกั้วซูผู้หยั่งรู้ฟ้าดินสักครั้ง’ ที่เขาสวินหยางนี้ต้นไม้ใบหญ้าสวยงามร่มรื่น ป่าที่นี่สวยกว่าที่บ้านของนางมากนัก หว่านเอ๋อร์เดินทางด้วยความเบิกบานใจเพิ่มมากขึ้นทุกขณะ สองข้างทางไม่มีสัตว์ร้ายโผล่ออกมาให้เห็น จะมีก็แต่เพียงนกน้อยกับไก่ป่าตัวอ้วนกลมโผล่ออกมาบ้างเป็นระยะ ด้านหน้ามีลำธารไหลเย็นหว่านเอ๋อร์แหงนมองท้องฟ้า ดวงตะวันเลยผ่านกลางศีรษะไปมากแล้วดูท่าคืนนี้นางต้องพักเอาแรงที่ริมลำธาร หว่านเอ๋อร์เลือกเอาใต้ต้นไม่ใหญ่เป็นที่พักของนางคืนนี้ สัมภาระของนางมีเพียงเสื้อผ้าติดกายชุดเดียว ร่างบางถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ก่อนเดินลงไปในธารน้ำใสสะอาดเบื้องหน้า ดวงหน้างดงามใสสะอาดผิวขาวสว่าง โดยเฉพาะดวงตาของหว่านเอ๋อร์ใสกระจ่างดั่งรวมเอาแสงดาวบนฟ้าไว้ในดวงตา นางเป็นโฉมงามที่เปล่งประกายงดงามอย่างไร้สิ่งแต่งเติม แสงตะวันใกล้ลาลับยอดไม้ยามที่ร่างงามของหว่านเอ๋อร์เดินขึ้นมาจากธารน้ำ เสื้อตัวในอันเปื่อยยุ่ยถูกห่มบนร่างลวกๆ เสื้อผ้าที่เหลือถูกนางหอบเอาไปซักล้างที่ลำธาร เรือนร่างวับแวมภายใต้ผ้าเก่านั้นกลับตรึงสายตาซียี่ให้จับจ้องอยู่แต่นาง ซียี่ผู้สูงส่งเช่นเขารับรู้ถึงคำขอของนางตั้งแต่แรกเดินทาง วันนี้ซียี่อารมณ์ดีนักจึงยอมออกจากหอหมื่นเมฆามารับนางด้วยตัวเอง ซียี่ในร่างจิ้งจอกเมฆาสีดำตัวใหญ่เฝ้ามองการกระทำของสตรร่างน้อยผู้นี้เงียบเชียบ ผิวเนื้อนางผอมบางมากหากแต่ใบหน้างามล้ำกับดวงจิตใสสะอาดของนาง ขับเน้นให้ดรุณีน้อยผู้นี้ดูสูงส่ง หว่านเอ๋อร์กางเสื้อผ้าที่ซักเสร็จแล้วไว้กับกิ่งไม้ใหญ่ จากนั้นร่างน้อยจึงล้มตัวลงนอนหนุนรากไม้หลับไปอย่างง่ายๆ ยามบ่ายนางกินรากไม้กับใบไม้บางส่วนไปแล้วยามนี้จึงยังไม่หิวนัก เอาไว้วันพรุ่งนี้ค่อยหาปลาจากในลำธารประทังหิว รอจนร่างบางเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว จิ้งจอกเมฆาสีนิลตัวสูงใหญ่จึงออกจากที่กำบังกายเดินตรงเข้ามาหานาง ซียี่นั่งลงข้างเรือนกายขาวผ่อง พวงหางทั้งเก้าโอบรอบร่างบางให้ความอบอุ่นแก่นาง ใบหน้าเล็กจ้อยนั้นอยู่ห่างจากดวงตาคมวาวสีเงินแค่คืบ กลิ่นลมหายใจหอมสะอาดลอยมากระทบจมูก นางไม่กินเนื้อสัตว์ใหญ่? ซียี่เพ่งมองใบหน้าสตรีผู้นี้อีกครั้ง...เช่นนี้เองเรือนกายนางจึงมีกลิ่นหอมสะอาดทั่วตัว ร่างจิ้งจอกขนสีดำฟุบใบหน้าลงเคียงข้าง ปิดเปลือกตาส่งดวงจิตตนเองเข้าสู่ห้วงฝันของนางเช่นกัน ในห้วงฝันอันสดชื่นของหว่านเอ๋อร์....นางกำลังนอนเล่นอยู่ในทุ่งหญ้าสีเขียว กลิ่นดอกไม้หอมกรุ่นฟุ้งกระจายอยู่ทั่วตัว ท้องฟ้าเบื้องบนทอประกายสีรุ้งงดงามก้อนเมฆสีสันต่างๆ ลอยละล่องอยู่ใกล้จนฝ่ามือนางเอื้อมไปคว้าจับได้ “....เจ้าชื่ออะไร?....” ซียี่ในร่างบุรุษของกั้วซูเอ่ยถาม ร่างสูงโปร่งของเขามาปรากฏข้างกายนางตั้งแต่ยามใดไม่อาจทราบได้ “...หว่านเอ๋อร์...” น้ำเสียงใสกังวานเอ่ยตอบ รอยยิ้มสดใสพลันปรากฏบนใบหน้างามล้ำ ดวงตาใสกระจ่างทอประกายระยิบระยับ ---------------------------------------------------- หากชื่นชอบโปรดกดติดตาม เป็นกำลังใจให้นักเขียนได้นะคะ รักนักอ่านมาก 'เสี่ยวเกอเกอ'

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more