วอนโดนรัก

intro ก็เห็นมันชอบเมินฉันก็นึกว่ามันจะเกลียดกัน ก็เพราะมันชอบใช้หางตามองกันฉันก็นึกว่ามันจะเหม็นขี้หน้ากันเต็มประดา แต่ใครจะคิดว่าคนที่ดูเหมือนไม่ถูกกันกลับฉกฉวยจูบแรกไปจากฉันแล้วเผยคำพูดเอื่อยเฉื่อยออกมาว่า 'ฝากจูบไว้ก่อน เดี๋ยวมาเอาคืน' 'ธารา' มันเอ่ยคำนี้ออกมา ใบหน้าเรียบเฉยนั้นกลับทำให้หัวใจเต้นแรง และไอ้คำว่า 'ฝาก' กลับถูกขยายความให้ฉันเข้าใจหลังจากธาราฉกฉวยจูบจากฉันไปเป็นครั้งที่สอง สาม สี่และมากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ ที่มองแรง ที่พูดจาเหมือนเกลียดทั้งหมดนี้มันแปลว่าอะไรวะ! ปัจจุบัน "คืนนี้วันเกิดไอ้ชาย พวกมึงเตรียมตัวให้พร้อมแล้วมาเจอกันที่งานตอนสองทุ่มครึ่ง" ไอ้ชินชี้แจงเวลาที่เราต้องออกมาเจอกันเพื่อฉลองวันเกิดให้ไอ้ชายหนึ่งในเพื่อนร่วมกลุ่มของเรา กลุ่มฉันมีทั้งหมดห้าคน มีฉัน ชาย ชิน เบลและ.. คนแปลกหน้าที่สุดสำหรับฉัน นั้นก็คือ 'ธารา' เพื่อนข้างบ้านที่แทบจะนับคำได้ว่าตั้งแต่รู้จักกันเราพูดด้วยกันกี่คำ "ได้ดิ แล้วแกไปกับใครปั้นแป้ง? รถแกเสียไม่ใช่เหรอรอซ่อมอยู่ด้วย” ไอ้ชินเอ่ยถามในตอนที่เราทุกคนตกปากรับคำว่าต้องเจอกันภายในระยะเวลาที่นัดหมายกันเอาไว้ จริงอย่างที่ไอ้ชินมันว่า รถฉันเสียเลยต้องเข้าอู่ ลำพังจะให้ไอ้เบลล์มารับคอนโดมันกับฉันก็ดันอยู่ไกลกันด้วยนี้สิ “ไม่เป็นไร แท็กซี่มี” ฉันบอกกล่าวพลางไหวไหล่ เรื่องแค่นี้สบายมากเพราะฉันเองก็สู้ชีวิตมาเยอะเหมือนกัน “เฮ้ย อย่าเลยอันตราย เอางี้ดิมึงกับธาราอยู่คอนโดเดียวกันก็ให้ธารามันรับมึงมาด้วย มาด้วยกันกับเพื่อนอย่างน้อยก็น่าจะปลอดภัยกว่านั่งแท็กซี่คนเดียวอยู่แล้ว” ไอ้ชินแจกแจงเสร็จสรรพโดยมันหารู้ไม่ว่าฉันกับไอ้ธาราถึงอยู่คอนโดเดียวกันก็ไม่เคยปริปากพูดกันสักคำ! ที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันได้ก็เพราะเบลล์กับชินเป็นญาติกัน ฉันสนิทกับเบลล์และชินก็สนิทกับธาราแล้วที่นี้ชินกับเบลล์ก็เป็นเพื่อนที่สนิทกันมันเลยทำให้เรารวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนขึ้นมา ส่วนไอ้ชายก็มารู้จักเพราะมีโอกาสได้ทำงานกลุ่มด้วยกันและคลิกกันเราเลยสนิทกันมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย “ไม่เป็นไร แท็กซี่ได้สบายมาก” ฉันรีบปฏิเสธทันขวับ และดูเหมือนจะเป็นเดือดเป็นร้อนอยู่คนเดียวเพราะธารามันเอาแต่เงียบและตีหน้านิ่งน่ะสิ “ไม่ได้ กูไม่ไว้ใจ ธารามึงรับปั้นแป้งมาได้ใช่มั้ย” ไอ้เบลล์แย้งขึ้นมา มันพูดออกมาโดยที่ไม่ได้หันมาถามฉันสักคำว่าฉันโอเคกับสิ่งที่พวกมันยัดเยียดมาหรือเปล่า ไอ้ธาราแม่งก็ทำหน้ามึนไม่เลิก มันตีหน้านิ่งแล้วหันมามองหน้าฉันก่อนจะละสายตาออกไปราวกับฉันเป็นอากาศ “อื้ม” นั้นคือประโยคสั้น ๆ ที่มันอุตส่าห์เปล่งเสียงออกมาบอกให้ทุกคนรู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีวันขึ้นรถกับมันเด็ดขาด เงียบเป็นป่าช้าแถมเวลามองหน้าเหมือนมันไม่ชอบขี้หน้าฉันด้วยซ้ำ! ถ้าต้องนั่งรถด้วยกันฉันได้อกแตกตายแน่ ๆ “ไม่เอา กูจะนั่งแท็กซี่พวกมึงอย่ามาห้าม” ฉันโพล่งเสียงดัง ท่าทางออกจะติดโวยวายจนไอ้ชินแม่งเลิกคิ้วมองเหมือนเตรียมจะคัดค้านเต็มประดา “ไม่เอา กูไม่ไว้ใจ มึงนั่งมากับมันดีที่สุดถ้ามึงดื้อพวกกูจะฟ้องพ่อมึงว่าเดือนที่แล้วมึงแอบไปปาร์ตี้จนเกือบถูกผู้ชายเจาะไข่แดง” “ไอ้ชิน มึงเลิกเอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างสักทีได้มั้ยวะ” บ้าจริง นั้นน่ะเป็นความลับสุดยอดเลยเหอะ ฉันแอบดื่มอย่างบ้าคลั่งจนขาดสติแล้วถูกหิ้วไปโรงแรมทั้งที่ตัวเองไม่มีแรงจะต่อต้านด้วยซ้ำ “ฉะนั้นมึงก็ต้องไปกับคนที่มันไปช่วยมึงไว้น่ะถูกแล้ว ถ้าวันนั้นไอ้ธาราไม่บังเอิญขับรถตามหลังมึงได้กลายเป็นสาวเสียจิ้นให้ผู้ชายที่ไม่เคยคุยกันเลยนะเว้ย!” อยากจะบ้า ไอ้เรื่องนี้แหละที่มันตอกย้ำว่าไอ้ธาราก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรต่อให้เราไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันก็ตาม มันเป็นคนช่วยฉันเอาไว้และฉันก็จำช่วงเวลาเหล่านั้นไม่ได้เลย บทจะถามมันก็เหมือนต้องใช้คีบมางัดปากกว่ามันจะยอมพูดฉันก็เลยยอมแพ้ “มึงโอเคใช่มั้ยธา ถ้าตกลงกันลงตัวก็แยกย้ายกลับไปเตรียมตัวกันได้แล้ว” ฉันกัดปากและได้แต่ภาวนาว่าไอ้ธาราจะปฏิเสธอย่างเลือดเย็น ฉันพร้อมรับด้วยความดีใจแม้จะถูกมันปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยก็ตาม มาเลย ปฏิเสธมาได้เลย! “อื้ม เดี๋ยวกูพาไปเอง” แต่ไม่ไง! มันตอบรับแล้วลุกขึ้นไปเลย! ให้ตายสิพับผ่า! Talk เปิดมาก็ฟาดกันด้วยสายตาแล้วค่ะ เรื่องนี้พระนางปะทะกันถึงเรื่องบนเตียง 😆 ฝากกดเข้าชั้น + ถูกใจให้ด้วยนะคะ พลีสสส